Rozdział Pierwszy

Instrukcja dla Manilala, wielbicieli Brahmo, aby porzucić dogmatyzm

Śri Ramakryszna jest w świątyni Dakszineśwar z wielbicielami.

Jest czwartek, 2 października 1884 roku, 17 dzień miesiąca Aświn, 1291 rok bengalski – dwunasty i trzynasty dzień jasnych dwóch tygodni Aświn, dwa dni po dniu Widźaj Daśami. Poprzedniego dnia Thakur złożył wizytę w domu Adhara w Kalkucie. Było tam wiele osób – Narajan, Baburam, M., Kedar, Widźaj i inni. Podczas kirtanu Thakur tańczył z wielbicielami. [Zobacz Tom 2 Kathamryty.]

Latu, Ramlal i Hariś mieszkają obecnie z Thakurem. Ramlal jest kapłanem Matki Bhawatarini. Baburam czasami tam przebywa i Hazra też tam mieszka.

Obecni są Manilal Mallick, Prija Mukherdźi, jego krewny Hari, wielbiciel Brahmo z Śiwapur (Dari) i kilku wielbicieli Marwari z domu nr 12 przy ulicy Mallick Street w Burrabazar. Stopniowo przybywają niektórzy młodzi ludzie z Dakszineśwar, Mahendra Kawiradź z Sinthi i inni wielbiciele. Manilal jest starym członkiem Brahmo Samadź.

Śri Ramakryszna (do Manilala i innych): „Lepiej pozdrowić w myślach. Jaka jest potrzeba dotykania stóp ręką? Poza tym pozdrowienie mentalne nie wprawi nikogo w zakłopotanie.”

„Niedobrze jest mieć poczucie, że tylko twoja religia jest prawdziwa, a wszystkie inne są fałszywe.”

„Widzę, że sam Bóg stał się wszystkim – ludźmi, wizerunkami bóstwa, Śalagramem.¹ We wszystkim widzę tylko jedno. Nie widzę nic innego.”

„Wielu ludzi myśli, że tylko ich przekonanie jest słuszne, a wszyscy inni się mylą, że tylko my wygraliśmy, a wszyscy inni przegrali. Być może ci, którzy poczynili niewielkie postępy, zostali na chwilę zatrzymani. Ale ci, którzy pozostali w tyle, mogli w międzyczasie awansować. W grze w golakdham pionek może znacznie przesunąć się do przodu, ale może nie dotrzeć do celu, ponieważ nie wyrzuci się odpowiedniej ilości oczek kostką.”

„Zwycięstwo i porażka są w rękach Boga. Człowiek nie jest w stanie zrozumieć dróg Boga. Widzicie, zielony kokos rośnie wysoko na drzewie, więc ma dużo słońca, a mimo to jego owoce są chłodne. Natomiast kasztanowiec wodny² rośnie w wodzie, ale jego naturą jest rozgrzewanie organizmu.”

„Wystarczy wziąć pod uwagę ludzkie ciało. Głowa, która jest fundamentem (korzeniem) jest na górze.”

Śri Ramakryszna, cztery aśramy i istota jogi – Brahmo Samadź i koncentracja umysłu na Bogu³

Manilal: „Co jest teraz naszym obowiązkiem?”

Śri Ramakryszna: „Pozostać zjednoczonym z Bogiem bez względu na to, jaką pracę wykonujesz. Istnieją dwie ścieżki: ścieżka karma jogi, czyli pracy oraz ścieżka manojogi, czyli wysiłku umysłowego.”

„Gospodarze jednoczą się z Bogiem poprzez pracę. Istnieją cztery etapy życia: brahmaćarja⁴ garhasthja⁵ wanaprastha⁶ i sannjasa.⁷ Sannjasin musi porzucić pracę z pragnieniami⁸ (tj. tęsknotę za zdrowiem, bogactwem, długim życiem, potomstwem, imieniem, sławą, tytułem i statusem społecznym), ale musi wykonywać swoje codzienne obowiązki bez pragnienia nagrody.⁹ Noszenie laski, żebranie o jedzenie, pielgrzymki, oddawanie czci i dźapa – ta praca jednoczy człowieka z Bogiem.”

„Jakąkolwiek pracę wykonasz, jeśli wyrzekniesz się pragnienia jej owocu nie pragnąc niczego, zjednoczysz się z Nim.”

„Inną drogą jest zjednoczenie się z Bogiem poprzez umysł. Taki jogin nie okazuje żadnych zewnętrznych oznak. To wszystko jest w środku. Na przykład Dźada Bharata i Śukadewa. Jest ich mnóstwo, ale ci dwaj są dobrze znani. Tacy ludzie nie obcinają włosów ani brody; pozwalają im rosnąć naturalnie.”

„Praca kończy się na etapie paramahamsy. Tacy ludzie pamiętają o Bogu i zawsze o Nim medytują. Ich umysły zawsze pozostają z Nim zjednoczone. Jeśli paramahamsa kiedykolwiek wykonuje pracę, jest nią uczenie innych.”

„Bez względu na to czy zjednoczenie z Bogiem osiąga się przez pracę, czy przez koncentrację, człowiek wie wszystko, gdy rozwija się miłość do Boga.”

„Przez miłość do Boga zawieszenie oddechu¹⁰ następuje samoistnie. Kiedy umysł jest skoncentrowany, oddech staje się regularny. Tylko wtedy, gdy umysł jest skoncentrowany, oddech¹¹ jest stabilny, a gdy oddech jest stały, umysł staje się jednopunktowy – intelekt staje się stały. Osoba, która tego doświadcza, nawet nie jest tego świadoma.”

Historia z jego przeszłości – modli się do Matki Wszechświata w okresie praktyk duchowych – bhakti joga

„Wszystko możesz osiągnąć poprzez bhakti jogę. Powiedziałam ze łzami do Boskiej Matki: «Matko, daj mi znać, czego jogini dowiedzieli się praktykując jogę, co ludzie wiedzy poznali poprzez rozróżnianie. Proszę, ujawnij mi to.» Boska Matka pokazała mi to wszystko. Kiedy ktoś płacze przed Nią z tęsknoty, Ona przekazuje całą wiedzę. Objawiła mi wszystko, co jest w Wedach, Wedancie, Puranach, Tantrze – wszystkich tych pismach.”

Manilal: „A co z hatha jogą?”

Śri Ramakryszna: „Hatha jogini to sadhu, którzy troszczą się o swoje ciała. Praktykując neti i dhauti¹² – dbają jedynie o ciało. Ich celem jest dodanie lat do swojego życia. Dniem i nocą służą ciału – to nie jest dobre”.

Mani Mallick, człowiek światowy i wyrzeczenie mentalne – o Keśabie Sen

„Jaki jest twój obowiązek? Powinieneś w myślach wyrzec się «pożądania i chciwości». Nie możesz patrzeć na świat inaczej niż jak na odchody wrony.”

