Rozdział Pierwszy

Śri Ramakryszna jest w drodze ze świątyni Dakszineśwar do domu Balarama w Kalkucie. Z domu Balarama uda się do Adhara, a potem do Rama. Manohar Sai poprowadzi kirtan w domu Adhara, a w domu Rama odbędzie się czytanie i prezentacja pism świętych¹ przeplatane muzyką. Dziś jest sobota, 2 czerwca 1883 roku, 20 dzień miesiąca Dźaisztha, 12 dzień ciemnych dwóch tygodni.

W jadącym powozie Thakur mówi do Rakhala, M. i innych: „Spójrzcie, wszystkie grzechy znikają, kiedy rozwijacie w sobie miłość do Niego, tak jak woda w otwartym stawie wysycha pod wpływem żaru słońca”.

Sannjasin i przywiązania zmysłowe domownika

„Człowiek nie osiąga [celu], dopóki nadal istnieje miłość do obiektów zmysłowych, do «pożądania i złota». Osoba nie osiągnie tego, jeśli jest przywiązana do przyjemności zmysłowych, nawet jeśli przyjmie życie monastyczne. To jak połknięcie własnej śliny po jej wypluciu”.

Wciąż w powozie, Thakur po chwili dodaje: „Wielbiciele Brahmo nie wierzą w Boga poprzez formę. (Uśmiechając się) Narendra mówi: «To oddawanie czci bożkom». Mówi także: «On [ma na myśli Śri Ramakrysznę] nadal chodzi do świątyni Kali.»”

Wizja Śri Ramakryszny dotycząca Nara Lila (boskiej zabawy jako człowiek) i czerpanie z tego radości

Thakur przybył do domu Balarama.

Nagle wpada w ekstazę. Wydaje się, że widzi, że Bóg stał się światem i wszystkimi jego stworzeniami, że On porusza się jako człowiek, bo mówi do Matki Wszechświata: „Matko, co mi teraz pokazujesz? Czekaj! Co pokazujesz mi poprzez Rakhala i innych? Wszystkie formy zniknęły. I Matko, człowiek to tylko poszewka na poduszkę. Świadomość człowieka należy tylko do Ciebie.”

„Matko, wielbiciele Brahmo nie smakują słodyczy. Ich oczy są suche, podobnie jak ich twarze. Bez miłości i oddania Bogu niczego nie można osiągnąć.”

„Matko, prosiłem Cię: «Daj mi towarzysza takiego jak ja. Wygląda na to, że dałaś mi Rakhala.»”

Thakur uczestniczy w kirtanie hari w domu Adhara

Thakur przybył do domu Adhara. Trwają przygotowania do kirtanu muzyka Manohara Sai.

Do salonu Adhara przybyło wielu wielbicieli i sąsiadów, aby zobaczyć się z Thakurem. Wszyscy chcą żeby powiedział kilka słów.

Śri Ramakryszna (do wielbicieli): „Wolą Boga jest zarówno światowość, jak i wolność. To On trzymał cię w nieświadomości w życiu doczesnym. I znowu, zgodnie z Jego wolą, kiedy On cię wezwie, zostaniesz wyzwolony. Dziecko wyszło się pobawić – mama zawoła je w porze posiłku.”

„Zapewni ci On towarzystwo sadhu, kiedy będzie chciał obdarzyć cię wyzwoleniem. On także da ci tęsknotę osiągnięcia Go.”

Sąsiad: „Panie, jaką tęsknotę?”

Śri Ramakryszna: „Tęsknotę, którą odczuwasz, gdy tracisz pracę – sposób, w jaki codziennie chodzisz od urzędu do urzędu, aby zapytać: «Proszę pana, czy jest praca?» Tęsknota powoduje niepokój: jak mogę osiągnąć Boga?”

„Kiedy dandys podkręca wąsy na boki, siedzi ze skrzyżowanymi nogami i nonszalancko żuje liść betelu, nie może on osiągnąć Boga”.

Sąsiad: „Czy można rozwinąć taką tęsknotę, przebywając w towarzystwie świętych ludzi?”

Śri Ramakryszna: „Tak, można. Ale hipokryta nie może osiągnąć takiej tęsknoty. Kamandalu² jest z sadhu przez cały czas, gdy odwiedza on cztery ośrodki pielgrzymek, ale pozostaje tak samo gorzkie jak wcześniej.”

Kirtan już się rozpoczął. Goswami śpiewa pieśń wewnętrznego żalu.

