Rozdział Pierwszy

Śri Ramakryszna odwiedza Gowindę Mukherdźi w Belgharii. Dziś jest niedziela, 18 lutego 1883 roku, 7 dzień Phalgun, 12 dzień jasnych dwóch tygodni Magha, konstelacja Puszja.¹ Są tam także Narendra, Ram, inni bhaktowie i sąsiad. O siódmej lub ósmej rano Thakur tańczy z Narendrą i innymi osobami podczas kirtanu.

Rady dla mieszkańców Belgarii – po co pozdrawiać? Dlaczego ścieżka oddania?

Kiedy śpiew się kończy, wszyscy siadają. Wielu z nich pozdrawia Thakura. Od czasu do czasu mówi on: „Pozdrówcie Boga”. I dodaje: „To On sam zamieszkuje we wszystkich postaciach, chociaż w niektórych jest większy przejaw Jego mocy – na przykład u świętych ludzi. Można powiedzieć, że oprócz tygrysów są też niegodziwi ludzie, ale nie musicie przytulać Boga w tygrysie. Po prostu pozdrówcie go z daleka i odejdźcie. Pomyślcie o wodzie. Część wody nadaje się do picia, a część do oddawania czci. Ale niektóra jest używana do kąpieli. Jest też woda do płukania gardła i woda do toalety.”

Sąsiad: „Panie, jakie są doktryny Wedanty?”

Śri Ramakryszna: „Wedantyści mówią: «So’ham, ja jestem Nim» – Brahman jest Rzeczywistością, świat jest iluzją. Ego jest także iluzją. Istnieje tylko Najwyższy Brahman.”

„Ale to «ja» nie znika. Dobrze jest więc mieć poczucie: «Jestem Jego sługą», «Jestem Jego dzieckiem» lub «Jestem Jego wielbicielem.»”

„Dla Kalijugi ścieżka oddania jest szczególnie dobra. Boga można urzeczywistnić poprzez miłość i oddanie. Dopóki masz świadomość ciała, jesteś świadomy obiektów – formy, smaku, zapachu, dźwięku i dotyku. To wszystko są obiekty zmysłowe. Bardzo trudno jest pozbyć się świadomości obiektów zmysłowych. Dopóki jesteś świadomy obiektów, nie możesz powiedzieć: «Jestem Nim».”²

„Ludzie wyrzeczenia mają mniejszą świadomość rzeczy doczesnych, ale ludzie światowi zawsze o nich myślą. Zatem postawa: «Jestem Twoim sługą»³ jest dla nich dobra”.

Teoria grzechu i mieszkańcy Belgharii

Sąsiad: „Jesteśmy grzesznikami. Co się z nami stanie?”

Śri Ramakryszna: „Kiedy intonujesz imię Boga, wszystkie grzechy ciała odlatują. Ptak grzechu siedzi na drzewie ciała. Śpiewanie Jego imienia jest jak klaskanie w dłonie. Kiedy klaszczesz, wszystkie ptaki na drzewie odlatują. Grzech odlatuje, kiedy intonujesz Jego imię i chwałę.”⁴

„Popatrz, woda w zbiorniku wykopanym na suchym polu wysycha pod wpływem ciepła słonecznego. W ten sam sposób woda ze zbiornika grzechu wyparowuje poprzez intonowanie Jego imienia i chwały.”

„Trzeba praktykować każdego dnia. W cyrku widziałem Angielkę stojącą na grzbiecie konia na jednej nodze, gdy ten galopował po torze. Ileż praktyki wymagało, aby to osiągnąć!”

„Płacz chociaż raz aby zobaczyć Boga.”

„Są dwie drogi: praktyka i miłość do Boga, to znaczy tęsknota za Nim”.

Śpiew o sześciu ośrodkach duchowych w wykonaniu mieszkańca Belgharii i samadhi Śri Ramakryszny

Thakur je posiłek z wielbicielami na werandzie salonu na pierwszym piętrze. Jest pierwsza godzina. Gdy tylko posiłek się kończy, wielbiciel zaczyna śpiewać na dziedzińcu poniżej.

Obudź się, obudź się Matko.
Jak długo spałaś w Muladharze, o Matko Kulkundalini?

Słysząc pieśń, Thakur wchodzi w samadhi. Całe jego ciało jest sztywne, dłoń pozostaje na talerzu jak na zdjęciu. Nie ma już jedzenia. Po dłuższej chwili, gdy jego ekstatyczny nastrój już nieco minął, mówi: „Chcę zejść na dół. Chcę zejść na dół.”

Bhakta z wielką ostrożnością zaprowadza go na dół.

