1. Należy medytować nad sylabą Om zwaną Udgītha; gdyż ludzie śpiewają Udgītha rozpoczynając od Om. Teraz następuje [szczegółowe] wyjaśnienie [sylaby].
2. Esencją [wszystkich] tych istot jest ziemia; esencją ziemi jest woda; esencją wody są rośliny; esencją roślin jest człowiek; esencją człowieka jest mowa; esencją mowy jest Ryg Weda; esencją Ryg Wedy jest Sāma Weda; esencją Sāma Wedy jest Udgītha.
3. Ta Udgītha [Om] jest najlepszą ze wszystkich esencji, jest najwyższą, zasługującą na najwyższe miejsce, ósme.
4. Które zatem to Ryk? Które zatem to Sāman? Które zatem to Udgītha? Należy to rozważyć.
5. Mowa jest tym samym co Ryk; prāṇa [oddech życiowy] jest tym samym co Sāman; sylaba Om to Udgītha. Mowa i prāṇa [oddech życiowy], Ryk i Sāman są parą.
6. I ta para łączy się w sylabie Om. Kiedy para się spotyka, spełniają swoje pragnienia.
7. Ten, kto o tym wie [jak powiedziano powyżej] i medytuje nad sylabą Om, Udgītha, w istocie staje się spełniającym pragnienia.
8. Sylaby Om używa się do wyrażenia zgody, gdyż gdziekolwiek ktoś się na coś zgadza, mówi się Om (tak). To, co jest zgodą, jest satysfakcją. Ten, kto o tym wie i medytuje nad sylabą Om, Udgītha, w rzeczywistości staje się tym, który zaspokaja pragnienia.
9. Za pomocą tej [sylaby] postępuje potrójna wiedza. Kiedy kapłan [adhwarju] wydaje polecenie [złożenia ofiary], mówi on Om. Kiedy [hotri] kapłan recytuje [hymn], mówi on Om. Kiedy kapłan [udgātri] śpiewa [Sāman], mówi on Om. Wszystko to dzieje się na chwałę Niezniszczalnego [Ātman] dzięki wspaniałości tej sylaby i poprzez jej istotę.
10. [Można twierdzić], że zarówno ten, kto zna to [prawdziwe znaczenie sylaby Om], i ten, kto tego nie zna, składa tę samą ofiarę [i dlatego musi zebrać ten sam owoc]. Ale tak nie jest. [Rezultaty] wiedzy i ignorancji są różne. Praca wykonywana z wiedzą, wiarą i Upaniszadą (tj. medytacją o bóstwach) wydaje potężniejsze owoce. To jest, zaprawdę, [szczegółowe] wyjaśnienie sylaby Om.
Wers 1.1.1
॥ प्रथमोऽध्यायः ॥
ओमित्येतदक्षरमुद्गीथमुपासीत ।
ओमिति ह्युद्गायति तस्योपव्याख्यानम् ॥ १.१.१ ॥
|| prathamo’dhyāyaḥ ||
omityetadakṣaramudgīthamupāsīta |
omiti hyudgāyati tasyopavyākhyānam || 1.1.1 ||
1. Należy medytować nad sylabą Om zwaną Udgītha; gdyż ludzie śpiewają Udgītha rozpoczynając od Om. Teraz następuje [szczegółowe] wyjaśnienie [sylaby].
Komentarz:
Om jest tak dobre jak Brahman. Na początku jest to symbol Brahmana. Ale to nie tylko symbol; to sam Brahman. Upaniszady mówią, aby recytować Om tak, jakby oddawało się cześć Brahmanowi. Ta recytacja nazywa się udgītha [inaczej mantra] i jest to głośna recytacja. Recytuje się Om na głos, ale robi się to z poczuciem, że oddaje się cześć Brahmanowi. To wielbienie ostatecznie oczyszcza umysł.
Znaczenie Om jest wyjaśnione w następnych wersetach.