„Goswami są gospodarzami domu. Powiedziałem im więc: «Macie obowiązek oddawania czci i służenia bóstwu. Jak można wyrzec się świata? Nie można odrzucić życia rodzinnego nazywając je mają.»”

„Ćaitanja Dewa wymienił obowiązki gospodarzy żyjących w rodzinie jako: współczucie dla żywych istot, służbę dla Waisznawów i intonowanie świętego imienia Boga.”

„Keśab Sen powiedział kiedyś: «Teraz on [Śri Ramakryszna] prosi nas, abyśmy zajęli się obydwoma, ale pewnego dnia nas użądli». Ale to nieprawda. Jak mogę użądlić?”

Mani Mallick: „Więc proszę, użądlij nas”.

Śri Ramakryszna (uśmiechając się): „Dlaczego? Jako domownik jesteś całkiem w porządku. Dlaczego miałbyś się wyrzekać?”

Rozdział Drugi

Wyrzeczenie się „pożądania i chciwości” przez nauczyciela religii – tylko wtedy jest on w stanie nauczać – trudne zasady dla sannjasina – rada dla Brahmani Lala

Śri Ramakryszna: „Ci, przez których Bóg będzie nauczał ludzkość, muszą wyrzec się świata. Ważne jest, aby nauczyciele religijni wyrzekli się «pożądania i chciwości». Bez tego ich nauki nie zostaną zaakceptowane. Nie wystarczy, że wyrzekną się wewnętrznie. Muszą także wyrzec się na zewnątrz. Tylko wtedy będą mogli uczyć ludzkość. Jeśli tego nie zrobią, ludzie pomyślą, że proszono ich o wyrzeczenie się «pożądania i chciwości», podczas gdy w tajemnicy będą się nimi cieszyć.”

„Lekarz ajurwedyjski¹³ przepisał pacjentowi lekarstwo i powiedział: «Przyjdź jeszcze raz, to opowiem ci o diecie». Tego dnia w jego pokoju było kilka słoików z melasą.¹⁴ Pacjent mieszkał dość daleko. Przyszedł innego dnia. Lekarz mu powiedział: «Uważaj na swoją dietę. Melasa nie jest dla ciebie dobra.» Kiedy pacjent wyszedł, ktoś zapytał lekarza: «Dlaczego sprawiłeś mu kłopot każąc mu przyjść tu ponownie przez całą tę drogę? Mogłeś mu to powiedzieć już pierwszego dnia.» Lekarz roześmiał się i powiedział: «Jest powód. Tego dnia miałem w pokoju kilka słoików melasy. Gdybym go poprosił żeby zrezygnował z melasy, nie zaufałby mi. Pomyślałby: «Ma w swoim pokoju tyle słoików z melasą, że na pewno część zjada. W takim razie melasa nie może być taka zła.» Dziś ukryłem słoiki; teraz mi uwierzy.»”

„Widziałem nauczyciela religijnego¹⁵ Adi [Brahmo] Samadź. Słyszałem, że ożenił się dwa lub trzy razy. I że ma już dorosłych synów. To są nauczyciele religijni! Jeśli ci ludzie powiedzą, że tylko Pan jest prawdziwy, a wszystko inne jest iluzją, kto im uwierzy? Można się łatwo domyślić jakich będą mieć uczniów.”

„«Jeśli guru idzie sobie ulżyć, jego uczeń musi przynajmniej wypuścić gaz». Jeśli sannjasin wyrzekł się mentalnie, ale żyje «pożądaniem i chciwością», nie może nauczać. Ludzie powiedzą, że w tajemnicy zjada melasę.”

Wyrzeczenie się złota przez Śri Ramakrysznę – zwraca lekarzowi pięć rupii

„Mahendra z Sinti (lekarz) dał Ramlalowi pięć rupii, ale ja o tym nie wiedziałem.”

„Kiedy Ramlal mi o tym powiedział, zapytałem go: «Dla kogo przekazano te pieniądze?» Odpowiedział: «Dla ciebie». Na początku myślałem, że powinienem przeznaczyć je na spłatę długu za mleko. Ale moja matko! Obudziłem się w nocy bardzo zaniepokojony. Poczułem się, jakby kot drapał mnie po klatce piersiowej. Poszedłem jeszcze raz do Ramlala i zapytałem, czy te pieniądze są dla jego ciotki.¹⁶ Odpowiedział że nie. Powiedziałem więc do niego: «Proszę, idź teraz i zwróć to». Następnego dnia oddał pieniądze.”

„Czy wiecie jak to jest gdy sannjasin przyjmuje pieniądze lub jest chciwy? To jak wdowa brahmińska, która przez długi czas żyła na wegetariańskim jedzeniu i przestrzegała celibatu, przyjmując za kochanka mężczyznę z niskiej kasty.” (Wszyscy są oszołomieni.)

„W mojej rodzinnej wiosce kobieta z niskiej kasty olejarzy, Bhagi Teli, miała wielu wielbicieli i uczniów. Widząc, że tak wielu ludzi darzyło szacunkiem śudrę,¹⁷ gospodarz wysłał niegodziwego człowieka, aby ją skusił. Ten ją zepsuł, a wszystkie jej duchowe praktyki i dążenia zamieniły się w pył. Taki los spotyka upadłego sannjasina.”

Wiara w Boga¹⁸ wynik obcowania ze świętymi – Keśab Sen i Widźajkryszna Goswami

„Jesteście gospodarzami domu. Koniecznie należy dotrzymywać towarzystwa świętym. Kontakt z nimi przynosi wiarę w Boga. Jak ludzie mogą zyskać wiarę i miłość do Boga, jeśli święci ludzie nie intonują imienia i chwały Boga? Ludzie szanują osobę gdy wiedzą, że jest bogata; potem szukają jej towarzystwa.”

(Do M.) „Musisz praktykować dyscyplinę nawet po osiągnięciu wiedzy duchowej. Nagi¹⁹ zwykł mawiać: «Jaki jest sens czyszczenia mosiężnego garnka tylko raz?». Zmatowieje jeśli go nie będziesz polerował.”

„Pewnego dnia przyjdę do twojego domu. Jeśli będę wiedział, gdzie mieszkasz, będę mógł tam spotkać innych wielbicieli. Proszę, idź czasem odwiedzić Iśana.”

(Do Manilala) „Przyjechała tu matka Keśaba Sena. Chłopcy z jej rodziny intonowali imię Pana. Okrążyła ich klaszcząc w dłonie. Widziałem, że smutek jej nie przemógł. Przybyła tutaj i przestrzegała [postu] Ekadaśi; powtarzała imię Boga na różańcu. Byłem pod wrażeniem jej wielkiego oddania Bogu”.

Manilal: „Dziadek Keśaba, Ramkamal Sen, był wielbicielem Boga. Zwykł siadać w gaju tulsi i powtarzać imię Boga. Ojciec Keśaba, Pjarimohan, również był oddanym Waisznawą.”

