Rozdział Pierwszy

Śri Ramakryszna łaskawie zgodził się odwiedzić z wielbicielami dom Mani Mallicka w Sinduriapatti w Kalkucie. Co roku obchodzony jest tam Festiwal Brahmo Samadź. Jest godzina 16:00, 26 listopada 1882 r., doroczne święto. Jest tam Widźajkryszna Goswami, wielu wielbicieli Brahmo, Premahand Baral i wielu przyjaciół Mani. Obecny jest także M.

Manilal zorganizował wyszukaną rozrywkę. Odczytane zostanie życie Prahlady, po czym nastąpi wielbienie Brahmo. Wtedy wszystkim wielbicielom zostanie podany prasad.

Widźaj nadal jest członkiem Brahmo Samadź. Poprowadzi on dzisiejsze nabożeństwo. Nie założył jeszcze ochrowych szat sannjasina.

Opowiadane jest życie Prahlady. Hiranjakaśipu, ojciec Prahlady, źle wypowiada się o Panu i wielokrotnie torturuje swojego syna. Prahlada modli się do Pana Hari ze złożonymi rękami: „O Hari, obdarz mojego ojca właściwym zrozumieniem”. Słysząc to, Śri Ramakryszna zaczyna płakać. Widźaj i inni siedzą blisko niego. Thakur jest w stanie ekstazy.

Śri Ramakryszna doradza Widźajowi Goswami i innym wielbicielom Brahmo – uczenie ludzkość dopiero po osiągnięciu wizji Boga i otrzymaniu Jego nakazu

Po chwili Thakur mówi do Widźaja i innych wielbicieli: „Bhakti jest najważniejszą rzeczą. Miłość do Boga nabywasz poprzez ciągłe intonowanie Jego imienia i chwały. Ach! Jak wielka jest miłość Śiwanatha do Boga! Jak rasagolla.”¹

„Niedobrze jest myśleć, że tylko twoja religia jest dobra, a wszystkie inne są błędne. Do Boga można dotrzeć każdą drogą. Sukces osiąga się poprzez rozwinięcie szczerej tęsknoty za Bogiem. Ile wierzeń – tyle ścieżek.”

„Spójrz, Boga można zobaczyć. Jest poza umysłem i mową – «awāṅmanoagoćara». Wedy to mówią. Oznacza to, że jest On niewidzialny dla umysłu przywiązanego do spraw doczesnych. Waisznawćaran zwykł mawiać: «Jest widoczny dla czystego intelektu i czystego umysłu».² Dlatego potrzebne jest towarzystwo świętych, modlitwa i instrukcje nauczyciela (guru). Oczyszczają ćit (materię umysłu). To prowadzi do Bożej wizji. Błotnistą wodę można oczyścić, wkładając do niej nirmali.³ Do tego stopnia, że widać w niej własną twarz. Nie zobaczysz swojej twarzy w brudnym lustrze.”

„Wizję Boga osiągasz dzięki Jego łasce po tym, gdy osiągniesz miłość do Niego, kiedy twoja ćitta zostanie oczyszczona. Po Bożej wizji musisz otrzymać Jego nakaz zanim zaczniesz nauczać ludzi. Niedobrze jest wcześniej pouczać. Jest taka piosenka, która mówi:

O umyśle, o czym myślisz, siedząc samotnie? Czy bez głębokiej miłości może pojawić się księżyc Gaura?
Przez całe życie nie zanurzyłeś się w miłości Hari.
Jedenaście nietoperzy dzień i noc powoduje zamieszanie w twojej świątyni.
Nie umieściłeś Madhawy w swojej świątyni. Na próżno hałasujesz, dmuchając w muszlę.
„Jeśli chcesz umieścić w nim obraz Pana, aby go czcić, musisz najpierw oczyścić świątynię serca. Nic nie zostało zrobione, tylko dmuchasz w konchę. Co w tym jest dobrego?”