Wers 1.1.2
एषां भूतानां पृथिवी रसः पृथिव्या अपो रसः ।
अपामोषधयो रस ओषधीनां पुरुषो रसः पुरुषस्य वाग्रसो वाच ऋग्रस ऋचः साम रसः साम्न उद्गीथो रसः ॥ १.१.२ ॥
eṣāṃ bhūtānāṃ pṛthivī rasaḥ pṛthivyā apo rasaḥ |
apāmoṣadhayo rasa oṣadhīnāṃ puruṣo rasaḥ puruṣasya vāgraso vāca ṛgrasa ṛcaḥ sāma rasaḥ sāmna udgītho rasaḥ || 1.1.2 ||
2. Esencją [wszystkich] tych istot jest ziemia; esencją ziemi jest woda; esencją wody są rośliny; esencją roślin jest człowiek; esencją człowieka jest mowa; esencją mowy jest Ryg Weda; esencją Ryg Wedy jest Sāma Weda; esencją Sāma Wedy jest Udgītha.
Komentarz:
Na ziemi są zarówno istoty żywe, jak i nieożywione. Co je podtrzymuje? Oczywiście ziemia. Wszystkie wychodzą z ziemi, są podtrzymywane przez ziemię i ostatecznie rozpuszczają się w ziemi. Ale co podtrzymuje ziemię? Woda. Ziemia jest mieszanką wody i ziemi, a bez wody nie może istnieć ziemia.
Mówi się, że rośliny są esencją wody, ponieważ wyrastają z wody. Podobnie istoty ludzkie są esencją roślin, ponieważ ludzkie ciało jest wynikiem pożywienia spożywanego przez ludzi. Mowa jest istotą istot ludzkich, ponieważ jest ich najlepszą częścią. Najlepszą mową jest Ryg Weda, a esencją Ryg Wedy jest Sāma Weda. Wreszcie udgītha – czyli Om – jest esencją Sāma Wedy.
Wers 1.1.3
स एष रसानांरसतमः परमः परार्ध्योऽष्टमो यदुद्गीथः ॥ १.१.३ ॥
sa eṣa rasānāṃrasatamaḥ paramaḥ parārdhyo’ṣṭamo yadudgīthaḥ || 1.1.3 ||
3. Ta Udgītha [Om] jest najlepszą ze wszystkich esencji, jest najwyższą, zasługującą na najwyższe miejsce, ósme.
Komentarz:
Najlepszą ze wszystkich esencji jest udgītha, czyli Om. Jest najwyższa i najlepsza, ponieważ jest tym samym co Brahman.
Wers 1.1.4
कतमा कतमर्क्कतमत्कतमत्साम कतमः कतम उद्गीथ इति विमृष्टं भवति ॥ १.१.४ ॥
katamā katamarkkatamatkatamatsāma katamaḥ katama udgītha iti vimṛṣṭaṃ bhavati || 1.1.4 ||
4. Które zatem to Ryk? Które zatem to Sāman? Które zatem to Udgītha? Należy to rozważyć.
Komentarz:
Stwierdzono, że mowa jest esencją Ryg Wedy. Powstaje teraz pytanie: które z nich to Ryk, które z nich to Sāma, a kóre to udgītha? Słowo katama, „które”, jest powtarzane aby podkreślić wagę pytania. Ale dlaczego użyto tutaj słowa „który”? „Który” jest używany, gdy musisz wskazać jedną rzecz z wielu. Ryg Veda jest traktowana jako jedna całość, więc w jaki sposób uzasadnione jest tutaj użycie „które”? Odpowiedź jest taka, że tutaj „który” odnosi się do poszczególnych mantr Ryk, a nie do całości Ryg Wedy.
Wers 1.1.5
वागेवर्क्प्राणः सामोमित्येतदक्षरमुद्गीथः । तद्वा एतन्मिथुनं यद्वाक्च प्राणश्चर्क्च साम च ॥ १.१.५ ॥
vāgevarkprāṇaḥ sāmomityetadakṣaramudgīthaḥ | tadvā etanmithunaṃ yadvākca prāṇaścarkca sāma ca || 1.1.5 ||
5. Mowa jest tym samym co Ryk; prāṇa [oddech życiowy] jest tym samym co Sāman; sylaba Om to Udgītha. Mowa i prāṇa [oddech życiowy], Ryk i Sāman są parą.
Komentarz:
Słowo „dwójka” lub „para” jest używane, aby zasugerować związek przyczyny i skutku. Przyczyna i skutek są w rzeczywistości jednym i tym samym. Mowa jest przyczyną, życie skutkiem.
