1. Ta planeta, Ziemia, jest reprezentowana przez sylabę hāu, powietrze jest reprezentowane przez sylabę hāi, księżyc przez atha, indywidualna jaźń [dźiwātmā] przez iha, a ogień przez samogłoskę ī.
2. Āditja, słońce, jest reprezentowane przez stobha ū; nihawa, hymn powitalny, przez stobha e; bogowie Wiśwadewa przez stobha auhoji; Pradźāpati przez stobha hiṃ; prāṇa przez stobha swara; jedzenie przez stobha ja; i Wirāṭ przez stobha wāk.
3. Trzynasta stobha huṃ nie jest jasno zdefiniowana. Różni uczeni definiowali to na różne sposoby. [Zatem od ludzi zależy, czy będą nad tym medytować jeśli mają ochotę.]
4. Osobie, która zna Sāma i jego stobha, jak wspomniano wcześniej, narząd mowy daje to co ma najlepsze. Taka osoba dostaje dużo jedzenia i może też zjeść dużo jedzenia.
Wers 1.13.1
अयं वाव लोको हाउकारः वायुर्हाइकारश्चन्द्रमा अथकारः । आत्मेहकारोऽग्निरीकारः ॥ १.१३.१ ॥
ayaṃ vāva loko hāukāraḥ vāyurhāikāraścandramā athakāraḥ | ātmehakāro’gnirīkāraḥ || 1.13.1 ||
1. Ta planeta, Ziemia, jest reprezentowana przez sylabę hāu, powietrze jest reprezentowane przez sylabę hāi, księżyc przez atha, indywidualna jaźń [dźiwātmā] przez iha, a ogień przez samogłoskę ī.
Komentarz:
Jak dotąd Upaniszad pokazywał jak można oddawać cześć Sāma poprzez udgītha. Teraz pokazany jest inny sposób oddawania czci Sāma – poprzez stobha. Stobha to sylaby, takie jak hiṃ, hāu, hāi itd., i wszystkie pochodzą z Sāma Wedy. Same przez siebie te sylaby nie mają żadnego znaczenia. Są to symbole reprezentujące przedmioty lub służą do wypełniania luk w zdaniach. Idea jest taka, że stobha takie jak hāu, powinny być stosowane do ziemi, ognia itp.
Symbol musi mieć coś wspólnego z przedmiotem, który reprezentuje. Sāma Weda mówi: „Ta ziemia jest również nazywana rathantara”. W Sāma stobha hāu oznacza rathantara. Zatem rozsądne jest stwierdzenie, że hāu oznacza ziemię.
Stobha hāi występuje w Sāma zwanej Wāmadewja. Wāmadewja Sāma opowiada o związku powietrza z wodą. Dlatego wāju (powietrze) jest reprezentowane przez symbol hāi. Dlaczego księżyc jest reprezentowany przez atha? Ten świat utrzymuje się z pożywienia (anna), a księżyc i jedzenie są identyczne. A oznacza anna, a tha oznacza stha w sthita, co oznacza „podtrzymywany”. A plus tha to atha. Zatem można słusznie powiedzieć, że atha reprezentuje księżyc.
Następnie mówi się, że jaźń jest iha, co oznacza „tutaj” lub „to”, ponieważ jaźń jest oczywista dla każdego. A stobha ī reprezentuje ogień, ponieważ wszędzie tam, gdzie w Sāma mowa jest o ogniu, słowa te kończą się na ī.
Sylaba ī jest zatem słusznie używana jako symbol ognia, a medytowanie nad tym symbolem jest medytacją nad ogniem.
Wers 1.13.2
आदित्य ऊकारो निहव एकारो विश्वे देवा औहोयिकारः प्रजपतिर्हिंकारः प्राणः स्वरोऽन्नं या वाग्विराट् ॥ १.१३.२ ॥
āditya ūkāro nihava ekāro viśve devā auhoyikāraḥ prajapatirhiṃkāraḥ prāṇaḥ svaro’nnaṃ yā vāgvirāṭ || 1.13.2 ||
2. Āditja, słońce, jest reprezentowane przez stobha ū; nihawa, hymn powitalny, przez stobha e; bogowie Wiśwadewa przez stobha auhoji; Pradźāpati przez stobha hiṃ; prāṇa przez stobha swara; jedzenie przez stobha ja; i Wirāṭ przez stobha wāk.
Komentarz:
Āditja, słońce, jest wysoko na niebie. Litera ū sugeruje urdhvam, co oznacza „ponad”. Zatem, aby medytować o słońcu, można medytować nad jego symbolem ū.
Słowo nihawa oznacza „witaj”, co w Sanskrycie brzmi ehi. Z tego powodu e oznacza nihawa, hymn powitalny. Stobha auhoji oznacza Wiśwadewy, bogów, gdyż pojawia się w Sāma na cześć Wiśwadewów. Stobha hiṃ reprezentuje Pradźāpati. Nikt nie zna znaczenia słowa hiṃ; podobnie nikt nie wie, jaki jest Pradźāpati, Pan wszystkich istot.
Prāṇa jest reprezentowana przez swara, ponieważ swara, skala muzyczna, wywodzi się od prāṇa (Pana życia, czyli tchnienia życiowego). Jā reprezentuje anna, pożywienie, gdyż jāti (chodzenie) jest możliwe dzięki jedzeniu.
Stobha wāk występuje w Sāma zwanej Wairādźa lub Wirāṭa. Zatem wāk oznacza Wirāṭ.
Wers 1.13.3
अनिरुक्तस्त्रयोदशः स्तोभः संचरो हुंकारः ॥ १.१३.३ ॥
aniruktastrayodaśaḥ stobhaḥ saṃcaro huṃkāraḥ || 1.13.3 ||
3. Trzynasta stobha huṃ nie jest jasno zdefiniowana. Różni uczeni definiowali to na różne sposoby. [Zatem od ludzi zależy, czy będą nad tym medytować jeśli mają ochotę.]
Komentarz:
Wcześniej wyjaśniono dwanaście stobha oraz sposób ich wykorzystania w medytacji. Te stobha to: hāu, hāi, atha, iha, ī, ū, e, auhoji, hiṃ, swara, jā oraz wāk. Teraz omawiana jest trzynasta stobha, huṃ. Jednakże Upaniszad mówi tutaj, że nikt nie wie na pewno co oznacza huṃ, więc ludzie mogą medytować nad tym, jeśli im się podoba.
Wers 1.13.4
दुग्धेऽस्मै वाग्दोहं यो वाचो दोहोऽन्नवानन्नादो भवति य एतामेवंसाम्नामुपनिषदं वेदोपनिषदं वेदेति ॥ १.१३.४ ॥
॥ इति त्रयोदशः खण्डः ॥
॥ इति प्रथमोऽध्यायः ॥
dugdhe’smai vāgdohaṃ yo vāco doho’nnavānannādo bhavati ya etāmevaṃsāmnāmupaniṣadaṃ vedopaniṣadaṃ vedeti || 1.13.4 ||
|| iti trayodaśaḥ khaṇḍaḥ ||
|| iti prathamo’dhyāyaḥ ||
4. Osobie, która zna Sāma i jego stobha, jak wspomniano wcześniej, narząd mowy daje to co ma najlepsze. Taka osoba dostaje dużo jedzenia i może też zjeść dużo jedzenia.
Komentarz:
W poprzednich wersetach wspomniano o stobhach. Teraz opisano korzyści płynące z medytacji nad nimi. Osoba, która zna prawdziwe znaczenie tych stobha, otrzymuje to, co najlepsze ma do zaoferowania narząd mowy.