Radha: „Przyjaciółko, umieram! Przywróć mi Krysznę.”

Gopi: „O Radho, ciemna chmura³ sprowadziłaby deszcz, ale wiatr twojej złości rozwiał tę chmurę. Nie jesteś szczęśliwa widząc Krysznę szczęśliwym. Co powoduje tę dumę?”

Radha: „Przyjaciółko, ta duma nie jest moja. Moja duma odeszła wraz z Tym, który napawa mnie dumą.”

Lalita [mówiąc kilka słów w imieniu Radhy]: „Wszyscy sprawiliście, że się zakochałam. Niektórzy pokazali mi go na brzegu rzeki lub na otwartym polu; Wiśakha pokazała go w obrazku.”

Goswami mówi w piosence: Towarzysze Radhy zaczynają szukać Kryszny w pobliżu sadzawki Radhakunda. Następnie wspomina spotkanie Śri Kryszny w towarzystwie Śridama, Sudama i Madhumangala; Rozmowa Śri Kryszny z Wryndą, rozmowa Śri Kryszny z Dźatilą w stroju jogina, Radha dająca jałmużnę, jogin-astrolog czytający dłoń Radhy i mówiący o nadchodzącym niebezpieczeństwie.

Kirtan się kończy. Śri Ramakryszna rozmawia z wielbicielami o przygotowaniach do wielbienia Katjajani.⁴

Człowieczeństwo awatarów

Śri Ramakryszna: „Gopi czciły Katjajani. Każda znajduje się pod wpływem Mahamaji, Pierwotnej Mocy – nawet praca awatarów odbywa się w schronieniu w maji. Dlatego czczą Pierwotną Moc. Spójrzcie tylko, jak Rama płakał nad Sitą. «Związany pięcioma żywiołami [mają], Brahman płacze.»”

„Po zabiciu demona Hiranjakszy, Wisznu wcielił się w maciorę.⁵ Zapominając o swojej prawdziwej naturze, żył szczęśliwie jak maciora, karmiąc młode. Bogowie konsultowali się ze sobą i zesłali Śiwę. Śiwa zapytał maciorę: «Dlaczego zapomniałeś o swoim prawdziwym Ja?» Locha odpowiedziała: «Jestem całkiem szczęśliwa». Śiwa rozciął ciało maciory swoim trójzębem. Następnie [Wisznu] wrócił do swojej siedziby.”

Teraz Thakur udaje się z domu Adhara do Rama i tam słucha historii Uddhawy.⁶ Kedar i inni bhaktowie byli obecni. (Patrz Śri Śri Ramakryszna Kathamryta Tom 2, Część 5).

Rozdział Drugi

Śri Ramakryszna w Dakszineśwar z wielbicielami z Manirampur i Belgharia – Śri Ramakryszna opowiada swoją własną historię

Śri Ramakryszna jest w swoim pokoju w świątyni Dakszineśwar i rozmawia z wielbicielami, czasem stoi, czasem siedzi. Dziś jest niedziela, 10 czerwca 1883 roku, piąty dzień jasnych dwóch tygodni miesiąca Dźaisztha, godzina około dziesiątej. Obecnych jest wielu wielbicieli, w tym Rakhal, M., Latu, Kiśori, Ramlal i Hazra.

Thakur opowiada o swoich początkach.

Śri Ramakryszna (do wielbicieli): „Kiedy byłem dzieckiem, wszyscy w mojej rodzinnej wiosce mnie lubili, mężczyźni i kobiety. Słuchali, jak śpiewam. Potrafiłem także naśladować maniery innych ludzi. Patrzyli i słuchali, jak to robię. Kobiety w ich rodzinach odkładały dla mnie przekąski do jedzenia. Każdy mi ufał. Wszyscy patrzyli na mnie jak na dziecko z własnej rodziny.”

„Ale cieszyłem się życiem jak gołąb. Odwiedzałem szczęśliwe domy, kiedy je widziałem. I uciekałem od domów w których był ból i smutek.”

„Kiedy wśród moich towarzyszy znalazłem szczęśliwego chłopca lub dwóch, obdarzałem ich wielkim uczuciem. Z niektórymi byłem bardzo przyjacielski. Ale teraz są głęboko pogrążeni w światowości. Niektórzy z nich przychodzą tutaj i mówią: «Mój Boże, jest taki sam, jakim go widzieliśmy w szkole!»”

