Rozdział Pierwszy

Dlaczego Śri Ramakryszna jest niespokojny w chorobie? – stan widźnani

Po południowym posiłku Śri Ramakryszna siedzi z Rakhalem, Ramem i kilkoma innymi wielbicielami. Nie powrócił całkowicie do zdrowia; jego ramię jest nadal w szynie. Jest niedziela, 23 marca 1884 roku, jedenasty dzień miesiąca Ćaitra 1290 roku bengalskiego.

Chociaż sam Śri Ramakryszna nie czuje się dobrze, stworzył w swoim pokoju targowisko radości. Odwiedzają go grupy wielbicieli, zachwyconych jego nieustanną rozmową o Bogu. Czasami słychać śpiew religijny, a innym razem z zachwytem obserwują Thakura, gdy cieszy się błogością Brahmana w samadhi.

Małżeństwo Narendry: Narendra, przywódca

Ram: „Narendra będzie zaręczony z córką R. Mitry. Pan Mitra mówi, że da dużo pieniędzy.”

Śri Ramakryszna (uśmiechając się): „Może zostać przywódcą w społeczeństwie lub czymś w tym rodzaju. Dokądkolwiek prowadzi jego ścieżka, udowodni swoją wartość.”

Thakur nie pozwala kontynuować tematu Narendry.

(Do Rama) „No cóż, dlaczego jestem taki niespokojny, kiedy jestem chory? Najpierw pytam jednego człowieka jak mogę wyzdrowieć, a potem pytam drugiego.”

 „Wiesz jaki jest fakt? Należy albo wierzyć wszystkim, albo nikomu.”

„Sam Bóg stał się lekarzem lub medykiem. Dlatego musisz pokładać wiarę we wszystkich. Jeśli będziesz po prostu myśleć o lekarzach jak o ludziach, nie będziesz w nich wierzyć.”

Historia z jego przeszłości – choroba Śambhu Mallicka i Haladhari

„Śambhu był poważnie chory. Doktor Sarbadhikari zbadał go i powiedział: «To skutek ognia leku».”

 „Haladhari wyciągnął rękę, aby lekarz mógł sprawdzić jego puls. Lekarz powiedział: «Pokaż mi swoje oczy. Och! Masz powiększoną śledzionę.» Haladhari odpowiedział: «Nie mam nic podobnego!». Ale lekarstwo doktora Madhu jest dobre.”

Ram: „To nie lekarstwo leczy, ale pomaga ono leczyć naturze”.

Śri Ramakryszna: „Jeśli lekarstwa nie pomagają, dlaczego opium powstrzymuje biegunkę?”

O Keśab Senie – druk przemówień Thakura w Sulabh Samaćar

Ram mówi o śmierci Keśaba.

Ram: „Miałeś rację: «Ogrodnik odsłania korzenie doskonałej rośliny róży aby korzenie mogły wchłonąć rosę, dzięki czemu roślina szybko rośnie.» Słowa doskonałego człowieka przyniosły owoce”.

Śri Ramakryszna: „Co ja wiem, mój drogi? Nie kalkulowałem kiedy to mówiłem. To ty tak mówisz.”

Ram: „Brahmo wydrukowali coś o tobie (w Sulabh Samaćar)”¹

Śri Ramakryszna: „Wydrukowali! Co to jest? Dlaczego teraz drukują? Po prostu jem, piję i się bawię. Nie wiem nic więcej.”

„Zapytałem Keśaba Sena: «Dlaczego drukujesz cokolwiek o mnie?» Odpowiedział: «Żeby ludzie cię odwiedzali»”.

Instrukcja dla ludzkości mocą Boga – walka zapaśnicza Hanumana Singha

(Do Rama i innych) „Człowiek nie ma mocy aby pouczać ludzkość. Nie da się pokonać ignorancji bez mocy Boga.”

„Walczyły dwie osoby – Hanuman Singh i Muzułmanin z Pendźabu. Muzułmanin był bardzo silny fizycznie. W dniu zapasów i przez piętnaście dni przed nimi jadł dużo mięsa i ghi. Wszyscy myśleli, że wygra. Z drugiej strony Hanuman Singh, ubrany w brudną szmatę, jadł oszczędnie, ale intonował imię Mahawira.² W dniu walki zapaśniczej zachował całkowity post. Wszyscy myśleli, że na pewno przegra. Ale wygrał. Ten, który przez piętnaście dni dużo jadł, przegrał.”