Teraz Widźaj Goswami podchodzi do ołtarza i siada. Prowadzi nabożeństwa zgodnie z przepisami Brahmo. Potem przychodzi i siada blisko Thakura.

Śri Ramakryszna (do Widźaja): „Dlaczego tak dużo gadacie o grzechu? Mówiąc sto razy: «Jestem grzesznikiem, jestem grzesznikiem», stajesz się grzesznikiem. Zamiast tego powinieneś mieć taką wiarę, że myślisz, że «skoro intonowałeś Jego imię to w jaki sposób grzech może do mnie przylgnąć? On jest naszym Ojcem, On jest naszą Matką. Po prostu powiedz Mu, że nie będziesz powtarzać grzechów, które popełniłeś. Następnie intonuj Jego imię. Oczyść całkowicie swój umysł, ciało i język Jego imieniem.”

Rozdział Drugi

Rozmowa o wolnej woli z Baburamem i innymi – Totapuri postanawia popełnić samobójstwo

Śri Ramakryszna rozmawia na werandzie na zachód od swojego pokoju w świątyni Dakszineśwar. Jest wieczór. Są z nim Baburam, M. i Ramdajal. Jest grudzień 1882 roku. Baburam, Ramdajal i M. zamierzają zostać na noc. Są na wakacjach bożonarodzeniowych. M. planuje zostać do następnego dnia. Ostatnio Baburam zaczął odwiedzać Thakura.

Śri Ramakryszna (do wielbicieli): „Człowiek zostaje wyzwolony, gdy zdaje sobie sprawę, że wszystko jest dziełem Boga. Pewnego razu Keśab Sen przyszedł z Śambhu Mallickiem. Powiedziałem mu: «Nawet liść nie trzepocze na drzewie, chyba że zgodnie z wolą Boga. Gdzie jest wolna wola?» Wszystko dzieje się z woli Boga. Takim wielkim człowiekiem wiedzy był Nangta!⁴ Ale nawet on poszedł się utopić. Spędził tu jedenaście miesięcy. Cierpiał na problemy żołądkowe. Nie mogąc znieść bólu choroby, poszedł utopić się w Gangesie. W pobliżu schodów do kąpieli znajdowała się długa warstwa mułu. Nieważne, jak głęboko zanurzył się w wodzie, nie czuł wody powyżej kolan. Potem zrozumiał i wrócił. Kiedyś wpadłem w poważną depresję. Miałem zamiar poderżnąć sobie gardło nożem. Mówię więc: «Matko, jestem tylko narzędziem, a Ty jesteś operatorem; ja jestem rydwanem, Ty woźnicą. Poruszam się tak, jak Ty sprawiasz, że się poruszam. Robię to, co Ty sprawiasz bym czynił.»”

W pokoju Thakura gra muzyka. Wielbiciele śpiewają:

O Kamalapati,⁵ miłośniku bhakti, jeśli zamieszkasz we Wryndawan mojego serca, moje oddanie dla ciebie będzie takie jak oddanie czystej Radhy.
Moje pragnienie wyzwolenia będzie jak dojarki, a moje ciało będzie jak wioska Nanda; moja miłość będzie jak miłość matki Jaśody.
Trzymaj mnie, trzymaj mnie, o Dźanardhana.⁶ Podnieś Gowardhanę ciężaru moich grzechów.⁷ Zabij szybko sześciu posłańców Kamsy, pożądanie i tak dalej.
Graj na swoim flecie łaski i oswajaj krowy mojego umysłu. Modlę się, abyś pozostał na pastwisku mojego serca i abym mógł ujrzeć przebłysk mojego ideału.
Pozostań teraz i na zawsze z sercem pełnym uczucia dla swego sługi pod Wanśiwattą⁸ nadziei.
Jeśli powiesz, że jesteś więźniem miłości pasterzy z Bradźa, wtedy ten Daśarathi, pozbawiony wszelkiej wiedzy duchowej, stanie się pasterzem i twoim niewolnikiem.