To właśnie na tym dziedzińcu dziś rano Thakur tańczył radośnie w ekstazie, podczas gdy intonowano imię Boga. Dywan i siedzenia nadal tam są. Thakur wciąż jest w ekstatycznym nastroju. Podchodzi i siada blisko piosenkarza, który już przestał śpiewać. W najbardziej pokorny sposób Thakur mówi: „Proszę pana, bardzo chciałbym jeszcze raz usłyszeć imię Matki”.

Piosenkarz śpiewa:

Obudź się, obudź się Matko,
Jak długo spałaś w Muladharze, o Matko Kulkundalini?
Wykonaj swoją pracę. Wznieś się do głowy, gdzie Najwyższy Śiwa siedzi na tysiącpłatkowym lotosie.
O moja Matko, przenikająca sześć ośrodków duchowych, o Matko, obrazie świadomości, usuń ból mojego serca.

Słuchając piosenki, Thakur ponownie wpada w ekstazę.

Rozdział Drugi

Thakur z wielbicielami w Dakszineśwar w dzień nowiu księżyca⁵ – jego matczyna miłość do Rakhala

Thakur Śri Ramakryszna siedzi w swoim pokoju z Rakhalem i kilkoma innymi wielbicielami. Dzisiaj, piątek 9 marca 1883 roku, 26 dzień miesiąca Phalgun, Amawasja w miesiącu Magha, godzina około 8 lub 9 rano.

Thakur zawsze inspiruje się Matką Wszechświata w dzień nowiu księżyca. Mówi: „«Tylko Bóg jest Rzeczywistością, wszystko inne jest nierealne». Boska Matka oczarowała wszystkich swoim zaklęciem.⁶ Spośród ludzi większość jest związana. Cierpią tak wiele bólu i smutku. Ale pozostają przywiązani do «pożądania i chciwości». Krew wypływa z pyska wielbłąda, który zjada cierniste krzaki. Ale to nie powstrzymuje go od zjadania ich. Kiedy kobieta cierpiąca na bóle porodowe mówi: «Moja siostro, już nie będę więcej z mężem» – zapomina.”

„Patrzcie, nikt nie szuka Boga. ludzie jedzą liście ananasa pomijając owoc.”

Bhakta: „Panie, dlaczego Bóg utrzymuje nas w życiu doczesnym?”

Po co jest świat? By oczyścić umysł poprzez bezinteresowną pracę

Śri Ramakryszna: „Świat jest polem działania. Człowiek zdobywa wiedzę duchową poprzez pracę. Guru mówi: «Rób tę pracę, ale nie rób tamtej». Radzi ci wykonywać pracę bez oczekiwania na jakąkolwiek nagrodę.⁷ Umysł oczyszcza się poprzez pracę. Jakakolwiek choroba, na którą cierpisz zostanie wyleczona jeśli weźmiesz lekarstwo przepisane przez dobrego lekarza.”

„Dlaczego On cię nie uwalnia od świata? Zrobi to, kiedy zostaniesz wyleczony. Uwolni cię, gdy pozbędziesz się pragnienia cieszenia się «kobietą i złotem». Będąc zarejestrowanym jako pacjent w szpitalu, nie możesz uciekać. Dopóki twoja choroba nie zostanie całkowicie wyleczona, lekarz nie wypisze cię do domu”.

Obecnie Thakura na wzór Jaśody przepełnia matczyna miłość. Dlatego trzymał przy sobie Rakhala. Thakur darzy Rakhala matczyną miłością. Tak jak dziecko siada blisko kolan matki, aby ssać mleko z jej piersi, Rakhal pochyla się na kolanach Thakura.

Śri Ramakryszna wraz z wielbicielami obserwuje przypływ Gangesu

Thakur jest w tym samym nastroju, gdy ktoś przychodzi z wiadomością, że wkrótce będzie przypływ. Thakur, Rakhal, M. i wszyscy inni biegną w stronę Panćawati, aby to zobaczyć. Stoją na skraju Panćawati i patrzą. Jest około wpół do dziesiątej.

Widząc łódź w niebezpieczeństwie Thakur mówi: „Spójrzcie! Bóg jeden wie, co się stanie z tą łodzią.”

Teraz siedzi na ścieżce do Panćawati z M., Rakhalem i innymi.

Śri Ramakryszna (do M.): „Co powoduje przypływy?”

M. rysuje na ziemi diagram i próbuje wyjaśnić położenie Ziemi, Księżyca, Słońca, grawitację, przypływ, odpływ, dzień pełni księżyca, najciemniejszy dzień, zaćmienie i tak dalej.