„Jaki jest pożytek z publikowania w gazetach? Kto uczy ludzkość, siłę czerpie od Boga. Poza tym nie można nauczać bez wyrzeczenia się.”

Jego dzieciństwo – Śri Ramakryszna słucha pism recytowanych przez sadhu w domu Lahas w Kamarpukur

„Jestem najgłupszą osobą”. (Wszyscy się śmieją.)

Bhakta: „Więc jak to się dzieje, że tak wiele Wed, Wedanty i innych rzeczy wychodzi z twoich ust?”

Śri Ramakryszna (uśmiechając się): „W dzieciństwie rozumiałem, co sadhu czytali w Lahas w Kamarpukur, ale trochę mi umknęło. Jeśli przychodzi pandit i mówi do mnie w Sanskrycie, rozumiem go. Ale sam nie umiem mówić w Sanskrycie.”

Czy nauka jest celem życia? – ignorant i łaska Boga

„Celem życia jest urzeczywistnienie Boga. Celując strzałą, Ardźuna powiedział: «Nie widzę nic poza okiem ptaka. Nie widzę królów ani drzew, ani nawet ptaka.»”

„Wystarczy uświadomić sobie Boga. Nie ma znaczenia, czy znasz Sanskryt.”

„Bóg udziela swojej łaski nie tylko mędrcom ale także ignorantom, jeśli tęsknią za Nim. Ojciec ma jednakową miłość do wszystkich swoich dzieci.”

„Powiedzmy, że ojciec ma pięciu synów. Jeden lub dwóch nazywa go «baba», niektórzy nazywają go «ba», a niektórzy «pa», ci, którzy nie potrafią wymówić całego słowa. Czy ojciec bardziej kocha tych, którzy mówią do niego «baba», niż tych, którzy mówią «pa»? Ojciec wie, że to małe dzieci i nie potrafią poprawnie wymówić baba.”³

Umysł Śri Ramakryszny przyciąga gra Boga jako istoty ludzkiej

„Mój stan umysłu zmienił się, odkąd złamałem rękę. Jest on przyciągany do gry Boga jako istoty ludzkiej. Sam Bóg odgrywa rolę człowieka.”

„Jeśli Boga można czcić w glinianym posągu, dlaczego nie można Go czcić jako człowieka?”

„Statek handlowy zatonął w pobliżu Cejlonu.⁴ Sam handlarz dopłynął do brzegu i na rozkaz Bibhiszany został do niego zabrany. „Ach! Wygląda jak mój Ramaćandra! Ta sama ludzka postać.» Mówiąc to, Bibhiszanę przepełniła ogromna radość. Ubierając go w piękne ubrania i klejnoty, Bibhiśana oddał mu cześć, machając przed nim świętymi światłami.”

„Kiedy po raz pierwszy usłyszałem tę historię, poczułem tak wielką radość, że nie mogłem tego wyrazić”.

Historia z jego przeszłości – Waisznawćaran – o Kartabhadźa w Phului Śjambazar

„Kiedy zapytałem Waisznawćarana, odpowiedział: «Umysł szybko kieruje się do Boga, gdy akceptuje się ukochaną osobę jako wybrany ideał».⁵ Jeśli ktoś zapyta: «Kogo kochasz?» «Pewną osobę.» «Wtedy weź ją jako wybrany ideał.» Powiedziałem tym w Śjambazar niedaleko Kamarpukur: «Ja mam inny sposób. Na wszystkie kobiety patrzę jak na Boską Matkę.» Widziałem, że ci, którzy mówią o wielkich rzeczach, prowadzą niemoralne życie. Kiedy kobiety zapytały mnie, czy mogą osiągnąć wyzwolenie, odpowiedziałem: «Tak, osiągniesz je, jeśli będziesz całkowicie oddana jednemu mężczyźnie uznając go za Boga»”.

Ram: „Być może Kedar Babu odwiedził grupę Karta-bhadźa.”

Śri Ramakryszna: „Zbiera miód z wielu różnych kwiatów”.

Ojciec Haladhari – mój ojciec – ekstaza we Wryndawan na widok krów wracających do domu

(Do Rama, Nitjagopala i innych) „Kiedy masz stuprocentową wiarę że taki a taki jest twoim wybranym ideałem, urzeczywistniasz Boga – masz Jego wizję.”

