Czāndogja 1.8 - Historia Prawāhana (I) - Swami Wiwekananda i nauki Wedanty

1. W starożytności ci trzej – Śilaka, syn Salāwata, Ćaikitājana, syn Ćaikitājana z klanu Dālbha i Prawāhaṇa, syn Dźīwala – byli biegli w sztuce udgītha. Powiedzieli: „Opanowaliśmy sztukę udgītha. Jeśli sobie tego życzysz, możemy omówić udgītha.”

2. Powiedzieli: „Niech tak się stanie” i usiedli. Prawāhaṇa, syn Dźīwala, powiedział: „Wy dwoje możecie rozpocząć debatę. Chciałbym wysłuchać debaty pomiędzy wami, dwoma brāminami.”

3. Syn Śalāvata, Śilaka, powiedział do mędrca Ćaikitājana Dālbhja: „Jeśli pozwolisz, chciałbym zadać ci pytanie”. Dālbhja odpowiedział: „Tak, zapytaj”.

4. Śilaka zapytał: „Co jest wsparciem Sāma?” „To głos” – odpowiedział Dālbhja. „Co jest wsparciem głosu?” „Życiowy oddech” – odpowiedział Dālbhja. „Co jest wsparciem oddechu witalnego?” – zapytał Śilaka. Dālbhja odpowiedział: „Jedzenie”. Następnie Śilaka zapytał: „Jakie wsparcie stanowi żywność?” Dālbhja odpowiedział: „Woda”.

5. [Śilaka:] „Co jest wsparciem wody?” [Dālbhja:] „Ten świat, niebo.” [Śilaka:] „Co jest wsparciem tego świata?” [Dālbhja:] „Nie wychodź poza to niebo. Wiemy, że Sāma jest w niebie i dlatego Sāma jest szanowana jak niebo”.

6. Śilaka Śālāwatja powiedział do Ćaikitājana Dālbhja: „O Dālbhja, twoja Sāma jest zatem bez podstawy. Gdyby ktoś znający się na Sāma powiedział teraz [że twoje stwierdzenie jest błędne i przeklął cię, mówiąc:] „Twoja głowa spadnie [jeśli to, co powiesz, okaże się błędne]”, twoja głowa naprawdę spadnie”.

7. Dālbhja powiedział: „Panie, jeśli pozwolisz, chciałbym cię o to zapytać.” Śilaka odpowiedział: „Tak, zapytaj”. Dālbhja następnie zapytał: „Jakie jest podparcie tego nieba?” Śilaka odpowiedział: „To ziemia.” „Co podtrzymuje tę ziemię?” zapytał Dālbhja. Śilaka odpowiedział: „Nie myśl, że podstawa Sāma jest poza tą ziemią. Uważamy, że Sāma opiera się na tej ziemi i szanujemy ją jako taką”.

8. Prawāhaṇa Dźaiwali powiedział: „O Śālāwatja, twoja Sāma nie jest nieskończona. Jeśli ktoś teraz powie, że twoja głowa spadnie, to ona spadnie.” Śilaka Śālāwatja powiedział wtedy: „O Panie, chcę się od Ciebie nauczyć [prawdy o Sāma]”. Dźaiwali odpowiedział: „Tak, ucz się ode mnie”.

Wers 1.8.1

त्रयो होद्गीथे कुशला बभूवुः शिलकः शालावत्यश्चैकितायनो दाल्भ्यः प्रवाहणो जैवलिरिति ते होचुरुद्गीथे वै कुशलाः स्मो हन्तोद्गीथे कथां वदाम इति ॥ १.८.१ ॥

trayo hodgīthe kuśalā babhūvuḥ śilakaḥ śālāvatyaścaikitāyano dālbhyaḥ pravāhaṇo jaivaliriti te hocurudgīthe vai kuśalāḥ smo hantodgīthe kathāṃ vadāma iti || 1.8.1 ||

1. W starożytnych czasach ci trzej – Śilaka, syn Salāwata, Ćaikitājana, syn Ćaikitājana z klanu Dālbha i Prawāhaṇa, syn Dźīwala – byli biegli w sztuce udgītha. Powiedzieli: „Opanowaliśmy sztukę udgītha. Jeśli sobie tego życzysz, możemy omówić udgītha.”

