1. Kiedy pociera się o siebie dwa kawałki drewna, aby rozpalić ogień, jest to hiṁkāra. Kiedy wytwarza to dym, jest to prastāwa. Wtedy, gdy pojawia się płomień, jest to udgītha. Węgle, które w rezultacie powstają, to pratihāra, a kiedy ogień zaczyna gasnąć, jest to nidhana. Kiedy płomień całkowicie zgaśnie, jest to również nidhana. Ten Sāma zwany Rathantara jest zakorzeniony w ogniu.
2. Ten Gājatra Sāma jest zakorzeniony w prāṇa. Ten, kto to wie, staje się pełen witalności, ma długie życie, a jego życie jest wspaniałe. Ma też szczęście do swoich dzieci i ma wiele zwierząt domowych. Jest jedną z najbardziej znanych osób. Celem jego życia jest szlachetność umysłu.
Wers 2.12.1
अभिमन्थति स हिंकारो धूमो जायते स प्रस्तावो ज्वलति स उद्गीथोऽङ्गारा भवन्ति स प्रतिहार उपशाम्यति तन्निधनं संशाम्यति तन्निधनमेतद्रथंतरमग्नौ प्रोतम् ॥ २.१२.१ ॥
abhimanthati sa hiṃkāro dhūmo jāyate sa prastāvo jvalati sa udgītho’ṅgārā bhavanti sa pratihāra upaśāmyati tannidhanaṃ saṃśāmyati tannidhanametadrathaṃtaramagnau protam || 2.12.1 ||
1. Kiedy pociera się o siebie dwa kawałki drewna, aby rozpalić ogień, jest to hiṁkāra. Kiedy wytwarza to dym, jest to prastāwa. Wtedy, gdy pojawia się płomień, jest to udgītha. Węgle, które w rezultacie powstają, to pratihāra, a kiedy ogień zaczyna gasnąć, jest to nidhana. Kiedy płomień całkowicie zgaśnie, jest to również nidhana. Ten Sāma zwany Rathantara jest zakorzeniony w ogniu.
Komentarz:
Pocieranie o siebie dwóch kawałków drewna w celu wytworzenia ognia to hiṁkāra, gdyż jest to początek ognia. A powstały dym to prastāwa, gdyż jedno i drugie najprawdopodobniej będzie trwać. Kiedy ogień wybucha płomieniem, jest to udgītha, ponieważ kiedy pojawiają się płomienie, składa się w nich obiaty za bogów i boginie. Dlatego właśnie ta część jest nadrzędna i dlatego płomienie nazywane są udgītha. Powstałe węgle nazywane są pratihāra, ponieważ są one zbierane do wykorzystania w przyszłości. Upaśām oznacza proces wygaszania – to znaczy ogień zaczyna przygasać, ale nie gaśnie całkowicie. Wtedy słowo saṃśām oznacza „całkowicie wygaszony”. Ogień wówczas gaśnie, więc to jest jak nidhana (śmierć).
Mówi się, że Rathantara Sāma opiera się na ogniu, gdyż kiedy pocieranie dwóch patyczków wytwarza ogień, recytuje się Rathantara Sāma.
Wers 2.12.2
स य एवमेतद्रथंतरमग्नौ प्रोतं वेद ब्रह्मवर्चस्यन्नादो भवति सर्वमायुरेति ज्योग्जीवति महान्प्रजया पशुभिर्भवति महान्कीर्त्या न प्रत्यङ्ङग्निमाचामेन्न निष्ठीवेत्तद्व्रतम् ॥ २.१२.२ ॥
॥ इति द्वादशः खण्डः ॥
sa ya evametadrathaṃtaramagnau protaṃ veda brahmavarcasyannādo bhavati sarvamāyureti jyogjīvati mahānprajayā paśubhirbhavati mahānkīrtyā na pratyaṅṅagnimācāmenna niṣṭhīvettadvratam || 2.12.2 ||
|| iti dvādaśaḥ khaṇḍaḥ ||
2. Kto wie, że Rathantara Sāma jest zakorzeniony w ogniu, zyskuje ten rodzaj blasku, jaki wytwarza Nauka Wedyjska. Lubi także jeść. Żyje przez całą długość życia, a jego życie jest wspaniałe. Jest dobrze znany ze swoich dzieci i bogactwa zwierząt i cieszy się wielkim szacunkiem w społeczeństwie. Przysięga sobie, że nigdy nie będzie jadł przy ogniu przed nim i nigdy nie będzie pluł.
Komentarz:
Dzięki swojemu moralnemu charakterowi i znajomości Wed nabiera on blasku.