„Zadania arytmetyczne Subhankari, których uczyliśmy się w szkole przyprawiały mnie o zawrót głowy. Ale umiałem rysować obrazy i pięknie lepić glinianych bogów.”

Zamiłowanie do dobroczynnych domów oraz do Ramajany i Mahabharaty

„Gdziekolwiek widziałem domy, w których karmiono za darmo świętych, stałem tam i długo się im przyglądałem.”

„Siedziałem i słuchałem czytań z Ramajany i Mahabharaty, gdziekolwiek je znalazłem. Ale jeśli czytelnicy byli nieszczerzy, naśladowałem ich przed innymi ludźmi.”

„Dość dobrze rozumiałem zwyczaje kobiet. Naśladowałbym sposób, w jaki mówiły. Dziecięca wdowa odpowiada ojcu: «Odchodzę». Kobiety wołające z werandy: «O, rybaku!». Mogłem rozpoznać kobietę lekkich obyczajów – wdowę z przedziałkiem na środku, jej ciało z miłością masowane olejkiem, mało skromności i jej sposób siedzenia jest zupełnie inny.”

„Nie rozmawiajmy o sprawach doczesnych”.

Thakur prosi Ramlala o zaśpiewanie piosenki. Ramlal śpiewa:

Kim jest pani ciemna jak chmura, tańcząca na polu bitwy – jak świeża lilia w morzu krwi.

Ramlal wyśpiewuje teraz żałobę Mandodari po śmierci Rawany:

O mój ukochany mężu! Co ty zrobiłeś? Ty, umiłowany, tchnienie życia tej bezbronnej kobiety – dopóki ona nie opuści tego ciała, nie zazna ono spokoju.
On, Pan Złotego Królestwa, leży teraz martwy na ziemi. Jak twoja żona miałaby nie być w desperacji widząc taki widok?
Bóg Śmierci był twoim niewolnikiem – miałeś moc, jakiej nigdy wcześniej nie było na ziemi ani w niebie.
Ta, która cieszyła się największym szacunkiem wśród kobiet Indry i innych bogów, ta właśnie kobieta stała się żebraczką na tej ziemi.
Biorąc go, wędrowca po lesie, mężczyznę ze zmierzwionymi włosami za istotę ludzką straciłeś wszystko.
Nie widziałeś nic wielkiego w tym klejnocie, za którym tęsknią Brahma i Śiwa, którzy zamieszkali na miejscu kremacji.
Chociaż słyszałeś, że kamienna Ahalja stała się istotą ludzką przez sam dotyk Ramy.

Śri Ramakryszna przytłoczony imieniem Ramy – ekstatyczna miłość gopi

Kiedy Thakur słyszy ostatnią pieśń, z jego oczu płyną łzy i mówi: „Kiedy szedłem do Dźhautali aby odpowiedzieć na zew natury usłyszałem jak żeglarze śpiewają tę piosenkę. Dopóki tam siedziałam, płakałem i płakałem. Trzymali mnie, a potem zaprowadzili do mojego pokoju.”

Słyszałem, że Rama jest Zbawicielem Brahmanem.
Rama ze zmierzwionymi włosami nie jest istotą ludzką.
Ojcze, czy ukradłeś Sitę, żeby zniszczyć własną rodzinę?
Akrur zabiera Śri Krysznę w rydwanie do Mathury. Widząc go, gopi mocno trzymają jego koła – niektóre nawet kładą się przed nim. Upominają Akrura, nie wiedząc, że Śri Kryszna odchodzi z własnej woli.
Nie trzymajcie kół rydwanu. Czy rydwan porusza się na tych kołach? Nie trzymajcie ich, proszę.
Sam Pan Hari porusza kołami – Ten, na którego kole porusza się cały świat.
To nie są konie. Są one magią. Gra miłosna zakończyła się dzisiaj w Gokul.
Dlaczego niepotrzebnie szukasz winy w woźnicy? Ten woźnica jest całkowicie bezradny.
Czy jakikolwiek rydwan może się poruszać bez woli pana rydwanu?

Śri Ramakryszna (do wielbicieli): „Jakie uczucie, jaką intensywną miłość miały dojarki! Radha narysowała obraz Śri Kryszny własnymi rękami, ale nie narysowała jego stóp, aby nie wyjechał do Mathury.”