„Ludzie mieli kiedyś wielką wiarę. Jaką wiarę miał ojciec Haladhari!”

„Jechał do domu swojej córki. Widząc piękne kwiaty i liście bel, zebrał je, aby ofiarować je rodzinnemu bóstwu i przeszedł pięć lub sześć mil⁶ z powrotem do swojego domu.”

„Odbył się występ Ramlila.⁷ Kaikeji poprosiła Ramę, aby udał się na wygnanie. Ojciec Haladhari poszedł obejrzeć sztukę. Natychmiast wstał i podszedł do osoby grającej Kaikeji, wykrzykując: „Ty podła łajdaczko!” Chciał oparzyć twarz aktorki lampą oliwną.”

„Po kąpieli stawał w wodzie i intonował «Raktawarṇaṃ ćaturmukham»,⁸ a następnie medytował, a łzy spływały mu po policzkach.”

„Kiedy mój ojciec szedł drogą w drewnianych butach, sklepikarze z szacunkiem wstawali z miejsc. Mówili: «Patrzcie, nadchodzi».”

„Kiedy szedł do Haldarpukur na kąpiel, inni ludzie nie mieli odwagi kąpać się w tym samym czasie. Najpierw sprawdzali czy wyszedł po kąpieli.”

„Kiedy powtarzał: «Raghuwir, Raghuwir», jego klatka piersiowa robiła się bardzo czerwona.”

„U mnie było tak samo. Kiedy zobaczyłem krowy wracające z pastwiska we Wryndawan, moje ciało zaczerwieniło się z ekstazy.”

„Ludzie w tamtych czasach mieli głęboką wiarę. Słyszałem, jak ludzie mówili, że Pan zwykł tańczyć w formie Kali, kiedy wielbiciele klaskali!”

Hatha jogin z Panćawati

Obecnie w chacie panćawati mieszka jogin. Ramprasanna, syn Krysznakiśore z Ariadaha i wielu innych jest wielbicielami tego hatha jogina. Ale jego opium i mleko kosztują dwadzieścia pięć rupii miesięcznie. Ramprasanna przyszedł do Thakura i powiedział: „Przychodzi do ciebie tak wielu wielbicieli. Być może mógłbyś ich poprosić, aby podarowali coś hatha joginowi.”

Thakur prosi kilku wielbicieli, aby udali się do pańćwati i zobaczyli, jaką osobą jest hatha jogin.

Rozdział Drugi

Rady dla Thakura Dada i Mahimaćarana

Thakur Dada przychodzi z kilkoma przyjaciółmi i pozdrawia Thakura. Ma około dwudziestu siedmiu lub dwudziestu ośmiu lat i mieszka w Baranagore. Jest synem brahmińskiego mędrca i praktykuje recytację historii z pism świętych i mitologii.⁹ Jest obciążony obowiązkami rodzinnymi. Zniknął na kilka dni w nastroju beznamiętności. Nawet teraz praktykuje dyscypliny duchowe.

Śri Ramakryszna: „Przyszedłeś pieszo? Gdzie mieszkasz?”

Thakur Dada: „Tak, proszę pana. Mieszkam w Baranagore.”

Śri Ramakryszna: „Co cię tu sprowadziło?”

Thakur Dada: „Panie, przyszedłem się z tobą spotkać. Modlę się do Boga. Dlaczego więc czasami jestem niespokojny? Trzy, cztery dni mijają radośnie. Dlaczego później czuję się taki niespokojny?”

Mechanik – wiara w mantrę – wielbiciel Boga – dwa znaki wiedzy

Śri Ramakryszna: „Rozumiem. Występują problemy z zębatkami. Rzeczy nie są jeszcze dobrze dopasowane. Mechanik reguluje maszynę tak, aby zębatki kół pasowały do siebie płynnie. Mimo to czasami gdzieś się zacina.”

Śri Ramakryszna: „Czy otrzymałeś inicjację mantrą?”

Thakur Dada: „Tak, proszę pana”.

Śri Ramakryszna: „Czy wierzysz w mantrę?”