Następnie zaśpiewali:

Śpiewaj, ptaku w klatce mojego serca.
Siedząc pod spełniającym życzenia drzewem Brahmana,
Śpiewaj, śpiewaj o Jego boskich cechach,
I jedz dojrzałe owoce prawości, bogactwa, uzasadnionych pragnień i wolności.

Śrinath Miśra z Nandanbagan przyjechał z przyjaciółmi. Patrząc na niego, Thakur mówi: „Widzę wszystko w nim poprzez jego oczy tak jak ty widzisz wszystko przez szklane drzwi”. Śrinath, Śridźnanath i inni należą do rodziny Brahmo z Nandan Bagan. Co roku obchodzą w swoim domu święto Brahmo. Później Thakur udał się tam, aby wziąć udział w festiwalu.

Po wieczornym arati w świątyni i siedząc na mniejszym łóżku w swoim pokoju, Thakur medytuje o Bogu. Stopniowo wpada w ekstazę. Kiedy go opuściła, mówi: „Matko, przyciągnij i jego. Żyje bardzo skromnie. Odwiedza Cię regularnie.”

Czy Thakur mówi o Baburamie?

Baburam, M., Ramdajal i kilku innych siedzą na podłodze. Jest między ósmą a dziewiątą wieczorem. Thakur wyjaśnia naturę różnych rodzajów samadhi: dźada samadhi,⁹ ćetana samadhi,¹⁰ stitha samadhi¹¹ i unmana samadhi.¹²

Widjasagar i Czyngis-chan. Czy Bóg jest okrutny? Odpowiedź Śri Ramakryszny

Mówią teraz o szczęściu i smutku – dlaczego Bóg stworzył tyle bólu?

M.: „Widjasagar mówi zirytowany: «Jaki jest sens wzywania Boga? Kiedy Czyngis-chan zaczął grabieże, wziął ogromną liczbę jeńców, prawie sto tysięcy. Dowódcy jego wojska udali się do niego i zapytali: «Panie, co im damy do jedzenia? Zatrzymanie ich wszystkich u nas to wielki problem. Co możemy zrobić? Uwolnienie ich również spowoduje problemy». Czyngis-chan powiedział: «Co jeszcze możemy zrobić? Po prostu zabijcie ich wszystkich!». W związku z tym nakazano im ściąć głowy. Czy Bóg nie widział tej masakry? Wcale nie pomógł. Jeśli tam jest, niech będzie, ale nie widzę, żeby był potrzebny. Nic dobrego nie przyszło mi od Niego.”

Śri Ramakryszna: „Czy ktoś może zrozumieć, co Bóg robi i w jakim celu? On tworzy, utrzymuje i rozpuszcza – to wszystko. Skąd możemy wiedzieć, dlaczego On niszczy? Mówię: «Matko, nie potrzebuję rozumieć, daj mi tylko miłość i oddanie dla Twoich stóp». Celem życia człowieka jest osiągnięcie miłości do Boga. Resztę wie Matka. Przyszedłem do sadu, żeby zjeść mango. Dlaczego muszę usiąść i policzyć, ile jest drzew, ile gałęzi i ile milionów liści? Jem tylko mango. Nie muszę zwracać uwagi na drzewa i liście.”

Dziś wieczorem Baburam, M. i Ramdajal śpią na podłodze w pokoju Thakura.

Wczesnym rankiem, około drugiej lub trzeciej w nocy światło w pokoju Thakura przygasa. Thakur, siedząc na swoim łóżku, od czasu do czasu z nimi rozmawia.