Śri Ramakryszna w szkole w dzieciństwie – jogin jest poza wszelkimi skończonymi związkami liczby, ilości, przyczyny i skutku

Śri Ramakryszna (do M.): „Przestań! Nie mogę zrozumieć. Przyprawia mnie to o zawroty głowy. Głowa mnie boli! Jak mogą wiedzieć rzeczy tak odległe?”

„Widzisz, w dzieciństwie umiałem rysować dobre obrazy, ale arytmetyka Subhankara mnie dezorientowała. Nie mogłem uczyć się arytmetyki.”

Thakur wraca teraz do swojego pokoju. Patrząc na obrazek Jaśody na ścianie, mówi: „Ten obraz nie jest dobrze zrobiony. Ona wygląda jak dziewczynka-kwiaciarka.”

Pierwsze spotkanie z Adharem Senem – rozmowa na temat ofiar ze zwierząt

Po południowym posiłku Thakur chwilę odpoczywa. Adhar Sen i inni wielbiciele stopniowo się gromadzą. To pierwsza wizyta Adhara Sena u Thakura. Jego dom znajduje się w Benetola w Kalkucie. Jest on Zastępcą Sędziego, ma 29 lub 30 lat.

Okoliczności i niestosowanie przemocy

Adhar (do Śri Ramakryszny): „Panie, mam pytanie, które chcę zadać. Czy w porządku jest składać w ofierze zwierzę Bóstwu? To wiąże się z zabijaniem.”

Śri Ramakryszna: „Pisma święte mówią, że ofiary można składać przy specjalnych okazjach. Nie ma nic złego w robieniu tego zgodnie z nakazami. Na przykład ofiara z kozła ósmego dnia miesiąca księżycowego. Ale nie da się tego zrobić w każdej sytuacji. Jestem teraz w stanie, w którym nie mogę znieść tego widoku. Nie mogę jeść mięsa ofiarowanego Matce Boskiej. Dotykam go więc i robię znak tilak na czole, żeby później nie była na mnie zła.”

„Czasami jestem w stanie, kiedy widzę Boga we wszystkich istotach – nawet w mrówkach. W tym stanie, gdy widzę, że ktoś umiera, mam pocieszenie, że zniszczone zostaje tylko ciało, że nie ma śmierci duszy.”⁸

Rada dla Adhara – nie myśl za dużo

„Niedobrze jest za dużo myśleć. Wystarczy mieć miłość i oddanie dla lotosowych stóp Matki. Nadmiar rozumowania prowadzi do całkowitego zamieszania. Jeśli pobierzesz wodę z powierzchni stawu, otrzymasz bardzo czystą wodę. Ale jeśli zanurzysz w nim rękę i zamieszasz, woda stanie się mętna. Módl się więc do Boga o miłość i oddanie. Oddanie Dhruwy było motywowane – praktykował wyrzeczenia, aby zdobyć królestwo. Ale oddanie Prahlady było pozbawione motywu, ahetuki bhakti.”

Wielbiciel: „Jak można osiągnąć Boga?”

Śri Ramakryszna: „Dzięki tej właśnie miłości do Niego. Ale musisz narzucić Mu swoje wymagania. «Udziel mi darśanu, albo poderżnę sobie gardło!». Nazywa się to tamasowym bhakti.”

Wielbiciel: „Czy Boga można zobaczyć?”

Śri Ramakryszna: „Tak, z pewnością Boga można zobaczyć. Można zobaczyć zarówno Boga w formie, jak i Boga bez formy. Możesz zobaczyć Boga w formie jako Bezosobowego Ducha. Ale można Go także postrzegać jako manifestującego się. Zobaczyć wcielenie Boga jest tym samym, co zobaczyć samego Boga. Bóg wciela się w ludzką postać w każdym wieku.”⁹

Przypisy:

1. Według astronomii hinduskiej ósma z dwudziestu siedmiu gwiazd. ↩︎
2. awjaktā hi gatirduḥkhaṃ dehawadbhirawāpjate || Gītā 12.5 [ponieważ cel Nieprzejawionego jest bardzo trudny do osiągnięcia dla wcielonego.] ↩︎
3. Daso ’ham [So ’ham oznacza „Ja nim jestem”; Daso ‘ham znaczy „Jestem sługą Bożym”]. ↩︎
4. māmekaṃ śaraṇaṃ wradźa | ahaṃ twāṃ sarwapāpebhjo mokszjajiszjāmi || Gītā 18.66 [Schroń się tylko we Mnie; Uwolnię cię od wszystkich grzechów.] ↩︎
5. Amawasja. ↩︎
6. Mahamaja. ↩︎
7. Karmaṇjewādhikāraste  Gītā 2-47 [Masz prawo tylko do pracy.] ↩︎
8. Bhagawad Gītā 2.20. ↩︎
9. Bhagawad Gītā 4.8. ↩︎