Przyjaciel Thakura Dady mówi, że potrafi on dobrze śpiewać. Thakur prosi go: „Proszę, zaśpiewaj piosenkę”. Thakur Dada śpiewa:

Będę żyć jako jogin w jaskini góry Miłości.
Będę siedział pochłonięty jogą obok źródła błogości.
Zbiorę owoc prawdy i zaspokoję swój głód wiedzy.
Będę wielbił lotosowe stopy Boga kwiatami beznamiętności.
Nie pójdę do studni po wodę, aby ugasić pragnienie rozłąki,
Ale zaczerpnę wodę pokoju, aby napełnić naczynie mojego serca.
Wspinając się na wyżyny ekstazy, będę pił święconą wodę, która obmyła Twoje stopy.
Będę się śmiać i płakać, tańczyć i śpiewać!

Śri Ramakryszna: „Ach! Co za piękna piosenka! „Wiosna szczęścia! Owoc prawdy! Będę się śmiać, płakać, tańczyć i śpiewać!”

„Śpiewasz tak pięknie. Czego więcej potrzebujesz? W życiu doczesnym musisz stawić czoła szczęściu i smutkowi. To naturalne, że od czasu do czasu odczuwasz niepokój. Kiedy mieszkasz w pomieszczeniu pełnym sadzy, nie możesz uniknąć jej plam.”

Thakur Dada: „Proszę, powiedz mi, co powinienem teraz zrobić”.

Śri Ramakryszna: „Intonuj imię Hari rano i wieczorem klaszcząc w dłonie: «Haribol, Haribol, Haribol».”

„I przyjdź ponownie, gdy moje ramię trochę wyzdrowieje”.

Mahimaćaran wchodzi i pozdrawia Thakura.

(Do Mahimy) „Och, on zaśpiewał bardzo wyjątkową i piękną piosenkę! Proszę, zaśpiewaj to jeszcze raz.”

Thakur Dada ponownie śpiewa: „Będę żył jako jogin w jaskini góry Miłości”.

Kiedy piosenka się kończy, Thakur mówi do Mahimaćarana: „Proszę, wyrecytuj ten werset – ten o oddaniu dla Hari”.

Mahimaćaran recytuje werset z Narada Panćaratra:

Jeśli Bogu oddaje się cześć z oddaniem, po co stosować wyrzeczenia?
Jeśli nie jest On tak czczony, jaki jest pożytek z wyrzeczeń?
Jeśli Hari jest zarówno wewnątrz, jak i na zewnątrz, jaka jest potrzeba wyrzeczeń?
A jeśli Go tam nie ma, jaki sens mają wyrzeczenia?¹⁰

Śri Ramakryszna: „Intonuj także to: «Od Niego naucz się kochać Pana». Mahimaćaran intonuje:

Porzuć, o moje dziecko, porzuć dalsze wyrzeczenia.
Spiesz natychmiast do Śiwy, oceanu boskiej wiedzy.
Od Niego ucz się kochać tą czystą miłością, która jest wychwalana przez miłujących Boga,
Miłością, która niczym miecz przecina kajdany świata.

Śri Ramakryszna: „Śankara obdarzy miłością i oddaniem do Boga”.

Mahima: „Wieczny Śiwa¹¹ jest wolny od wszelkich więzów.”

Śri Ramakryszna: „Wstyd, nienawiść, strach i podejrzenia – wszystko to jest więzią. Co powiesz?”

Mahima: „Tak, proszę pana. A także sekretność i zawstydzenie, gdy ktoś chwali”.

Śri Ramakryszna: „Istnieją dwa oznaki wiedzy duchowej. Po pierwsze, mocne zrozumienie. Można stawić czoła tysiącom bólów i smutków, wielu katastrofom i przeszkodom, a mimo to pozostaje się stabilnym jak kowadło w kuźni, które otrzymuje tak dużo uderzeń młotkiem. Po drugie, wytrwałość, wewnętrzna siła: jeśli pożądanie i gniew mogą mnie zranić, natychmiast się ich wyrzeknę. Kiedy żółw wciąga swoje kończyny do środka, nie wystawia ich ponownie, nawet jeśli się go przetnie na cztery części.”

Głęboka beznamiętność, łagodna beznamiętność i chwilowa beznamiętność

(Do Thakura Dada i innych) „Są dwa rodzaje beznamiętności, głęboka i łagodna. Łagodna beznamiętność jest powolna, jak powolne uderzenie w tablę. Z drugiej strony głęboka beznamiętność jest jak ostra krawędź brzytwy. Przecina niewolę maji na dwie części naraz.”