Śri Ramakryszna, Baburam, M. i inni – współczucie i maja – twarde wyrzeczenia i realizacja Boga

Śri Ramakryszna (do M. i innych wielbicieli): „Spójrzcie, współczucie i maja to dwie różne rzeczy. Maja jest jak przywiązanie do ojca, matki, brata, siostry, żony i syna – miłość do nich. Z drugiej strony współczucie jest miłością do wszystkich i takim samym szacunkiem do wszystkich. Kiedy widzisz współczucie w jakiejś osobie, powiedzmy w Widjasagarze, wiedz, że pochodzi ono od Boga. Poprzez współczucie człowiek służy wszystkim żywym istotom. Maja również pochodzi od Boga. Sprawia, że ludzie służą swoim krewnym poprzez maję. Ale w tym właśnie rzecz – maja czyni człowieka ignorantem – ona wiąże. Jednak współczucie oczyszcza umysł i stopniowo uwalnia osobę z niewoli.”

„Bez czystości umysłu nie można urzeczywistnić Boga. Jego łaska wschodzi gdy pożądanie, złość, chciwość i wszystko to zostało przezwyciężone. Powiem wam coś bardzo tajnego. Zrobiłem wiele rzeczy, aby pokonać pożądanie. Kilka razy okrążyłem ananda-asanę¹³ mówiąc: «Zwycięstwo Kali, zwycięstwo Kali».”

„Kiedy miałem 10 lub 11 lat i byłem w mojej wiosce, doświadczyłem stanu samadhi. Widziałem coś, kiedy szedłem przez pole. Byłem całkowicie przytłoczony. Istnieją znaki Bożej wizji. Widzisz światło, czujesz radość i czujesz, jak mahawaju¹⁴ wznosi się jak rakieta w górę do klatki piersiowej”.

Następnego dnia Baburam i Ramdajal wyjechali do swoich domów, lecz M. pozostał z Thakurem przez całą następną noc. Spożywał posiłki ze świątyni.

Rozdział Trzeci

Śri Ramakryszna z wielbicielami Marwari w Dakszineśwar

Jest popołudnie. Jest tu M. i kilku wielbicieli. Wielu wielbicieli Marwari¹⁵ wchodzi i pozdrawia. Mają interesy w Kalkucie. Przybywając do Thakura, mówią: „Uprzejmie nam doradź”. Thakur się śmieje.

Śri Ramakryszna (do wielbicieli Marwari): „Spójrzcie, zarówno «ja», jak i «moje» oznaczają ignorancję. Panie, Ty jesteś wykonawcą i wszystko jest Twoje. To jest wiedza duchowa. Jak więc możesz mówić, że dana rzecz jest «moja»? Strażnik sadu mówi: To jest mój ogród. Ale jeśli popełni błąd, właściciel go zwalnia. Wtedy nie ma nawet odwagi zabrać ze sobą swojej skrzynki z drewna mango.¹⁶ Pożądanie, złość i te rzeczy cię nie opuszczają. Zwróćcie je więc ku Bogu. Jeśli macie pragnienie, jeśli jesteście chciwi, miejcie pragnienie i chciwość, aby osiągnąć Boga. Rozważcie to i odwróćcie się od nich. Kiedy słoń zaczyna zjadać czyjegoś banana, kornak uderza go pałką.”

„Zajmujecie się biznesem. Dobrze wiecie, że sukces osiąga się stopniowo. Ktoś może założyć fabrykę oleju rycynowego, ale gdy zarobi więcej, otworzy sklep z suknem. W ten sam sposób człowiek musi podążać ścieżką do Boga. Kiedy wzniesiecie się wyżej, może od czasu do czasu będziecie żyć w samotności i wzywać Go intensywniej.”

„Ale przecież nic nie dzieje się przed czasem. Niektórzy ludzie muszą doświadczyć wielu ziemskich przyjemności. Dzieje się to więc później. Jeśli rozetniesz czyrak zanim dojrzeje, rezultat będzie przeciwny do zamierzonego. Kiedy dojrzeje i zacznie wydzielać ropę, lekarz używa noża. Dziecko powiedziało do matki: «Obudź mnie, kiedy będę musiał iść do toalety». Matka odpowiedziała:

«Dziecko, będziesz wiedział, kiedy będziesz musiał iść. Nie będę musiała cię budzić.»” (Wszyscy się śmieją.)