Śri Ramakryszna: „Jeśli ojciec nie będzie tak oddany, syn nie będzie bhaktą. Zobacz tylko, w jakim stanie jest Widźaj. Jego ojciec tracił przytomność w ekstazie, kiedy czytał Bhagawatę. Widźaj często wstaje i intonuje imię Boga.”

„Wszystkie wizje (boskich form) jakie ma obecnie Widźaj, są prawdziwe. O Bogu mającym formę lub o Bogu bezkształtnym Widźaj powiedział: «Jest jak kameleon – czasem czerwony, czasem niebieski, a czasem zielony. Może być nawet bezbarwny. Bóg czasami ma atrybuty, a czasami jest bez nich.»”

Widźaj jest prostoduszny – „kiedy ktoś jest prosty i niewinny w sercu, uświadamia sobie Boga”

„Widźaj ma bardzo proste serce. Nie możesz urzeczywistnić Boga, jeśli nie jesteś wielkoduszny i niewinny.”

„Widźaj był wczoraj w domu Adhara Sena. Miał wrażenie, że to jego własny dom i wszyscy, którzy w nim mieszkali, byli jego.”

„Jeśli twój umysł nie jest wolny od kalkulacji tego i tamtego, nie możesz być prosty ani wielkoduszny”.

Mówiąc to, Thakur zaczyna śpiewać:

O umyśle, zyskasz cenne bogactwo, kiedy staniesz się czysty.

„Jeśli glina nie zostanie odpowiednio przygotowana, nie można zrobić garnka. Jeśli w glinie znajduje się żwir lub piasek, garnek pęknie. Dlatego garncarz starannie przygotowuje glinę.”

„Jeśli lustro jest brudne, nie zobaczysz w nim swojej twarzy. Dopóki twój umysł²⁰ nie będzie czysty, twoja prawdziwa Jaźń nie będzie widoczna.”

„Spójrzcie, gdzie jest inkarnacja Boga, tam jest naiwność – wszyscy Nandaghosz, Daśaratha i Wasudewa mieli proste serca.”

„Wedanta mówi nam, że jeśli nie masz czystego umysłu, nie odczuwasz pragnienia poznania Boga. Dopiero w ostatnich narodzinach lub po praktykowaniu długich wyrzeczeń człowiek staje się otwarty i prostoduszny”.

Rozdział Trzeci

Dziecinny stan Śri Ramakryszny

Zauważając obrzęki w nogach, Thakur staje się niespokojny jak dziecko.

Wchodzi lekarz Mahendra z Sinti i składa mu pokłon.

Śri Ramakryszna (do Prija Mukherdźi i innych wielbicieli): „Wczoraj powiedziałem do Narajana: «Proszę, naciśnij swoją nogę, żeby zobaczyć, czy powstał dołek.» Nacisnął i dołek się pojawił. Zostałem uratowany! (Do Mukherdźi) Proszę, naciśnij nogę. Zobacz, czy tworzy się dołek.”

Mukherdźi: „Tak, proszę pana”.

Śri Ramakryszna: „Och, co za ulga”.

Mani Mallick: „Proszę kąpać się w bieżącej wodzie rzeki. Po co brać lekarstwa?”

Śri Ramakryszna: „Nie, mój drogi panie! Ty masz silniejszą krew. Twój przypadek jest inny. Bóg zachował mnie w stanie dziecka.”

„Pewnego dnia zostałem ugryziony na trawiastej łące. Słyszałem, że jeśli wąż ukąsi po raz drugi, wysysa swoją truciznę. Więc siedziałem tam, wkładając rękę do dziury. Ktoś przyszedł i zapytał: «Co robisz? Jeśli wąż ukąsi w tym samym miejscu co poprzednio, może się to zdarzyć, ale jeśli ukąsi gdziekolwiek indziej, to nie pomoże.»”

„Słyszałem od kogoś, że jesienna rosa jest zbawienna. Jadąc powozem z Kalkuty, wystawiłem głowę tak, aby mgła jej dotknęła.” (Wszyscy się śmieją.)

(Do Mahendry z Sinthi) „Twój pandit z Sinthi jest dobry. Jest dobrze zaznajomiony z Wedantą. Ma do mnie szacunek. Kiedy mu powiedziałem: «Na pewno dużo się uczyłeś, ale porzuć dumę, że «jestem takim a takim panditem»», był zachwycony.”

„Rozmawiałem z nim o Wedancie”.

Instrukcje dla M., czysta Jaźń i duchowa ignorancja – Mahamaja i dyskusja o Wedancie

(Do M.) „Czysty Atman nie jest przywiązany do rzeczy tego świata. Maja, czyli ignorancja, jest w nim zawarta. Ta sama maja ma trzy cechy: sattwę, radźas i tamas. To, co jest czystym Atmanem, ma w sobie te trzy cechy, a mimo to jest nieprzywiązane. Jeśli wrzucisz niebieską tabletkę do ognia, zobaczysz niebieski płomień. Jeśli wrzucisz do niego czerwoną tabletkę, płomień będzie czerwony. Ale ogień nie ma własnego koloru.”

„Włóż niebieską pigułkę do wody, a woda stanie się niebieska. Następnie dodaj do niej ałun i odzyska ona swój własny kolor.”

„Rzeźnik niósł ładunek mięsa, kiedy przypadkowo dotknął Śankaraćarji. Gdy tylko Śankaraćarja zauważył: «Hej, dotknąłeś mnie!», rzeźnik odpowiedział: «Mój panie, ani ja cię nie dotknąłem, ani ty nie dotknąłeś mnie. Jesteś czystą Jaźnią, nieprzywiązaną do niczego.»”

„Dźada Bharata również powiedział to samo królowi Rahuganie.”

„Czysta Jaźń jest nieprzywiązana i nie można jej zobaczyć. Po rozpuszczeniu soli kuchennej w wodzie staje się ona niewidoczna dla oka.”

„To, co jest czystym Atmanem, jest Mahakaraną, przyczyną²¹ przyczyn. Istnieje zgrubność, subtelność, przyczyna i wielka przyczyna (Mahakarana). Pięć materialnych elementów jest zgrubnych. Umysł, intelekt i ego są subtelne. Natura lub Pierwotna Moc jest przyczyną wszystkiego. Brahman, czyli Atman, czysta Jaźń, jest przyczyną przyczyny.”

„Ten czysty Atman jest naszą prawdziwą Jaźnią. Czym jest wiedza duchowa? Znajomość swojej prawdziwej Jaźni i utrzymywanie w niej umysłu. To jest wiedza o czystym Atmanie.”

Jak długo trzeba pracować?

„Jak długo człowiek musi pracować? Tak długo jak istnieje świadomość ciała. To znaczy tak długo, jak ktoś trzyma się idei ciała będącego jego jaźnią. Gita to mówi.²² Trzymanie się idei, że ciało jest naszą własną jaźnią, jest ignorancją.”