„W dzieciństwie często śpiewałem wszystkie te piosenki. Mogłem zaśpiewać cały akt dramatu muzycznego. Niektórzy mówili, że jestem aktorem w sztuce Kalijadaman.”⁷

Przybył wielbiciel z nowym ćadarem. Rakhal, który ma naturę dziecka, przynosi nożyczki, żeby obciąć luźne frędzle. Thakur mówi: „Dlaczego to robisz? Proszę przestań. Wygląda ładnie tak, jak jest. Bracie, ile to kosztowało?” Ćadary wyprodukowane za granicą są tanie. Wielbiciel mówi: „Rupię i sześć anna za parę”. Thakur mówi: „O nie! Rupię i sześć anna za parę!”

Po chwili Thakur mówi do wielbiciela: „Idź i zanurz się w Gangesie. Proszę, dajcie mu trochę oliwy.”

Kiedy wielbiciel wraca po kąpieli, Thakur bierze mango z półki i daje mu je. Mówi: „Daję mu to mango. On posiada trzy stopnie naukowe. A jak się teraz czuje twój brat?”

Wielbiciel: „Lekarstwo mu pomogło. Powinien wydobrzeć jeśli się postara.”

Śri Ramakryszna: „Czy możesz znaleźć dla niego pracę? To byłoby miłe. Zostałbyś jego patronem.”

Wielbiciel: „Kiedy wyzdrowieje, będzie miał wszelkie możliwości”.

Rozdział Trzeci

Śri Ramakryszna z wielbicielami z Manirampur

Po jedzeniu Thakur siedział przez chwilę na mniejszym łóżku. Nie miał czasu na odpoczynek i zaczęli przybywać wielbiciele. Pierwsza przybyła grupa z Manirampur. Jeden z nich, który pracował dla P.W.D.⁸ pobiera teraz emeryturę. Tę grupę przyprowadził bhakta. Przyjeżdża także kolejna grupa wielbicieli z Belgharii. Mani Mallick i kilka innych osób przybywają pojedynczo.

Wielbiciele z Manirampur mówią: „Zakłóciliśmy twój odpoczynek”.

Śri Ramakryszna mówi: „Nie, nie. To są radźasowe słowa. Ludzie mówią: «On teraz pójdzie spać».”

Słuchając Ćanaka Manirampura, Thakurowi przypomina się jego przyjaciel z dzieciństwa, Śri Ram. Mówi: „Śri Ram ma sklep w twojej okolicy. Był moim kolegą ze szkoły na wsi [Kamarpukur]. Przyszedł tu pewnego dnia.”

Wielbiciele z Manirampur mówią: „Powiedz nam łaskawie, jak osiągnąć Boga”.

Instrukcje dla wielbicieli Manirampur: praktykujcie dyscypliny duchowe i rozwijajcie tęsknotę za Bogiem

Śri Ramakryszna: „Musicie praktykować pewne duchowe dyscypliny.”

„W mleku jest masło, ale samo mówienie o tym ci nie pomoże. Musisz zamienić mleko w maślankę, a następnie ubić maślankę aby uzyskać masło. I od czasu do czasu trzeba udać się w samotność.⁹ Po kilku dniach życia w samotności i osiągnięciu miłości do Boga, możesz mieszkać, gdziekolwiek chcesz. Jeśli jesteś dobrze obuty, możesz z łatwością przejść nawet ciernistą ścieżką w lesie.”

„Najważniejszą rzeczą jest wiara. Odnosisz korzyści zgodnie ze swoim nastawieniem umysłu, ale najważniejsza jest wiara. Kiedy masz wiarę, nie ma strachu.”

Wielbiciel z Manirampur: „Czy potrzeba guru?”

Śri Ramakryszna: „Wielu potrzebuje guru.¹⁰ Ale musisz mieć wiarę w słowa guru. Odniesiesz sukces tylko wtedy, gdy uznasz guru za Boga. Dlatego Waisznawowie mówią: «Guru-Kriszna-Waisznawa [jesteśmy jednym].»”

„Zawsze musisz powtarzać imię Boga. W Kalijudze imię ma ogromne znaczenie. Nasze życie zależy od pożywienia [którego zdobycie zajmuje dużo czasu i energii]. Dlatego nie jest możliwa praktyka jogi. Poprzez powtarzanie Jego imienia i klaskanie w dłonie, ptak grzechu odlatuje.”

„Towarzystwo świętych jest zawsze potrzebne. Im bliżej Gangesu, tym chłodniejszy będzie wiatr. Im bliżej jesteś ognia, tym większe poczujesz ciepło.”