Kłamstwo w biznesie i wielbiciele Marwari – intonowanie imienia Ramy

Wielbiciele Marwari czasami przynoszą Thakurowi słodycze, owoce, cukierki i inne rzeczy. Cukierki pachną różami. Ale Thakur nie je żadnej z tych rzeczy. Mówi: „Ci ludzie kłamią, żeby zarobić pieniądze”. Od niechcenia mówi obecnym Marwarim: „Widzicie, w biznesie nie można być całkowicie szczerym. Zawsze są wzloty i upadki. Nanak powiedział kiedyś: «Kiedy poszedłem coś zjeść do domu światowego człowieka, zobaczyłem, że jest to splamione krwią.» Świętym ludziom należy dawać wyłącznie czyste rzeczy. Nie należy im dawać niczego, co zostało uzyskane w nieuczciwy sposób. Do prawdy dochodzi się drogą prawdy.”¹⁷

„Człowiek powinien zawsze powtarzać imię Boga. Pracując, myślcie o Nim. To jest tak: Mam czyrak na plecach. Zajmuję się całą swoją pracą, ale umysł wciąż się gotuje. Powtarzanie imienia Ramy jest dobre. Rama, syn Daśarathy, jest także tym, który stworzył świat i który mieszka we wszystkim. On jest bardzo blisko was – wewnątrz i na zewnątrz.”

„Rama, który był synem Daśarathy, mieszka we wszystkim.”

„Ten sam Rama stworzył świat, ten Rama jest najlepszy ze wszystkich.”

Przypisy:

1. Kulka serowa nasączona syropem. ↩︎
2. mana ewa manuszjāṇāṃ kāraṇaṃ bandhamokszajoḥ |
   bandhāja wiszajāsaktaṃ muktjai nirwiszajaṃ smṛtamiti ||
   maitrājaṇī upaniszad 4-10
   [To rzeczywiście umysł jest przyczyną niewoli i wyzwolenia ludzi. Umysł przywiązany do obiektów zmysłowych prowadzi do niewoli, natomiast oddzielony od obiektów zmysłowych prowadzi do wyzwolenia. Tak uważają mędrcy.] ↩︎
3. Owoc oczyszczający wodę. ↩︎
4. Totapuri. ↩︎
5. Mąż Kamali (bogini Lakszmi). ↩︎
6. Imię Pana Wisznu; pogromca demona Dźana. ↩︎
7. Kryszna podniósł na palcu górę Gowardhan. Zatem podniesienie ciężaru grzechów oznacza złagodzenie ich skutków. ↩︎
8. Banjan we Wryndawan pod którym Kryszna grał na flecie. ↩︎
9. Komunia z Bogiem, w której aspirant wydaje się pozbawiony życia jak bezwładny przedmiot. ↩︎
10. Komunia z Bogiem ze świadomością swojego „ja”, świadomością relacji z Bogiem. ↩︎
11. Stitha samadhi oznacza stałe samadhi. ↩︎
12. Unmana samadhi oznacza nagłe samadhi. ↩︎
13. Związek seksualny mężczyzny i kobiety według Tantry. ↩︎
14. Prąd odczuwany w kręgosłupie gdy budzi się kundalini. ↩︎
15. Mieszkańcy Radźastanu którzy wyemigrowali do Kalkuty aby tam handlować i robić interesy. ↩︎
16. Znaczy przedmiot o niewielkiej wartości. ↩︎
17. satjena labhjastapasā hjesza ātmā
    samjagdźñānena brahmaćarjeṇa nitjam
    – muṇḍakopaniszat 3-1-5
    [Tego Atmana można naprawdę osiągnąć poprzez prawdę, koncentrację, pełną wiedzę i wstrzemięźliwość, stale praktykowaną.]
    satjamewa dźajate nānṛtaṃ
    muṇḍakopaniszat 3-1-6
    [Tylko prawda zwycięża, a nie nieprawda.] ↩︎