(Do wielbiciela Brahmo z Śiwapur) „Czy należysz do Brahmo?”

Wielbiciel Brahmo: „Tak, proszę pana”.

Śri Ramakryszna (uśmiechając się): „Mogę rozpoznać aspiranta bezkształtnego Boga, patrząc na jego oczy i twarz. Proszę zanurkuj trochę. Nie zdobędziesz klejnotów pływając po powierzchni. Akceptuję jedno i drugie: Boga w formie i Boga bez formy.”

Wielbiciel Śri Ramakryszny i Marwari – indywidualna jaźń – materia umysłu²³

Przybywają wielbiciele Marwari z Burrabazar i pozdrawiają Thakura. Thakur ich chwali.

Śri Ramakryszna (do wielbicieli): „Ach, to są wielcy bhaktowie. Wszyscy chodzą do świątyni, śpiewają hymny i jedzą prasad. Kapłan, którego zatrudnili tym razem, jest dobrze zaznajomiony z Bhagawatą.

Wielbiciel Marwari: „Kiedy ktoś mówi: «Jestem Twoim sługą», kim jest to «ja»?”

Śri Ramakryszna: „Ciało subtelne²⁴ lub indywidualna dusza. Ciało subtelne składa się z czterech elementów: umysłu, intelektu, materii umysłowej i ego.”

Wielbiciel Marwari: „Więc czym jest indywidualna jaźń?”

Śri Ramakryszna: „To Atman spętany ośmioma kajdanami. A co to jest ćitta? To to, co woła: «Och!»”

Marwari – co dzieje się po śmierci? Co to jest Maja? – pogląd Gity

Wielbiciel Marwari: „Panie, co dzieje się po śmierci?”

Śri Ramakryszna: „Według Gity w chwili śmierci stajesz się tym, o czym myślisz. Król Bharata stał się jeleniem, ponieważ pomyślał o jeleniu. Dlatego praktyka duchowa jest niezbędna do urzeczywistnienia Boga. Jeśli będziesz kontemplować Boga dniem i nocą, ta sama myśl przyjdzie ci do głowy w chwili twojej śmierci.”

Wielbiciel Marwari: „No cóż, proszę pana, dlaczego nie możemy porzucić przywiązania do rzeczy tego świata?”

Śri Ramakryszna: „To jest to, co nazywa się mają. To maja sprawia, że postrzegasz rzeczywistość jako nierzeczywiste, a to co nierzeczywiste za rzeczywiste. Innymi słowy, rzeczywistość jest wiecznym, Najwyższym Brahmanem. Świat jest nierzeczywisty, ulotny.”

Wielbiciel Marwari: „Czytamy święte księgi. Dlaczego ich nie przyswajamy?”

Śri Ramakryszna: „Co daje czytanie? Musicie praktykować duchową dyscyplinę, wyrzeczenia. Wzywajcie Boga. Co może zrobić samo powtarzanie: «Konopie, konopie»? Musisz je zjeść.”

„Ten świat jest jak ciernisty krzew. Dotknij go, a twoja ręka będzie krwawić. Jeśli weźmiesz ciernisty krzak i po prostu usiądziesz przed nim i powiesz: «Ten krzak płonie» czy spłonie? Trzeba rozpalić ogień wiedzy i podpalić ten krzak. Dopiero wtedy się spali.”

„Na etapie praktykowania dyscyplin duchowych trzeba ciężko pracować. Dalej droga jest już łatwa. Odepchnij łódkę od brzegu i pozwól jej płynąć przy sprzyjającym wietrze.”

Najpierw wyrzeknij się świata maji, a potem zdobądź wiedzę duchową – urzeczywistnienie Boga

„Dopóki żyjesz w domu maji, dopóki istnieją chmury maji, słońce wiedzy nie pomaga. Kiedy opuścisz dom maji i staniesz na zewnątrz (kiedy wyrzekłeś się «pożądania i chciwości»), słońce wiedzy zniszczy ignorancję. Soczewka nie pali papieru jeśli przyniesiesz ją do domu. Jeśli wyjdziesz z nią na zewnątrz i padają na nią promienie słońca, papier się pali. Ponownie, jeśli jest pochmurno soczewka nie może spalić papieru. Dopiero gdy chmury znikną, papier płonie.”

„Tylko wtedy, gdy odsuniesz się trochę od «pożądania i chciwości» i będziesz praktykować duchową dyscyplinę i wyrzeczenia, ciemność umysłu zostanie rozwiana. Chmura ignorancji i egotyzmu zostaje wypalona. I zdobywasz wiedzę duchową.”

„Ponownie, «pożądanie i chciwość» to chmura”.

Rozdział Czwarty

Historia z jego przeszłości – Śri Ramakryszna mdleje słysząc, że Lakszmi Narajan chce aby przyjął dziesięć tysięcy rupii – trudne zasady sannjasina

Śri Ramakryszna (do wielbiciela Marwari): „Zasady rządzące postępowaniem osoby, która całkowicie się wyrzekła,²⁵ są bardzo trudne. Nie może mieć najmniejszego związku z «pożądaniem i chciwością». Nie wolno mu dotykać pieniędzy rękami ani pozwalać, aby trzymano je blisko niego.”

„Lakszmi Narajan, Marwari i Wedantysta często mnie odwiedzał. Widząc moją brudną pościel, powiedział: «Zainwestuję w twoje imię dziesięć tysięcy rupii. Odsetki z nich możesz wykorzystać na pokrycie swoich wydatków.»

„Gdy tylko to powiedział, poczułem się, jakby ktoś uderzył mnie kijem i znokautował.”

„Kiedy odzyskałem przytomność, powiedziałem: «Jeśli jeszcze raz powiesz coś takiego, proszę, nie przychodź tu więcej. Nie mogę dotykać pieniędzy ani trzymać ich przy sobie.»”

„Miał bardzo bystry intelekt. Powiedział mi: «Nadal masz pomysł akceptacji i odrzucenia. W takim razie nie osiągnąłeś jeszcze doskonałej wiedzy.»”

„Odpowiedziałem: «Mój drogi, nie osiągnąłem takiego poziomu».” (Wszyscy się śmieją.)

„Wtedy Lakszmi Narajan próbował dać pieniądze Hridajowi. Powiedziałem: «Nie pozwolę na to. Jeśli to zrobisz, będę musiał mu powiedzieć: «Daj trochę temu, a trochę temu». A jeśli tego nie zrobi, poczuję złość. Posiadanie pieniędzy jest zasadniczo złe. Jeśli umieścisz coś w pobliżu lustra, czy nie odbije się to w nim?»”

Śri Ramakryszna i istota wyzwolenia – ścieżka puraniczna, a nie wedyjska, zalecana dla Kalijugi

Wielbiciel Marwari: „Czcigodny panie, czy wyzwolenie można osiągnąć jedynie wówczas, gdy opuści się ciało na brzegu Gangesu?”