„Rolnik przez kilka dni próbował wykopać kanał prowadzący z jeziora na jego pole, ale woda nie docierała do jego pola. Nie miał siły umysłu. Ale inny rolnik po trzech, czterech dniach postanawia, że tego dnia dopilnuje, aby woda dotarła na jego pole. Odkłada kąpiel, nawet jedzenie. Cały dzień ciężko pracuje, a wieczorem woda wlewa się z bulgotem na jego pole. Och, co za radość! Potem wraca do domu i mówi do żony: «Teraz wezmę trochę oliwy. Idę się wykąpać.» Po kąpieli i zjedzeniu obiadu śpi spokojnie.”

„Żona powiedziała do męża: «Ten a ten rozwinął w sobie wielką beznamiętność, a ty nie osiągnąłeś niczego». Mężczyzna, który osiągnął beznamiętność, miał wiele żon. Odrzucał je jedną po drugiej.”

„Mąż tej kobiety szedł właśnie się wykąpać. Na ramieniu miał mały ręcznik. Powiedział do swej żony: «Głupia kobieto! Ten człowiek nie będzie w stanie wyrzec się świata. Nie można tego robić stopniowo. Ale ja mogę się wyrzec. Tylko zobacz. Odchodzę!»”

„Nie zajmując się rodziną, wyszedł z domu tak jak stał, z ręcznikiem na ramieniu. Nazywa się to intensywną beznamiętnością.”

„Istnieje inny rodzaj beznamiętności. Nazywa się to małpim wyrzeczeniem. Gospodarz spalony ogniem ziemskiego życia zakłada geruę i udaje się do Kaśi. Przez wiele dni nie ma o nim żadnych wieści. W końcu przychodzi list: «Proszę nie martwcie się. Znalazłem tu pracę.»”

„W życiu rodzinnym zawsze pojawiają się palące problemy: twoja żona może być uparta, możesz zarabiać tylko dwadzieścia rupii miesięcznie, nie masz pieniędzy, aby uczcić ceremonię jedzenia ryżu przez syna,¹² możesz nie mieć środków, aby wysłać chłopców do szkoły, twój dom może być zniszczony, dach może przeciekać i nie stać Cię na jego naprawę.”

„Dlatego, gdy chłopcy mnie odwiedzają, pytam o ich opiekunów lub krewnych.”

(Do Mahimy) „Dlaczego miałbyś porzucić życie rodzinne? Z jakimi problemami muszą się mierzyć sadhu! Żona powiedziała do męża: «Dlaczego chcesz wyrzec się rodziny? Będziesz musiał błagać o jałmużnę w ośmiu różnych domach. Zamiast tego otrzymujesz jedzenie tylko z jednego domu. Czy to nie lepsze?»”

„Być może sadhu będzie musiał pokonać sześć mil¹³ aby znaleźć darmowy posiłek. Widziałem sadhu wracających z Dźagannath. Musieli zejść z głównej drogi i pójść poboczami, aby znaleźć miejsce do jedzenia.”

„To miło, jeśli możesz walczyć z fortu. Stanie na otwartym polu i walka stamtąd ma ogromne wady. I niebezpieczeństwa! Mogą cię trafić kule.”

„Ale dla wiedzy duchowej musisz udać się na kilka dni w odosobnione miejsce. Wtedy będziesz mógł powrócić do ziemskiego życia. Po zdobyciu wiedzy Dźanaka prowadził światowe życie. Po zdobyciu wiedzy możesz żyć gdziekolwiek. Wtedy nic nie ma znaczenia.”

Mahimaćaran: „Panie, dlaczego człowieka oczarowują rzeczy tego świata?”

Śri Ramakryszna: „Ponieważ żyje wśród nich nie urzeczywistniwszy Boga. Nie dasz się oczarować po urzeczywistnieniu Go. Ćma nie lubi już ciemności gdy ujrzała światło.”

Nieprzerwana wstrzemięźliwość, ograniczona wstrzemięźliwość¹⁴ i urzeczywistnienie Boga – trudne zasady dla sannjasina

„Aby osiągnąć Boga, trzeba zachować ścisłą wstrzemięźliwość.”

„Śukadewa i ludzie mu podobni byli ludźmi charakteryzującymi się absolutną i nieprzerwaną wstrzemięźliwością.¹⁵ Nigdy nie wypuszczali nasienia.”