Według tej Upaniszady ewolucja świata materialnego przebiega w następującej kolejności: ziemia, woda, rośliny, istoty ludzkie, mowa, ryk, sāma i udgītha (om). Udgītha to rasatamā, esencja wszystkich esencji, przyczyna wszystkich przyczyn. Zajmuje ósmą pozycję – to znaczy jest ostateczną ewolucją rzeczy. To jest Paramātman, Jaźń wszystkich jaźni.
Wers 1.1.6
तदेतन्मिथुनमोमित्येतस्मिन्नक्षरे संसृज्यते यदा वै मिथुनौ समागच्छत आपयतो वै तावन्योन्यस्य कामम् ॥ १.१.६ ॥
tadetanmithunamomityetasminnakṣare saṃsṛjyate yadā vai mithunau samāgacchata āpayato vai tāvanyonyasya kāmam || 1.1.6 ||
6. I ta para łączy się w sylabie Om. Kiedy para się spotyka, spełniają swoje pragnienia.
Komentarz:
Te dwa elementy, mowa i życie, łączą się ze sobą w Om. W ten sposób osiągają swoje spełnienie. Om oznacza zatem spełnienie wszystkich rzeczy.
Wers 1.1.7
आपयिता ह वै कामानां भवति य एतदेवं विद्वानक्षरमुद्गीथमुपास्ते ॥ १.१.७ ॥
āpayitā ha vai kāmānāṃ bhavati ya etadevaṃ vidvānakṣaramudgīthamupāste || 1.1.7 ||
7. Ten, kto o tym wie [jak powiedziano powyżej] i medytuje nad sylabą Om, Udgītha, w istocie staje się spełniającym pragnienia.
Komentarz:
Jeśli czcisz Om, nabywasz cechy Om. Jeśli czcicie Om jako tego, który otrzymuje wszystko, ty również, podobnie jak Om, otrzymasz wszystko, czego pragniesz.
Śruti [pismo święte] mówi: „Stajesz się czymkolwiek lub kimkolwiek jest twój obiekt czci”. (Maṇḍala Brāhmaṇa 20)
Wers 1.1.8
तद्वा एतदनुज्ञाक्षरं यद्धि किंचानुजानात्योमित्येव तदाहैषो एव समृद्धिर्यदनुज्ञा समर्धयिता ह वै कामानां भवति य एतदेवं विद्वानक्षरमुद्गीथमुपास्ते ॥ १.१.८ ॥
tadvā etadanujñākṣaraṃ yaddhi kiṃcānujānātyomityeva tadāhaiṣo eva samṛddhiryadanujñā samardhayitā ha vai kāmānāṃ bhavati ya etadevaṃ vidvānakṣaramudgīthamupāste || 1.1.8 ||
8. Sylaby Om używa się do wyrażenia zgody, gdyż gdziekolwiek ktoś się na coś zgadza, mówi się Om (tak). To, co jest zgodą, jest satysfakcją. Ten, kto o tym wie i medytuje nad sylabą Om, Udgītha, w rzeczywistości staje się tym, który zaspokaja pragnienia.
Komentarz:
Słowo Om znaczy „tak”. Pewnego razu ktoś o imieniu Śākalya zapytał mędrca Yājñavalkya: „Ile jest bogów i bogiń?”. Yājñavalkya odpowiedział: „Trzydziestu trzech”. Wtedy Śākalya wyraził zgodę mówiąc „Om”. Kiedy mówisz Om, jest to również oznaką twojej wiary w siebie. To dowód twojej siły i wigoru, a także dowód twojego dobrobytu. Om jest zatem symbolem pewnych podstawowych cech. Kiedy oddajesz cześć Om, nabywasz te cechy i zaczynasz się rozwijać, a także prosperować.