Śri Ramakryszna: „Wyzwolenie przychodzi gdy ktoś osiągnie wiedzę duchową. Gdziekolwiek ktoś się znajduje, niezależnie od tego, czy umiera na miejscu kremacji, czy na brzegu Gangesu, osoba posiadająca wiedzę duchową osiągnie wyzwolenie. Ale brzeg Gangesu jest najlepszy dla osoby, która nie osiągnęła wiedzy.”

Wielbiciel Marwari: „Czcigodny panie, dlaczego człowiek zostaje wyzwolony, jeśli umrze w Kaśi (Benares)?”

Śri Ramakryszna: „Kiedy ktoś umiera w Kaśi, pojawia się przed nim Śiwa i mówi: «Ta moja postać nie jest prawdziwa. Zakładam ją ze względu na wielbiciela. Teraz spójrz, rozpuszczam się w Niepodzielny Absolut Istnienia-Wiedzy-Błogości.» Po wypowiedzeniu tego forma znika.”

„Według Puran nawet parias osiągnie wyzwolenie, jeśli rozwinie pełne miłości oddanie dla Boga. Zgodnie z tym przekonaniem jedynie intonowanie Jego imienia przynosi zbawienie; nie ma potrzeby poświęceń, oblacji, praktyk tantrycznych ani mantr.”

„Nauki Wed są inne. Według nich tylko Brahmini mogą osiągnąć wyzwolenie. A jeśli mantra nie jest recytowana właściwie, kult nie jest akceptowany. Należy spełniać ofiary, oblacje, mantry i praktyki tantryczne zgodnie z zaleceniami.”

Karma joga jest bardzo trudną ścieżką – bhakti joga jest zalecana dla Kalijugi

„Gdzie w Kalijudze jest czas na wykonywanie rytuałów zalecanych w Wedach? Zatem miłość do Boga, według Narady, jest zalecana w tym wieku.”

„Karma joga to bardzo trudna ścieżka. Karma prowadzi do niewoli, chyba że możesz pracować bez oczekiwania na jakąkolwiek nagrodę. Poza tym życie zależy od jedzenia. Nie ma czasu na odprawianie wszystkich rytuałów zgodnie z przepisami. Możesz umrzeć, zanim starożytny lek ziołowy²⁶ będzie gotowy. Musisz wziąć nowoczesną mieszankę na gorączkę.”

„Ścieżką oddania według Narady jest intonowanie Jego imienia i chwały. Karma joga nie jest odpowiednia dla Kalijugi. Droga miłości do Boga jest drogą właściwą.”

Brahman jest samą naturą istnienia – tęsknota za Bogiem wiąże się z właściwymi skłonnościami

Kilku młodych mężczyzn z wioski Dakszineśwar przychodzi i składa wyrazy szacunku. Siadają i zadają Thakurowi pytania. Jest około czwartej.

Młody człowiek z Dakszineśwar: „Panie, czym jest wiedza?”

Śri Ramakryszna: „Pan jest prawdziwy, a wszystko inne jest nierzeczywiste; wiedzieć to jest wiedzą. To, co jest rzeczywiste, nazywa się Brahmanem. Jego drugie imię to Kala (Czas). Dlatego mówią: „Bracie, ilu odeszło i ilu zaczęło żyć w czasie!”

„Kali, Ta, która bawi się z Kalą, jest Pierwotną Mocą. Kala i Kali, Brahman i Śakti nie różnią się od siebie.”

„Ten Brahman, prawdziwa natura istnienia, jest wieczny. Istnieje w teraźniejszości, istniał w przeszłości i będzie istniał w przyszłości. Nie ma początku ani końca. Nie da się tego opisać słowami. Jedyne, co możesz powiedzieć, to to, że ma To samą naturę Świadomości i Szczęśliwości.”

„Świat jest nietrwały, Brahman jest wieczny. Świat jest jak magia. Mag jest prawdziwy, ale magia maga jest przejściowa.”

Młody człowiek: „Jeśli świat jest mają – jest magią – dlaczego nie znika?”

Śri Ramakryszna: „Z powodu wrodzonych skłonności. Żyjąc w świecie maji przez kilka wcieleń, zaczyna się myśleć o nim jako o rzeczywistym.”

„Wystarczy posłuchać, jak potężne są tendencje. Syn króla urodził się w rodzinie pracza w swoim poprzednim życiu. Jako książę, bawiąc się z towarzyszami, mówił: „Dość tych zabaw”. Położę się na brzuchu, a ty będziesz klepał mnie ubraniami po plecach i wydawał dźwięk pluskania.”²⁷

Mężczyźni o dobrych skłonnościach: Gowinda Pal, Gopal Sen, Nirandźan, Hirananda – historia z przeszłości: przybycie Gowindy, Gopala i chłopców Tagore, 1863-64

„Wielu młodych mężczyzn odwiedza to miejsce, ale tylko nieliczni tęsknią za Bogiem. To ci, którzy rodzą się z dobrymi skłonnościami.²⁸ Kiedy pojawia się temat małżeństwa, krzywią się. Nigdy nie myślą o małżeństwie. Nirandźan od dzieciństwa powtarzał, że się nie ożeni.”

„Dawno temu (ponad dwadzieścia lat) z Baranagore przyjeżdżało dwóch młodych mężczyzn. Jednym z nich był Gowinda Pal, drugim Gopal Sen. Od dzieciństwa ich myśli były zwrócone na Boga. Przestraszyli się na samą wzmiankę o małżeństwie. Gopal zwykł wchodzić w bhawa samadhi. Unikał spotkania ze światową osobą – tak jak mysz boi się kota. Kiedy chłopcy Tagore przyszli tu przespacerować się po ogrodzie, zamknął drzwi swojego pokoju w kuthi, aby nie musiał z nimi rozmawiać.”

„Gopal wszedł w ekstazę w panćwati. W tym stanie dotknął moich stóp i powiedział: «Muszę odejść. Nie mogę już żyć na tym świecie. Ty masz jeszcze długie życie przed sobą. Ale ja muszę odejść”. Powiedziałem mu, również w stanie ekstazy: „Musisz przyjść jeszcze raz.” Odpowiedział: «Tak, przyjdę jeszcze raz».”

„Za kilka dni przyszedł Gowinda. Zapytałem go: «Gdzie jest Gopal?» Odpowiedział: «Gopal zmarł».”

„W co zaangażowani są pozostali chłopcy? Jak mieć pieniądze, dom, powóz, sukienkę, a potem małżeństwo. To ich jedyne zmartwienia. Aby się pobrać, najpierw szukają dziewczyny, a potem odwiedzają ją i sprawdzają, czy jest ładna.”