„Są inni, którzy wydawali nasienie wcześniej, ale teraz je zachowują.¹⁶ Osoba zachowująca nasienie przez dwanaście lat zyskuje szczególną moc. Rozwija nowy nerw mocy umysłowej.¹⁷ Kiedy ten nerw się rozwinie, człowiek pamięta wszystko, może wiedzieć wszystko.”

„Wypływ nasienia osłabia siłę człowieka. Ale polucja nocna nie jest szkodliwa. To nasienie pochodzi z jedzenia. Po polucji mężczyzna zachowuje wystarczająco dużo, aby odnieść sukces. Nie wolno mu jednak współżyć z kobietą.”

„To, co pozostaje po nocnej polucji, jest bardzo wyrafinowane. Lahowie przechowywali garnki z melasą¹⁸ z dziurami w dnie. Po roku odkryto, że melasa zamieniła się w kryształki przypominające cukierek. Jakakolwiek ciecz tam się znajdowała, wydostała się przez otwory.”

„Sannjasin musi całkowicie wyrzec się kobiety. Jednakże nie ma nic złego w tym, że już jesteś zaangażowany.”

„Sannjasin nie może nawet widzieć zdjęcia kobiety. Zwykły człowiek nie może tego zrobić. Do re mi fa so la si. Nie można długo pozostać na si.”

„Dla sannjasina wydzielanie nasienia jest bardzo szkodliwe. Musi bardzo uważać, żeby nawet nie spojrzeć na kobietę. Nawet jeśli ona jest wielbicielką, on musi opuścić to miejsce. Nawet zobaczenie zdjęcia kobiety może spowodować wypływ nasienia we śnie, jeśli nie na jawie.”

„Nawet jeśli sannjasin opanuje swoje zmysły, nie powinien rozmawiać z kobietą, aby dać przykład ludzkości. Nawet jeśli jest wielbicielem nie wolno mu rozmawiać z nią zbyt długo.”

„Sannjasin przypomina osobę przestrzegającą postu bez wody jedenastego dnia miesiąca księżycowego.¹⁹ Istnieją dwa inne rodzaje postu jedenastego dnia: jeden, podczas którego można jeść owoce; a drugi, gdy je się smażone lući. (Wszyscy się śmieją.) Do smażonego lući można też dodać dwa ćapati namoczone w mleku.” (Wszyscy się śmieją.)

(Uśmiechając się) „Nie można przestrzegać całkowicie bezwodnego postu jedenastego dnia miesiąca księżycowego”.

Jego wcześniejsze życie – ekadaśi Krysznakiśore’a – Radźendra Mitra

„Widziałem Krysznakiśore jedzącego lući i warzywne curry w dzień ekadaśi. Powiedziałem do Hridaja: «Hridu, chciałbym świętować ekadaśi jak Krysznakiśore!» (Wszyscy się śmieją.) Zrobiłem to przez jeden dzień. Jadłem aż żołądek był pełny. Następnego dnia nie mogłem nic zjeść.” (Wszyscy się śmieją.)

Wielbiciele, którzy poszli zobaczyć hatha jogina, powrócili. Śri Ramakryszna mówi do nich: „No cóż, co o nim myślicie? Zmierzyliście go swoją własną miarą, prawda?”

Thakur zauważył, że prawie żaden z wielbicieli nie był skłonny ofiarować hatha joginowi rupii.

Śri Ramakryszna: „Nie lubi się sadhu, któremu trzeba dawać pieniądze.”

„Radźendra Mitra zarabia osiemset rupii miesięcznie. Był na kumbhamela w Prajag. Zapytałem go: «Jakiego rodzaju sadhu widziałeś na meli?» Radźendra odpowiedział: «Nie spotkałem ani jednego prawdziwego sadhu. Zauważyłem jednego, ale nawet on przyjął pieniądze.»”

„Mówię sobie, że jeśli sadhu nie dostaną żadnych pieniędzy, jak będą jeść? Nie musisz tutaj składać żadnej ofiary; dlatego ludzie tu przychodzą. Mówię sobie: «Och, jak oni kochają swoje pieniądze! Niech więc je zatrzymają.»”