„Nic się nie dzieje, jeśli poruszamy się powoli w rytm bębna. Ci, którzy pragną przyjemności, mówią: «To nadejdzie – pewnego dnia osiągniemy Boga».”

„Powiedziałem Keśab Senowi: «Kiedy jego syn zacznie nalegać, ojciec da mu część spadku trzy lata wcześniej».”

„Mama gotuje jedzenie. Jej dziecko leży w pobliżu. Matka dała mu smoczek do ssania. Kiedy go wyrzuca, krzyczy i płacze, matka odstawia garnek z wrzątkiem z pieca, bierze dziecko na kolana i karmi je piersią. Powiedziałem to wszystko Keśabowi.”

„Mówią, że w Kalijudze można ujrzeć Boga płacząc dzień i noc.”

„Żądaj od Boga: «Stworzyłeś mnie! Będziesz musiał mi się ujawnić!»”

„Niezależnie od tego czy mieszkasz w domu, czy gdzie indziej, Bóg widzi tylko twój umysł. Umysł przywiązany do spraw doczesnych jest jak wilgotna zapałka. Uderz w niego dowolną liczbę razy, a nie zapali się. Akalabja nauczył się łucznictwa, umieszczając przed sobą gliniany wizerunek Drony, swojego guru.”

„Idź naprzód! Drwal idąc dalej zobaczył las sandałowy, potem kopalnię srebra, dalej kopalnię złota, a potem nawet diamentów i innych klejnotów.”

„Adźnani [człowiek bez mądrości] jest jak osoba mieszkająca w pokoju zbudowanym z glinianych ścian. Wewnątrz nie ma zbyt wiele światła, a na zewnątrz nie widać nic. Ale osoba, która osiąga Wiedzę, a następnie prowadzi życie rodzinne, jest jak osoba żyjąca w szklanym domu. Jest światło wewnątrz i jest światło na zewnątrz. Widzi rzeczy zarówno w pomieszczeniu, jak i na zewnątrz.”

Brahman i Matka Wszechświata to jedno i to samo

„Nie ma nic poza jednym. Najwyższy Brahman, który zachowuje «ja» człowieka, jest w formie Pierwotnej Mocy tym samym co Ten, który tworzy, zachowuje i niszczy.”

„To, co jest Brahmanem, jest także Pierwotną Energią. Król powiedział do jogina: «Musisz przekazać mi Wiedzę jednym słowem». Jogin odpowiedział: «Tak, otrzymasz ją w jednym słowie». Po pewnym czasie nagle królowi ukazał się mag. Król zauważył, że mag machał w kółko dwoma palcami i mówił: «Królu, spójrz na to, po prostu spójrz na to.» Król spojrzał na niego oniemiały ze zdumienia, gdy po pewnym czasie zauważył, że oba palce stały się jednym. Mag mówi, obracając palec: «Królu, spójrz na to. Zobacz to!» Oznacza to, że Brahman i Pierwotna Moc wydają się na początku oddzieleni od siebie, ale po osiągnięciu wiedzy o Brahmanie nie są już dłużej dwojgiem. Nie są oni od siebie oddzieleni. Są Jednym i Tym Samym. Jednym bez drugiego – niedwoistością.”¹¹

Rozdział Czwarty

Śri Ramakryszna z wielbicielami z Belgharii

Przybył Gowinda Mukherdźi, głowa wielbicieli z Belgharii. Thakur wszedł w samadhi kiedy w dniu, w którym odwiedził on jego dom, usłyszał od muzyka pieśń „Przebudźcie się, obudźcie się!”. Gowinda sprowadził teraz tego samego muzyka. Thakur jest szczęśliwy, że go widzi i mówi: „Proszę, zaśpiewaj kilka piosenek”.

Muzyk śpiewa:

O Matko, Śjama! Nikt nie jest winny. Wpadam do studni, którą sam wykopałem.

Jama, nie dotykaj mnie, ponieważ straciłem kastę.
Jeśli zapytasz mnie, O, Jama, jak straciłem kastę, posłuchaj.
Zostałem przemieniony w sannjasina przez Wszechniszczącego.

(Melodia – multana):

O Matko, obudź się, obudź się.
Jak długo Kulkundalini spała w Muladharze?
Matko, dotrzyj do tysiącpłatkowego lotosu w głowie, gdzie rezyduje Śiwa
Aby cała Twoja praca została wykonana.
O Ty, obrazie świadomości, przebij sześć ośrodków mistycznych i zabierz mój smutek.