„Jest osoba, która bardzo mnie krytykuje. Narzeka, że kocham młodych mężczyzn. Z pewnością kocham tych, którzy mają dobre skłonności, którzy mają czystą duszę, którzy tęsknią za Bogiem, których umysłów nie przyciągają pieniądze, przyjemności życia i tak dalej.”

„Jeśli ktoś jest żonaty, ale kocha Boga, nie przywiąże się do świata”.

Hirananda, mieszkaniec Sindh, jest wielbicielem Brahmo. Posiada tytuł licencjata.

Manilal, wielbiciel Brahmo z Śiwapur, wielbiciele Marwari i młodzi mężczyźni pozdrawiają Śri Ramakrysznę i żegnają się.

Rozdział Piąty

Kiedy rezygnuje się z pracy? Obietnica Thakura złożona wielbicielowi

Jest wieczór. Latarnik zapala światło w okrągłych werandach południowej i zachodniej. Pokój Thakura również został oświetlony i spalono kadzidło.

Thakur zajmując swoje miejsce, intonuje imię Boskiej Matki i medytuje o niej. M., Prija Mukherdźi i jego krewny siedzą na podłodze w pokoju.

Po pewnym czasie medytacji Thakur wznawia rozmowę z wielbicielami. Do nabożeństwa arati w świątyniach pozostało jeszcze trochę czasu.

Śri Ramakryszna i Wedanta – Om i samadhi – Tat twam asi – Om Tat Sat

Śri Ramakryszna (do M.): „Po co rytuały²⁹ temu, kto kontempluje Boga dzień i noc?”

Śpiewa on:

Jaki pożytek mają rytuały dla tego, kto wymawia imię Kali o świcie, w południe i o zmierzchu? Samo uwielbienie pójdzie w jego ślady i nigdy ich nie dogoni.
Dobroczynność, śluby i jałmużna nie przemawiają już do umysłu Madana. Jedyną jego praktyką jest oddaniem się błogosławionym stopom Matki.

„Sandhja łączy się w Gajatri, a Gajatri w Om.”

„Kiedy przez jedno wymówienie Om wchodzi się w samadhi oznacza to, że osoba się udoskonaliła.”

„Sadhu w Ryszikeś wstaje wcześnie rano i udaje się aby stanąć w pobliżu dużego wodospadu. Cały dzień patrzy na wodospad i mówi do Boga: «Och jak pięknie go stworzyłeś! Jakie to jest piękne! Jakie to cudowne!» Nie praktykuje śpiewania imienia ani innych wyrzeczeń. O zmroku wraca do swojej chaty.”

„Po co się zastanawiać, czy Bóg ma formę, czy nie? Wystarczy płakać z tęsknoty w samotności: «Boże, proszę, pokaż mi się takim, jakim jesteś!»

„On mieszka wewnątrz. Dlatego Wedy mówią: „Tat twam asi (Ty jesteś Tym).” I On także jest na zewnątrz. Z powodu maji pojawia się On w różnych formach, ale w rzeczywistości istnieje tylko Bóg.”

„Dlatego powinieneś powiedzieć „Om Tat Sat”, zanim opiszesz Jego formy lub imiona.”

„Co innego mieć Jego wizję, a co innego czytać o Nim w pismach świętych. Pisma święte dają jedynie wskazówki na Jego temat, więc nie ma potrzeby czytania wielu z nich. Lepiej modlić się do Niego w odosobnionym miejscu.”

„W porządku, jeśli nie przeczytasz całej Gity. Jej istotę można uzyskać, powtarzając dziesięciokrotnie słowo gita – to znaczy tjagi (człowiek wyrzeczenia). «O człowiecze, wyrzeknij się wszystkiego i oddaj cześć Bogu». Oto esencja Gity.”

Śri Ramakryszna obserwuje arati Matki Bhawatarini i wpada w ekstazę

Oglądając arati Matki Kali z wielbicielami, Thakur wpada w ekstazę. Nie jest w stanie Jej pozdrowić, kłaniając się przed Nią. Z wielką ostrożnością wraca do swojego pokoju z wielbicielami i siada. Wciąż jest w ekstazie i w tym stanie rozmawia z nimi.

Hari, krewny Mukherdźi, musi mieć od osiemnastu do dwudziestu lat. Jest już żonaty. Na razie mieszka u Mukherdźich i szuka pracy. Bardzo kocha Thakura.

Śri Ramakryszna i inicjacja w mantrę – obietnica Śri Ramakryszny złożona wielbicielowi

Śri Ramakryszna (do Hari w tym samym ekstatycznym nastroju): „Musisz przyjąć inicjację po uzyskaniu pozwolenia swojej matki. (Do Prija) Nie mogłem go inicjować (Hari), chociaż powiedziałem mu, że to zrobię – nie daję inicjacji. Kontynuuj dźapę i medytację, tak jak to robiłeś do tej pory.”

Prija: „Tak, proszę pana.”

Śri Ramakryszna: „I mówię ci w tym stanie umysłu – musisz mi uwierzyć. Widzisz, nie ma tu żadnego udawania. W tym stanie powiedziałam do Boskiej Matki: „Matko, udoskonalaj tych, którzy przychodzą tutaj poprzez szczere przyciąganie”.

Mahendra Kawiradź z Sinthi siedzi na werandzie z Ramlalem, Hazrą i innymi. Thakur woła do niego ze swojego pokoju: „Mahendra, Mahendra”.

M. szybko wychodzi i przyprowadza do niego Kawiradźa.

Śri Ramakryszna (do Kawiradźa): „Proszę, usiądź i posłuchaj przez chwilę”.

Kawiradź siada nieco zawstydzony i zaczyna słuchać słodkich słów Thakura.

Różne podejścia do Boga – postawa Balarama – trzy stany Gaurangi

Śri Ramakryszna (do wielbicieli): „Do Boga można zbliżyć się na wiele sposobów.”

„Kochający wielbiciel może cieszyć się Jego obecnością na różne sposoby. Czasami myśli o Nim jak o lotosie, a o sobie jak o pszczole; innym razem widzi Go jako Sat-ćit-anandę, a siebie jako rybę.”

„Może też powiedzieć do Niego: «Jestem twoją tańczącą dziewczyną», a następnie śpiewać i tańczyć przed Nim. Czasami przyjmuje postawę przyjaciela gopi, a czasami służebnicy. Czasami odczuwa do Niego miłość matczyną, taką jak miłość Jaśody. A czasami ma postawę męża lub kochanka, jak gopi.”

„Balaram czasami myślał o Nim jak o przyjacielu, a innym razem mówił: «Jestem parasolem przeciwsłonecznym Kryszny lub siedzeniem, na którym może usiąść.» Służył Mu na różne sposoby”.

Czy Thakur mówi o swoim własnym stanie, opisując stan kochającego wielbiciela? I znowu, kiedy opisuje trzy stany Ćaitanja Dewy, być może daje nam własną wskazówkę.