Wers 1.1.9
तेनेयं त्रयीविद्या वर्तते ओमित्याश्रावयत्योमिति शंसत्योमित्युद्गायत्येतस्यैवाक्षरस्यापचित्यै महिम्ना रसेन ॥ १.१.९ ॥
teneyaṃ trayīvidyā vartate omityāśrāvayatyomiti śaṃsatyomityudgāyatyetasyaivākṣarasyāpacityai mahimnā rasena || 1.1.9 ||
9. Za pomocą tej [sylaby] postępuje potrójna wiedza. Kiedy kapłan [adhwarju] wydaje polecenie [złożenia ofiary], mówi on Om. Kiedy [hotri] kapłan recytuje [hymn], mówi on Om. Kiedy kapłan [udgātri] śpiewa [Sāman], mówi on Om. Wszystko to dzieje się na chwałę Niezniszczalnego [Ātman] dzięki wspaniałości tej sylaby i poprzez jej istotę.
Komentarz:
Aby wzbudzić zainteresowanie Om, jest ono tutaj chwalone.
Om jest niezbędne, nawet jeśli wykonujesz rytuał wedyjski. Rozpoczynasz recytowanie wersetu wedyjskiego od Om, śpiewanie hymnu wedyjskiego od Om i zamykanie ostatniego udgān od Om. Krótko mówiąc, cała procedura jest poświęcona Om. Co więcej, ci, którzy uczestniczą w tym rytualnym wielbieniu czerpią siłę i wigor z Om, ponieważ masło lub syrop jęczmienny, który piją jako środek pobudzający, pochodzi z Om.
Jak? Om jest medium, przez które składane są ofiary, a efekty ofiar są przenoszone do słońca. Te następnie wracają na ziemię w postaci deszczu. Z deszczu rodzi się życie i pożywienie. Ponownie, dzięki życiu i pożywieniu człowiek jest w stanie spełniać ofiary.
Zatem to esencja Om umożliwia rytualne oddawanie czci, takie jak ofiary. Kult rytualny jest więc świadectwem wielkości Om. Om jest zarówno przyczyną jak i skutkiem.
Wers 1.1.10
तेनोभौ कुरुतो यश्चैतदेवं वेद यश्च न वेद ।
नाना तु विद्या चाविद्या च यदेव विद्यया करोति श्रद्धयोपनिषदा तदेव वीर्यवत्तरं भवतीति खल्वेतस्यैवाक्षरस्योपव्याख्यानं भवति ॥ १.१.१० ॥
॥ इति प्रथमः खण्डः ॥
tenobhau kuruto yaścaitadevaṃ veda yaśca na veda |
nānā tu vidyā cāvidyā ca yadeva vidyayā karoti śraddhayopaniṣadā tadeva vīryavattaraṃ bhavatīti khalvetasyaivākṣarasyopavyākhyānaṃ bhavati || 1.1.10 ||
|| iti prathamaḥ khaṇḍaḥ ||
10. [Można twierdzić], że zarówno ten, kto zna to [prawdziwe znaczenie sylaby Om], i ten, kto tego nie zna, składa tę samą ofiarę [i dlatego musi zebrać ten sam owoc]. Ale tak nie jest. [Rezultaty] wiedzy i ignorancji są różne. Praca wykonywana z wiedzą, wiarą i Upaniszadą (tj. medytacją o bóstwach) wydaje potężniejsze owoce. To jest, zaprawdę, [szczegółowe] wyjaśnienie sylaby Om.
Komentarz:
Pracują dwa rodzaje ludzi: jeden rodzaj wie, co znaczy Om, a drugi nie ma o tym pojęcia. Jednak oba rodzaje ludzi są w stanie pracować dzięki Om. Jaka jest różnica między nimi? Jaką szczególną zaletę ma osoba, która zna Om? Ktoś może argumentować: Załóżmy, że osoba bierze lek wiedząc jaki lek bierze i dlaczego go bierze, a inna osoba bierze go bez wiedzy co bierze i dlaczego go bierze. Czy lek da w nich inne rezultaty?
Odpowiedź brzmi: analogia nie ma tutaj zastosowania. Wiedza jest zawsze zaletą, zwłaszcza wiedza o Om. Jeśli pracujesz, ponieważ każą ci pracować, i jeśli pracujesz, ponieważ chcesz wykorzystać tę pracę jako odskocznię do osiągnięcia Om – istnieje ogromna różnica między tymi dwoma podejściami. W pierwszym przypadku jesteś zadowolony z tego, co wytwarza praca; w drugim jesteś zadowolony tylko wtedy, gdy to utoruje ci drogę do osiągnięcia Om.