Śri Ramakryszna: „Ta piosenka opowiada o przebiciu sześciu ośrodków duchowych. Bóg jest wewnątrz i na zewnątrz. Mieszkając wewnątrz, wytwarza różne stany umysłu. Kiedy sześć ośrodków zostanie przebitych dusza indywidualna staje się jednym z Duszą Najwyższą, pozostawiając za sobą królestwo maji. Nazywa się to wizją Boga.”

„Widzenie Boga nie jest możliwe, dopóki Maja nie odsunie się na bok. Rama, Lakszmana i Sita idą razem. Rama jest z przodu, Sita pośrodku, a za nią Lakszmana. Ponieważ Sita jest pośrodku, Lakszmana nie widzi Ramy. Podobnie z mają pomiędzy, wcielona dusza nie może zobaczyć Boga. (Do Mani Mallicka) Ale dzięki łasce Boga maja odsuwa się i zostawia otwarte drzwi. Tak jak mówi odźwierny: «Jeśli pan rozkaże, przepuszczę cię przez drzwi».”¹²

„Pogląd Wedanty i pogląd Purany. Wedanta mówi: «Ten świat jest siecią oszustwa». Oznacza to, że świat jest nierealny. Jest on jak sen. Jednak Purany, czyli Bhakti Śastra, mówią, że Sam Bóg przebywa we wszechświecie w postaci dwudziestu czterech kosmicznych zasad. Czcijcie Go wewnątrz i na zewnątrz.”

„Dopóki utrzymuje w nas świadomość «ja», wszystko to jest realne – nie możemy powiedzieć, że to sen. Po postawieniu garnka na ogniu soczewica, ryż, ziemniaki i warzywa¹³ podskakują w górę i w dół. Jakby mówiły: «Oto skaczę». Ciało jest jak garnek, umysł i intelekt są jak woda; obiekty zmysłów są jak soczewica, ryż, ziemniaki i warzywa. To «ja» to ich poczucie ego – to «ja» sprawia, że podskakują. A Sat-ćit-ananda jest ogniem.”

„Dlatego teksty religijne nazywają ten świat «targiem radości». Pieśń Ramprasada mówi: «Ten wszechświat jest siecią oszustwa». Ale inna osoba odpowiedziała: «Ten świat jest targowiskiem radości!» Wielbiciel Kali jest wyzwolony w tym właśnie życiu; jest zawsze pełen radości. Wielbiciel ten widzi, że Ten, który jest Bogiem, sam stał się mają. To On stał się światem i wszystkimi jego istotami. Postrzega Boga, maję, żywe istoty i świat jako jedno. Niektórzy wielbiciele widzą, że wszystko jest przeniknięte Ramą – że wszystko jest formą Ramy. Niektórzy wielbiciele postrzegają świat przesiąknięty Radha-Kryszną, przy czym Sam Kryszna przebywa jako wszystkie dwadzieścia cztery kosmiczne zasady. Załóż okulary przyciemniane na zielono, a zobaczysz, że wszystko jest zielone.”

„Ale według szkoły oddania istnieją różne przejawy mocy Boga. Sam Rama przebywa wszędzie – ale w niektórych miejscach manifestacja jest większa niż w innych. W jeden sposób objawia się we wcieleniu Boga, a w innym we wcielonej duszy. Ale inkarnacja Boga ma świadomość ciała. Przyjmując ciało, Maja sprawuje swoją jurysdykcję – Rama płakał nad Sitą. Inkarnacja może dowolnie zakładać bandaż na oczy, niczym chłopcy bawiący się w ciuciubabkę. Ale gdy tylko matka zawoła, gra się kończy. Inaczej jest ze zwykłymi duszami. Płótno, którym zakrywają oczy jest zawiązane w talii ośmioma węzłami i ośmioma więzami.¹⁴ Wstyd, nienawiść, strach, duma kasty, duma pochodzenia, duma dobrego postępowania, smutek i tajemnica to osiem więzów. Nikt nie może cię od nich uwolnić, jedynie guru.”

Rozdział Piąty

Rada dla wielbiciela Belgharii – prośba z sercem pełnym tęsknoty – oznaki prawdziwego wielbiciela

Wielbiciel z Belgharii: „Proszę, obdarz nas swoją łaską”.