Thakur odpoczywa przez chwilę. Jeden z wielbicieli siedzi na północnym krańcu mniejszego łóżka i delikatnie gładzi jego stopy. Thakur szepcze do niego: „Ten, kto jest bezkształtny, ma także formę. Musisz także zaakceptować formy Boga. Kiedy aspirant medytuje nad formą Kali, ma wizję Kali. Ale później odkrywa, że forma połączyła się z Niepodzielnym. Ten, który jest niepodzielnym Absolutem Istnienia-Wiedzy-Błogości, jest także Kali.”

Rozdział Trzeci

Stypendium Mahimy – Mani Sen, Adhar i spotkanie

Thakur siedzi na zachodniej, okrągłej werandzie i rozmawia z Mahimą i innymi o hatha joginie. Ramprasanna jest synem Krysznakiśore, wielbicielem. Dlatego Thakur go lubi.

Śri Ramakryszna: „Ramprasanna po prostu chodzi i nic nie robi, jak włóczęga. Któregoś dnia przyszedł tutaj i usiadł, ale nie powiedział ani słowa. Po prostu przycisnął nozdrza, wykonując pranajamę. Dostał trochę przekąsek, ale ich nie zjadł. Któregoś dnia zawołałem go i kazałem mu tu usiąść. Siedział z jedną nogą na drugiej i stopą skierowaną w stronę Kapitana. Płaczę nad smutkiem jego matki.

(Do Mahimy) „On [mając na myśli Ramprasannę] poprosił mnie, abym opowiedział ci o hatha joginie. Jego wydatki to sześć anna i dwie pice dziennie. Ale on sam by o to nie poprosił.”

Mahima: „Ale kto by słuchał, gdyby on sam poprosił?” (Thakur i inni się śmieją.)

Wchodząc do swojego pokoju, Thakur siada. Mani Sen, którego dom znajduje się w Panihati, przyjechał z kilkoma przyjaciółmi. Pyta o złamaną rękę Thakura. Jeden z jego towarzyszy jest lekarzem.

Thakur jest pod opieką doktora Pratapa Madźumdara. Przyjaciel Mani, lekarz, nie aprobuje jego leczenia. Thakur mówi do niego: „Ale Pratap nie jest głupcem. Dlaczego tak o nim mówisz?”

W tym momencie Latu²⁰ mówi, że butelka z lekarstwem pękła.

Słysząc o hatha joginie, Mani (Sen) mówi: „Kim jest hatha jogin? «Hath» [gorący] oznacza, że jest ciepły”.

Thakur rozmawia później z wielbicielami o lekarzu Mani Sena: „Znam go. Powiedziałem Dźadu Mallickowi, że ten jego lekarz jest całkowicie bezużyteczny. Jest jeszcze mniej inteligentny niż drugi lekarz.”

Śri Ramakryszna rozmawia z M. prywatnie

Nie ma jeszcze wieczoru. Siedząc na swoim łóżku, Thakur rozmawia z M., który siedzi zwrócony na zachód na dywaniku obok łóżka. W międzyczasie Mahimaćaran siedzi na półkolistej werandzie, zwrócony twarzą na zachód i głośno omawia pisma święte z lekarzem Mani Sena. Thakur słyszy to ze swojego miejsca i mówi do M. z lekkim uśmiechem: „Popisuje się. To jest radźas. Osoba radźasowa pragnie popisywać się swoją nauką i pouczać innych. Ale sattwa sprawia, że człowiek jest zamknięty w sobie i chce się ukryć. Ale Mahima jest doskonałą osobą. Okazuje ogromny entuzjazm i wielką radość sprawia mu rozmowa o Bogu”.

Wchodzi Adhar, pozdrawia Śri Ramakrysznę i siada obok M.

Adhar Sen ma około trzydziestu lat i jest zastępcą sędziego. Jego dom znajduje się w Banetola w Sobhabazar w Kalkucie. Od dłuższego czasu przychodzi do Thakura niemal codziennie, wieczorem, po całym dniu ciężkiej pracy w swoim biurze. Jednakże nie odwiedzał Thakura od kilku dni.

Śri Ramakryszna: „Witam! Dlaczego nie było cię tu przez tak długi czas?”

Adhar: „Zaangażowałem się w tak wiele pracy! Musiałem uczestniczyć w konferencjach i zebraniach szkolnych”.

Śri Ramakryszna: „Więc zapomniałeś o wszystkim z powodu spotkań szkolnych.”

Adhar (pokornie): „Panie, to wszystko było ukryte w środku. Jak twoja ręka?”