Komentarz:

Śilaka, Ćaikitājana Dālbhjah i Prawāhaṇa – ci trzej uczeni bardzo dobrze przestudiowali udgītha i na zgromadzeniu uczonych zaproponowali dyskusję na ten temat, jeśli było to życzeniem pozostałych. To nie tak, że próbowali popisywać się swoją wiedzą. Chcieli tylko, aby inni wiedzieli, że są gotowi zabrać głos na ten temat, jeśli inni obecni uczeni sobie tego życzą.

Wers 1.8.2

तथेति ह समुपविविशुः स ह प्रावहणो जैवलिरुवाच भगवन्तावग्रे वदतां ब्राह्मणयोर्वदतोर्वाचं श्रोष्यामीति ॥ १.८.२ ॥

tatheti ha samupaviviśuḥ sa ha prāvahaṇo jaivaliruvāca bhagavantāvagre vadatāṃ brāhmaṇayorvadatorvācaṃ śroṣyāmīti || 1.8.2 ||

Komentarz :

Uczeni zgodzili się na debatę i usiedli. Aby nie zostało to odebrane jako impertynencja, książę Prawāhaṇa powiedział pozostałym dwóm, że chce posłuchać debaty dwóch braminów. Fakt, że Prawāhaṇa zwracał się do nich jak do braminów, pokazuje, że uważał się za gorszego, będąc kszatriją.

Wers 1.8.3

स ह शिलकः शालावत्यश्चैकितायनं दाल्भ्यमुवाच हन्त त्वा पृच्छानीति पृच्छेति होवाच ॥ १.८.३ ॥

sa ha śilakaḥ śālāvatyaścaikitāyanaṃ dālbhyamuvāca hanta tvā pṛcchānīti pṛccheti hovāca || 1.8.3 ||

3. Syn Śalāvata, Śilaka, powiedział do mędrca Ćaikitājana Dālbhja: „Jeśli pozwolisz, chciałbym zadać ci pytanie”. Dālbhja odpowiedział: „Tak, zapytaj”.

Komentarz:

Do tego wersetu nie ma dostępnego komentarza.

Wers 1.8.4

का साम्नो गतिरिति स्वर इति होवाच स्वरस्य का गतिरिति प्राण इति होवाच प्राणस्य का गतिरित्यन्नमिति होवाचान्नस्य का गतिरित्याप इति होवाच ॥ १.८.४ ॥

kā sāmno gatiriti svara iti hovāca svarasya kā gatiriti prāṇa iti hovāca prāṇasya kā gatirityannamiti hovācānnasya kā gatirityāpa iti hovāca || 1.8.4 ||

Komentarz:

Sāma oznacza tutaj udgītha, intonowanie. Zapytano Dālbhja co wspomaga intonowanie, a on odpowiedział: „Głos”. Tak jak garnek opiera się na materiale, z którego jest wykonany, czyli na ziemi, podobnie intonowanie jest wspierane przez głos. Ale co wspiera głos? Życiodajny oddech. A życiowy oddech jest wspierany przez jedzenie. Podobnie żywność utrzymuje się dzięki wodzie, ponieważ z wody rośnie żywność.

Wers 1.8.5

अपां का गतिरित्यसौ लोक इति होवाचामुष्य लोकस्य का गतिरिति न स्वर्गं लोकमिति नयेदिति होवाच स्वर्गं वयं लोकं सामाभिसंस्थापयामः स्वर्गसंस्तावंहि सामेति ॥ १.८.५ ॥

apāṃ kā gatirityasau loka iti hovācāmuṣya lokasya kā gatiriti na svargaṃ lokamiti nayediti hovāca svargaṃ vayaṃ lokaṃ sāmābhisaṃsthāpayāmaḥ svargasaṃstāvaṃhi sāmeti || 1.8.5 ||

Komentarz:

Następne pytanie, które zadał Śilaka, dotyczyło wsparcia wody. Na to Dālbhja odpowiedział: „Ten świat – to znaczy niebo”. Mówi się, że deszcz pochodzi z nieba i dlatego niebo nazywane jest wsparciem. Ale co jest wsparciem nieba? Kiedy Śilaka zadał to pytanie, Dālbhja odpowiedział, że pytanie to jest nieistotne. Nie ma nic poza niebem. Niebo jest ostateczne. Jest to prawdziwy kurort Sāma. I dlatego mówimy, że Sāma jest w niebie i dlatego pisma święte okazują niebu taki sam szacunek jak Sāma.