Śri Ramakryszna: „On przebywa we wszystkim. Ale trzeba wysłać wniosek do Spółki Gazowniczej. Oni cię przyłączą.”

„Musisz prosić z sercem pełnym tęsknoty. Kiedy łączą się trzy atrakcje intensywnej miłości, można zobaczyć Boga – pociąg dziecka do matki, pociąg męża do czystej żony i pociąg osoby świeckiej do majątku.”

„To są oznaki prawdziwego wielbiciela: słucha on instrukcji swojego guru ze skoncentrowanym umysłem. Pyton bez ruchu słucha pieśni zaklinacza węży. Ale nie kobra. Jest jeszcze jeden szczególny znak: prawdziwy bhakta ma wielką moc asymilacji. Nie da się odcisnąć obrazów na gołym szkle – ale jeśli pomalujesz je czarnym roztworem, obraz będzie na nim odciśnięty. Weźmy na przykład fotografię. Czarnym roztworem fotograficznym jest oddanie lub miłość do Boga.”

„Jest jeszcze jeden znak. Prawdziwy bhakta ma całkowitą kontrolę nad swoimi zmysłami. Pokonał pożądanie. Gopi z Wryndawany nie miały pożądania.”

„Wy jesteście gospodarzami. Kontynuujcie życie rodzinne. Pomoże wam to nawet w waszych praktykach duchowych – jak walka w forcie. Kiedy ludzie praktykują duchową dyscyplinę na martwym ciele,¹⁵ zwłoki wydają dźwięk hun-hun i go przerażają. Powinni więc mieć przy sobie ryż lub pieczoną ciecierzycę, aby od czasu do czasu wkładać zwłokom do ust. Kiedy zwłoki są spokojne, możliwe jest nieprzerwane praktykowanie dźapy. W ten sam sposób musisz zadowolić członków swojej rodziny. Tylko wtedy będziesz mógł wygodnie praktykować dyscypliny duchowe.”

„Ci, którzy nadal mają ochotę na przyjemności, powinni wzywać Go mieszkając w domu. Nitai wydał taki nakaz: «Zupa z suma [magur], uścisk młodej kobiety¹⁶ i jednoczesne powtarzanie Hari, Hari».”

„Inaczej jest z osobą głęboko wyrzeczoną. Pszczoła siedzi tylko na kwiatach. Ptak ćatak ma wodę dookoła, ale nie wypije ani kropli – ma usta otwarte tylko na wodę deszczową, która spada, gdy pojawia się gwiazda Swati. Prawdziwy wyrzeczony nie lubi przyjemności poza błogością Bożą. Pszczoła siedzi tylko na kwiatach. Prawdziwy sannjasin, który ma prawdziwe wyrzeczenie, jest jak pszczoła. Wielbiciela domu można porównać do zwykłej muchy – siada zarówno na piasku, jak i na ropiejącej ranie.”

„Zadaliście sobie tyle trudu, żeby tu przyjechać. Wędrujecie w poszukiwaniu Boga. Większości ludzi wystarczy samo obejrzenie ogrodu – tylko nieliczni próbują dowiedzieć się, kto jest właścicielem ogrodu. Widzą tylko piękno świata. Nie szukają jego stwórcy.”

Hatha joga, radźa joga i wielbiciel z Belgharii – sześć ośrodków duchowych i samadhi

(Wskazując na muzyka) „Śpiewał on o sześciu ośrodkach duchowych. Słowa odnoszą się do jogi. Jest hatha joga i radźa joga. Hatha jogin wykonuje ćwiczenia fizyczne. Jego ideałem jest osiągnięcie okultystycznych mocy i długiego życia. Jego celem jest osiem mocy okultystycznych. Celem radźa jogi jest rozwinięcie miłości do Boga – ekstatycznej miłości do Niego – wiedzy i nieprzywiązania. Radźa Joga jest lepsza.”

„Siedem płaszczyzn Wedanty i sześć ośrodków Jogaśastr jest bardzo podobnych. Pierwsze trzy płaszczyzny jogi to Muladhara, Swadhiszthana i Manipura. W tych trzech płaszczyznach umysł zamieszkuje odbyt, narząd rozrodczy i pępek. Kiedy umysł wznosi się na czwarty poziom, to znaczy kiedy dociera do Anahaty, czyli lotosu serca, wcielona dusza ma wizję światła przypominającego płomień lampy. Woła wtedy: «Co to jest! Co to jest!»”