Śri Ramakryszna: „Popatrz, wciąż jeszcze nie jest wyleczona. Biorę lekarstwo Pratapa.”

Po chwili Thakur nagle mówi do Adhara: „Spójrz, to wszystko jest nietrwałe – wszystkie te spotkania, szkoły i biura. Bóg jest jedyną rzeczywistością, a wszystko inne jest nierealne. Musisz czcić Jego tylko całym swoim umysłem.”

Adhar milczy.

„Wszystko inne jest przejściowe – ciało teraz jest, a potem już go nie ma. Nie wahaj się Go wezwać.”²¹

„Nie musisz rezygnować ze wszystkiego. Żyj w świecie jak żółw. Żółw porusza się pożywiając się w wodzie, ale trzyma jaja na suchym brzegu. Cały jego umysł jest tam, gdzie są jego jaja.”

„Kapitan rozwinął piękne usposobienie. Kiedy siada do oddawania czci, wygląda jak ryszi. Poza tym pięknie wykonuje arati z zapaloną kamforą oraz hymny i święte teksty. Kiedy wstaje po nabożeństwie, jego oczy są opuchnięte ze wzruszenia jakby pogryzły je mrówki. Poświęca się studiowaniu świętych tekstów, takich jak Gita i Bhagawata. Kiedyś wypowiedziałem kilka angielskich słów i był na mnie zły. Powiedział: «Ludzie z angielskim wykształceniem są lekceważący».”

Po chwili Adhar mówi bardzo pokornie: „Już dawno nie odwiedzałeś naszego domu. To tak, jakby w salonie śmierdziało, a wszędzie była ciemność”.

Słysząc te słowa wielbiciela, uczucie Thakura wznosi się niczym fala na morzu. Wstaje nagle i pełen wzruszenia błogosławi Adhara i M., dotykając ich czoła i serca. Pełen uczucia, mówi: „Uważam cię za Narajana. Zaprawdę jesteś mój.”

Mahimaćaran wchodzi do pokoju i siada.

Śri Ramakryszna (do Mahimy): „To, co powiedziałeś o ludziach wstrzemięźliwych, jest prawdą. Nie można wyznawać tych duchowych nauk bez oszczędzania nasienia.”

„Ktoś powiedział Ćaitanja Dewie: «Dajesz wielbicielom tak wiele instrukcji. Dlaczego nie mogą poczynić większych postępów?» Odpowiedział: «Marnują wszystko na obcowanie ze swoimi żonami. Dlatego nie są w stanie trzymać się duchowych pouczeń». Jeśli napełnisz nieszczelne wiadro wodą, woda będzie stopniowo wypływać”.

Mahima i inni wielbiciele milczą. Po chwili Mahimaćaran mówi: „Proszę, módl się za nami do Boga, abyśmy mogli rozwinąć tę moc”.

Śri Ramakryszna: „Bądź ostrożny nawet teraz. W porze deszczowej trudno jest zatrzymać wodę,²² a duża jej część już wypłynęła. Ale możesz ją teraz zatrzymać wznosząc tamę.”

Przypisy:

1. Czasopismo Brahmo. ↩︎
2. Imię Hanumana, bóstwa będącego patronem zapaśników. ↩︎
3. Zobacz Wykłady Hibberta Maxa Mullera [na temat pochodzenia i rozwoju koncepcji Boga w ujęciu historycznym i antropologicznym]. ↩︎
4. Sri Lanka. ↩︎
5. Iszta. ↩︎
6. Dwa lub trzy kosa. ↩︎
7. Spektakl teatralny opowiadający o życiu Ramy. ↩︎
8. Inwokacja Bóstwa w kolorze czerwonym z czterema twarzami. ↩︎
9. Katakhatta. ↩︎
10. Cały utwór znajduje się w Części 10, Rozdziale 5. ↩︎
11. Sadaśiwa. ↩︎
12. Annaprasana. ↩︎
13. Trzy kosa. ↩︎
14. Udharwa reta i dhairja reta. ↩︎
15. Udharwa reta. ↩︎
16. Dhairja reta. ↩︎
17. Medha nadi. ↩︎
18. Gur. ↩︎
19. Nirdźala ekadeśi. ↩︎
20. Później Swami Adbhutananda. ↩︎
21. Adhar zmarł zaledwie kilka miesięcy później. ↩︎
22. Miesiąc Aszada. ↩︎