Wers 1.8.6

तं ह शिलकः शालावत्यश्चैकितायनं दाल्भ्यमुवाचाप्रतिष्ठितं वै किल ते दाल्भ्य साम यस्त्वेतर्हि ब्रूयान्मूर्धा ते विपतिष्यतीति मूर्धा ते विपतेदिति ॥ १.८.६ ॥

taṃ ha śilakaḥ śālāvatyaścaikitāyanaṃ dālbhyamuvācāpratiṣṭhitaṃ vai kila te dālbhya sāma yastvetarhi brūyānmūrdhā te vipatiṣyatīti mūrdhā te vipatediti || 1.8.6 ||

Komentarz:

Śilaka powiedział Dālbhja, że Sāma nie może mieć nieba za oparcie. Następnie cytuje wersety, które potwierdzają, że to, co mówi, jest prawdą. Dodaje również, że Dālbhja powinien uważać, aby nie sprawiać wrażenia, że ma co do tego jakiekolwiek wątpliwości. Jeśli to zrobi, narazi się na ryzyko, że zostanie przeklęty przez ludzi, którzy bardzo dobrze znają Sāma. Mogą go przekląć, mówiąc, że spadnie mu głowa.

To, czy głowa Dālbhja spadnie, czy nie, to inna sprawa. Jeśli popełnisz błąd, z pewnością będziesz musiał za niego zapłacić. Jednakże o wymiarze kary decyduje wiele czynników.

Wers 1.8.7

हन्ताहमेतद्भगवतो वेदानीति विद्धीति होवाचामुष्य लोकस्य का गतिरित्ययं लोक इति होवाचास्य लोकस्य का गतिरिति न प्रतिष्ठां लोकमिति नयेदिति होवाच प्रतिष्ठां वयं लोकं सामाभिसंस्थापयामः प्रतिष्ठासंस्तावं हि सामेति ॥ १.८.७ ॥

hantāhametadbhagavato vedānīti viddhīti hovācāmuṣya lokasya kā gatirityayaṃ loka iti hovācāsya lokasya kā gatiriti na pratiṣṭhāṃ lokamiti nayediti hovāca pratiṣṭhāṃ vayaṃ lokaṃ sāmābhisaṃsthāpayāmaḥ pratiṣṭhāsaṃstāvaṃ hi sāmeti || 1.8.7 ||

Komentarz:

Niebo jest wspierane przez różne rytuały wedyjskie odprawiane na ziemi i dlatego mówi się tutaj, że ziemia jest podporą nieba. Mówiąc ściślej, bogowie i boginie w niebie zależą od tego, co mężczyźni i kobiety na ziemi ofiarowują im w swoich rytuałach wedyjskich. W tym sensie Ziemia jest podporą nieba. Ziemia jest podporą wszystkiego i jest także podstawą Sāma. To dlatego w Sāma Wedzie Ziemia jest opisana jako rodzaj rydwanu (rathantara).

Wers 1.8.8

तं ह प्रवाहणो जैवलिरुवाचान्तवद्वै किल ते शालावत्य साम यस्त्वेतर्हि ब्रूयान्मूर्धा ते विपतिष्यतीति मूर्धा ते विपतेदिति हन्ताहमेतद्भगवतो वेदानीति विद्धीति होवाच ॥ १.८.८ ॥
॥ इति अष्टमः खण्डः ॥

taṃ ha pravāhaṇo jaivaliruvācāntavadvai kila te śālāvatya sāma yastvetarhi brūyānmūrdhā te vipatiṣyatīti mūrdhā te vipatediti hantāhametadbhagavato vedānīti viddhīti hovāca || 1.8.8 ||
|| iti aṣṭamaḥ khaṇḍaḥ ||

Komentarz:

Do tego wersetu nie ma dostępnego komentarza.

Spis Treści

Post Views: 57