„Kiedy umysł wznosi się do piątego poziomu, czyli gardła, osoba lubi tylko słuchać o Bogu. Jest to centrum ćakry Wiśuddha. Szósta płaszczyzna między brwiami a ćakrą Adźna jest taka sama. Kiedy umysł dotrze tam, osoba osiąga wizję Boga. Ale to jest jak światło w latarni. Nie można go dotknąć, ponieważ pomiędzy nimi znajduje się szkło.”

„Król Dźanaka zwykł nauczać wiedzy o Brahmanie z piątego planu. Czasem mieszkał na piątym planie, innym razem na szóstym.”

„Po przebiciu szóstego centrum umysł osiąga siódmy poziom, Sahasrarę i ulega rozpuszczeniu. Dusza indywidualna i dusza Najwyższa stają się jednym. Osiąga się samadhi. Traci się świadomość ciała. Nie ma już zewnętrznej świadomości. Wszystkie rodzaje wiedzy odchodzą – rozumowanie ustaje.”

„Trailanga Swami powiedział: «Kiedy rozumujesz, masz postrzeganie wielu – utożsamiasz się z różnymi rodzajami wiedzy. W końcu po osiągnięciu samadhi umiera się w ciągu dwudziestu jeden dni.”

„Ale nie możesz osiągnąć duchowej świadomości, dopóki Kulkundalini nie zostanie przebudzona”.

Znaki wizji Boga

„Istnieją oznaki osoby, która urzeczywistniła Boga. Taka osoba staje się podobna do dziecka, szaleńca, nieożywionej lub nieczułej istoty. Dobrze rozumie, że jest narzędziem, a Bóg operatorem; że to Bóg jest wykonawcą, a on nie-wykonawcą. Tak jak powiedzieli Sikhowie: «To z Jego woli nawet liść trzepocze». Wszystko dzieje się z woli Ramy – osiąga się taką świadomość. Tkacz powiedział: «Z woli Ramy tkanina kosztuje jedną rupię i sześć anna [za metr]; kradzież nastąpiła z woli Ramy; wolą Ramy było, aby policja zabrała mnie [jako podejrzanego] i z pewnością dzięki woli Ramy zostałem teraz zwolniony».”

Jest prawie wieczór. Thakur nie odpoczywał nawet przez chwilę. Bezustannie rozmawiał z wielbicielami o Bogu. Teraz wielbiciele z Manirampur i Belgharii oraz inni wielbiciele kłaniają się, aby go pozdrowić. Udają się do świątyni, aby odwiedzić bóstwo, a następnie każdy wraca do domu.

Goswami kończy swój kirtan po zaśpiewaniu o spotkaniu Radhy i Kryszny.

Przypisy:

1. Katakta. ↩︎
2. Naczynie na wodę sannjasina wykonane z gorzkiej tykwy. ↩︎
3. Odniesienie do Kryszny. ↩︎
4. Imię Durgi. ↩︎
5. Braha. ↩︎
6. Uddhawa Samwad. ↩︎
7. Ujarzmienie węża przez Pana. ↩︎
8. Dział Robót Publicznych. ↩︎
9. jogī juñdźīta satatamātmānaṃ rahasi sthitaḥ | Gītā 6.10 [Jogin powinien zawsze starać się skoncentrować swój umysł, żyjąc samotnie.] ↩︎
10. āćārjawānpuruszo weda czāndogjopaniszat 6.14.2 [Potrzeba guru.] ↩︎
11. Adwaita. ↩︎
12. māmewa je prapaddźante mājāmetāṃ taranti te. Gītā 7.14|| […ale ci, którzy szukają schronienia tylko we mnie, przekraczają tę iluzję.] ↩︎
13. Patal. ↩︎
14. Pisma tantryczne wymieniają osiem więzów lub kajdan: wstyd (ladźdźa), nienawiść lub pogarda (ghrana), strach (bhaja), duma z kasty, rangi lub rasy (dźati), wahanie lub podejrzliwość (śanka), tajemnica (dźugupsa), duma rodziny, pochodzenia lub rodu (kula) oraz duma z dobrego postępowania, charakteru lub pobożności (śila). ↩︎
15. Praktyka tantryczna. ↩︎
16. Zupa z suma oznacza łzy oddania przy śpiewaniu imienia Bożego; uścisk młodej kobiety oznacza tarzanie się po ziemi w ekstazie. ↩︎