Śri Ramakryszna: „Ćaitanja Dewa doświadczył trzech stanów. W najgłębszym stanie był pogrążony w samadhi, bez zewnętrznej świadomości. W stanie półprzytomnym tańczył w ekstazie, ale nie mówił. Będąc w zewnętrznej świadomości, śpiewał pieśni oddania.”

(Do wielbicieli) „Wy, ludzie, słuchacie tych wszystkich rzeczy – ale starajcie się zastosować je w praktyce. Kiedy światowo myślący człowiek udaje się do sadhu, ukrywa on wszystkie ziemskie myśli i zmartwienia. Po wyjściu zabiera je ponownie. Gołąb zjada suszony groszek. Wygląda na to, że go strawił, ale tak naprawdę zatrzymuje go w swoich podgardlu. Można go tam poczuć.”

Wieczorne uwielbienie – Śri Ramakryszna i Islam – dźapa i medytacja

„Odkładając na bok całą pracę, wzywaj Boga o zmierzchu. Poczucie Boga przychodzi na myśl w ciemności. Jeszcze chwilę temu można było wszystko zobaczyć. Myślisz: Kto tego wszystkiego dokonał? Wiecie, Muzułmanie przerywają całą pracę o wyznaczonych porach i ofiarowują modlitwy.”³⁰

Mukherdźi: „Proszę pana, czy dobrze jest praktykować dźapę?”

Śri Ramakryszna: „Tak, powtarzając imię Boga, możesz Go urzeczywistnić. Kiedy w samotności powtarzasz w tajemnicy Jego imię, jaśnieje w Tobie łaska Boża, a po niej następuje Jego wizja.”

„Wyobraźmy sobie grubą kłodę drewna leżącą pod wodą. Jest przywiązana do brzegu łańcuchem. Jeśli przejdziesz od jednego ogniwa łańcucha do drugiego, w końcu dotrzesz do kłody i ją dotkniesz.”

„Dźapa jest wyższa niż oddawanie czci, a medytacja jest wyższa niż powtarzanie imienia. Wyższa od medytacji jest ekstaza. Ćaitanja Dewa doświadczył premy. Kiedy osiągniesz premę, będziesz miał sznur, którym możesz związać Boga.”

Hazra wchodzi i siada.

Namiętna miłość do Boga, Śri Ramakryszna i powtarzanie imienia na różańcu – Narajan

(Do Hazry) „Prawdziwa miłość do Boga jest żarliwa.³¹ Rytualne oddanie³² opuszcza wielbiciela równie szybko, jak się pojawia. Żarliwa miłość do Boga jest jak stworzony przez siebie kamienny lingam wyrastający z ziemi. Nie da się znaleźć jego źródła. Korzeń samozrodzonego lingamu sięga aż do Kaśi. Tylko wcielenia Boga i ich apostołowie doświadczają tak żarliwej miłości”.

Hazra: „Ach!”

Śri Ramakryszna: „Pewnego dnia wykonywałeś dźapę. Wracając po odpowiedzi na wezwanie natury, powiedziałem: «Matko, co za mały umysł. Nawet po przybyciu tutaj liczy paciorki na różańcu.» Ktokolwiek tu przyjdzie, od razu osiągnie oświecenie. Nie musi dużo liczyć koralików i wykonywać innych podobnych ćwiczeń. Kiedy jedziesz do Kalkuty, widzisz tysiące ludzi liczących paciorki, nawet prostytutki”.

Śri Ramakryszna mówi teraz do M.: „Proszę, przywieź tu Narajana powozem. Powiedziałem mu (Mukherdźi) o Narajanie. Kiedy przyjdzie, chcę mu dać coś do jedzenia. Karmienie ma ogromne znaczenie.”

Rozdział Szósty

Śri Ramakryszna z wielbicielami Brahmo w domu Nabin Sena w Kalūtola – w radości nabożnego śpiewu

Dziś jest sobota, Kodźagar Purnima.³³ Thakur przybył do Kalūtola, do domu zmarłego Nabina Sena, najstarszego brata Keśaba Sena. Jest 4 października 1884, 19 Aświn, 1291 roku bengalskiego.

W poprzedni czwartek matka Keśaba przyszła zaprosić Thakura i nalegała aby przyjechał.

Thakur udaje się do zewnętrznego pokoju na piętrze i zajmuje swoje miejsce. Nandalal i inni siostrzeńcy Keśaba, matka Keśaba, a także ich krewni i przyjaciele służą Thakurowi z wielkim szacunkiem. W pokoju miał się odbyć kirtan. Przybyło wiele pań z rodzin Sen z Kalūtola.

Thakurowi towarzyszą Baburam, Kiśori i kilku innych wielbicieli. Przyjechał M. Siedząc w pokoju na dole, słucha słodkiego kirtanu Thakura.

Thakur mówi do wielbicieli Brahmo: „Świat jest przejściowy; zawsze trzeba pamiętać o śmierci.”

Teraz śpiewa:

Rozważ to, o umyśle: nikt nie jest twój. Na próżno błąkasz się po tym świecie.
Nie zapomnij o dobroczynnej Matce i nie daj się złapać w sieć maji,
Pomyśl o tych, o których martwisz się niemal aż do śmierci: czy po śmierci będą ci towarzyszyć?
Nawet twoja ukochana żona wyparłaby się ciebie i odrzuciłaby twoje zwłoki jako coś nieczystego.
Tylko przez dzień lub dwa ludzie nazywają cię panem i mistrzem; przestaną cię tak nazywać, gdy przybędzie po ciebie mistrz zwany Śmiercią.

Thakur mówi: „Zanurkuj głęboko. Jaki jest pożytek z pływania na powierzchni? Porzucając wszystko inne, udaj się na kilka dni w odosobnione miejsce i wzywaj Go całym sercem.”

Thakur śpiewa ponownie:

Zanurz się głęboko, zanurz się głęboko, o mój umyśle, w ocean piękna i zejdź do najgłębszych głębin: tam znajdziesz klejnot Miłości.³⁴
Idź szukać, idź szukać, o umyśle, błogosławionego Wryndawan w swoim sercu, siedzibę Pana Miłości. Wtedy w twoim sercu zawsze będzie świecić nieustanne światło wiedzy.
Kto kieruje twoją łodzią po stałym lądzie? To twój guru, mówi Kabir. Słuchaj i medytuj nad Jego świętymi stopami.

Prosi wielbicieli Brahmo, aby zaśpiewali piosenkę: „Jesteście moim wszystkim we wszystkim”.

O Panie, źródło mojego tchnienia życia, esencjo wszystkich istot, Ty jesteś moim wszystkim we wszystkim.
Poza Tobą nie ma nikogo w trzech światach, kogo mógłbym nazwać moim własnym.

Sam Thakur śpiewa:

Gdzie ukryłaś postać, którą Jaśoda, zmuszając cię do tańca, nazwała swoim cennym niebieskim klejnotem?³⁵ Gdzie Ty, o Matko o otwartych ustach,³⁶ ukryłaś tę formę?
Gdy słońce zachodziło na niebie, Jaśoda, coraz bardziej niespokojna, błagała Cię, Gopala, abyś przyszedł i napił się mleka, śmietanki i masła.
Związała Twoje rozczochrane włosy w kok,
I tańczyłaś, pochylona trzykrotnie,³⁷ ze Śridamą.
Słychać było słodkie dzwonienie Twoich bransoletek w rytm bębna: „Ta thaija, ta thaija”
Wtedy przybiegały kobiety z Wradźa.
O Matko, zagraj tę słodką melodię na swoim flecie,
Tę muzykę, która sprawiła, że gopi zapomniały o sobie i przyciągnęła krowy z pastwiska do domu,
Tę muzykę, która płynęła w górę rzeki Jamuny.
Odrzuciwszy girlandę czaszek, tańczyłaś we Wradźa ozdobiona dzikimi kwiatami,
A przemieniwszy Śiwę w Balarama, tańczyłaś, rezygnując z miecza i biorąc flet.
Modlę się, o Matko, zatańcz jeszcze raz w ten sam sposób, w tej samej formie.

Słysząc tę piosenkę, Keśab ułożył nowe słowa. Wielbiciele Brahmo śpiewają melodię tej samej pieśni przy akompaniamencie bębna i talerzy:

O Matko, jak wielka jest Twoja miłość do Twoich dzieci!
Na samą myśl o tym łzy radości napływają mi do oczu.

Śpiewają znowu o Boskiej Matce:

O Matko, jako Wewnętrzny Kontroler!³⁸ Nie śpisz wewnątrz, w dzień i w nocy.
Dzień i noc trzymasz mnie na swoich kolanach.

Następnie śpiewają:

O mój umyśle! Dlaczego tak się martwisz, jak poniżony żebrak?
Moją Matką jest Iśwari, władczyni wszechświata, wszechochraniająca dawczyni duchowej doskonałości

Thakur intonuje teraz imiona Hari i Gaurangi oraz tańczy z wielbicielami Brahmo. Kirtan jest kontynuowany sześcioma pieśniami:

O człowieku, jeśli chcesz żyć szczęśliwie, kochaj słodkie imię Hari…

Fala miłości Gaura dotknęła mojego ciała;
Przez jego grzmot wszyscy heretycy zostają zmiażdżeni, a wszechświat zatopiony.³⁹

O Bharati, daj mi przepaskę na biodra. Chciałbym udać się do Wradźa w przebraniu żebraka…

Gaur i Nitai, wy dwaj bracia, jesteście pełni współczucia, o Panie!

Mój Gaur tańczy, śpiewając imię Hari.⁴⁰

I w końcu:

Idź, Madhai i dowiedz się, kto tam idzie śpiewając: „Haribol, Haribol”.
Czy to mój Gaur idzie? A może to Nitai?
Ci, którzy noszą złote bransoletki na nogach?
Z ogolonymi głowami i podartymi ubraniami?
Ci, którzy zachowują się jak szaleńcy?

Wielbiciele Brahmo znów śpiewają:

Kiedy miłość wejdzie we mnie?

I następnie:

Kiedy nadejdzie ten dzień, kiedy łzy popłyną z moich oczu, gdy będę powtarzał imię Pana Hari?⁴¹

Thakur śpiewa donośnym głosem i tańczy:

Oto przyszli bracia! Tych dwóch, którzy płakali, śpiewając imię Hari.
Ci, którzy płacząc sprawiają, że inni płaczą;
Ci, którzy w ekstatycznym tańcu sprawiają, że świat tańczy;
Ci, którzy otrzymując ciosy świata, ofiarowują Hari miłość.

Następnie śpiewa:

Oto cała Nadia drży pod falami miłości Gaurangi!

Thakur intonuje imię Boskiej Matki:

Nie kradnij mojej radości, Matko, która jesteś źródłem wszelkiej radości.

Wielbiciele Brahmo śpiewają dwie własne piosenki:

O Matko, doprowadź mnie do szaleństwa Twoją miłością.⁴²

I wtedy:

Na firmamencie mądrości księżyc Bożej miłości wschodzi w pełni.⁴³

Przypisy:

1. Abstrakcyjny wizerunek Wisznu w formie owalnego kamienia z pewnymi oznaczeniami. ↩︎
2. Singhara. ↩︎
3. Mano joga. ↩︎
4. Pierwszym etapem czterech etapów życia według Wed jest etap studenta żyjącego w celibacie. ↩︎
5. Życie rodzinne w związku małżeńskim. ↩︎
6. Oderwanie się od spraw rodzinnych i skupienie się na Bogu. ↩︎
7. Wyrzeczenie się świata. ↩︎
8. Kamja karma. ↩︎
9. Zobacz Bhagawad Gita 18:2-3. ↩︎
10. Kumbhaka. ↩︎
11. Waju. ↩︎
12. Mycie wewnętrzne. ↩︎
13. Kawiradź. ↩︎
14. Gur. ↩︎
15. Aćarja. ↩︎
16. Znaczy Święta Matka. ↩︎
17. Kasta robotników i służebników. ↩︎
18. Śradda. ↩︎
19. Totapuri. ↩︎
20. Ćitta, a) Ogólnie umysł lub wewnętrzny narząd świadomości. b) W Wedancie, magazyn pamięci. ↩︎
21. Karana. ↩︎
22. Bhagawad Gita 18:11. ↩︎
23. Ćitta. ↩︎
24. Linga śarira. ↩︎
25. Tjagi. ↩︎
26. Daśmul paćan. ↩︎
27. Indyjscy pracze piorą ubrania, uderzając je o kamień. ↩︎
28. Samskary. ↩︎
29. Sandhja, czyli oddawanie czci i medytacja rano, w południe i wieczorem, wykonywane codziennie przez ortodoksyjnych Hindusów. ↩︎
30. Namaz. ↩︎
31. Raga bhakti. ↩︎
32. Waidhi bhakti. ↩︎
33. Noc pełni księżyca Aświn podczas której czczona jest bogini Lakszmi. Przypada na jasne dwa tygodnie miesiąca księżycowego. ↩︎
34. Prema. ↩︎
35. Nilmani. ↩︎
36. Karalawadini, epitet Kali. ↩︎
37. Tribhangi, odnosząc się do postawy Kryszny. ↩︎
38. Antarjamin. ↩︎
39. Cały utwór znajduje się w Tomie 2, Części 16, Rozdziale 1. ↩︎
40. Cały utwór znajduje się w Części 17, Rozdziale 1. ↩︎
41. Pełny utwór znajduje się w Części 13, Rozdziale 3. ↩︎
42. Cały utwór znajduje się w Części 19, Rozdziale 3. ↩︎
43. Cały utwór można znaleźć w Tomie 2, Części 1, Rozdziale 2. ↩︎