Czāndogja 3.1 – Doktryna Miodu (Rig-Weda)

mtejsze słońce jest miodem dla bogów. Niebo to belka poprzeczna, środek to ul, a promienie to jaja.

2. Promienie słońca na wschodzie to wschodnie komórki plastry miodu [w ulu]. Mantry Ryk to pszczoły, a Ryg Weda to kwiat. Woda [z ofiary, sok soma i inne rzeczy] jest nektarem [kwiatu]. Te mantry Ryk –

3. – pobudziły tę Ryg Wedę. Z tak pobudzonej Ryg Wedy zrodziła się sława, witalność, moc organów, energia i esencja pożywienia.

4. Wszystko to [sława itp.] dotarło do słońca i schroniło się tam. To właśnie odpowiada za czerwony wygląd słońca.

Czāndogja 3.2 – Doktryna Miodu (Jadźur-Weda)

1. Zatem promienie słońca na południu są południowymi komórkami plastra miodu [w ulu]. Mantry Jadźuh to pszczoły, a Jadźur Weda to kwiat. Woda [z ofiary, sok soma i inne rzeczy] jest nektarem [kwiatu].

2. Mantry Jadźuh stymulowały Jadźur Wedę. Z tak pobudzonej Jadźur Wedy zrodziła się sława, witalność, moc organów, energia i esencja pożywienia.

3. Wszystko to [sława itp.] dotarło do słońca i schroniło się tam. To właśnie odpowiada za biały wygląd słońca.

Czāndogja 3.3 – Doktryna Miodu (Sama–Weda)

1. Tak też promienie słońca na zachodzie są zachodnimi komórkami plastra miodu [w ulu]. Mantry Sāma to pszczoły, a Sāma Weda to kwiat. Woda [z ofiary, sok soma i inne rzeczy] jest nektarem [kwiatu].

2. Te mantry Sāma pobudziły Sāma Wedę. Z tak pobudzonej Sāma Wedy zrodziła się sława, witalność, moc organów, energia i esencja pożywienia.

3. Wszystko to [sława itp.] dotarło do słońca i schroniło się tam. To właśnie powoduje powstawanie czarnych plam w słońcu.

Czāndogja 3.4 – Doktryna Miodu (Jadźur-Weda)

1. Tak też północne promienie słońca są północnymi komórkami plastra miodu [ula]. Mantry wymyślone przez mędrców Atharwā i Aṅgirā to pszczoły, a Itihāsy i Puraṇy [tj. historia i legendy] to kwiat. Woda [z ofiary, sok soma i inne rzeczy] jest nektarem [kwiatu].

2. Mantry Atharwā-Aṅgirasā pobudziły Itihāsy i Puraṇy [tj. historię i legendy]. Z tak pobudzonych wyłoniła się sława, witalność, siła organów, energia i istota pożywienia.

3. Wszystko to [sława itp.] dotarło do słońca i znalazło tam schronienie. To właśnie powoduje powstawanie głębokich czarnych plam w słońcu.

Czāndogja 3.5 – Doktryna Miodu (ciąg dalszy)

1. Następnie promienie słońca znajdujące się w wyższym obszarze są także jego komórkami miodowymi w wyższym obszarze. Sekretne instrukcje to pszczoły, a Brahman [praṇawa] to kwiat. Woda [z ofiary] jest nektarem.

2. Te bardzo tajne wskazówki pobudziły Brahmana [w formie praṇawa]. Z tak pobudzonego wyłoniły się sława, witalność, siła organów, energia i istota pożywienia.

3. Wszystko to [sława itp.] dotarło do słońca i schroniło się tam. To właśnie wydaje się wibrować w słońcu.

4. Te kolory [czerwony itp.] są esencją wszystkich esencji. Wedy są esencją, a te kolory są esencją Wed. Te kolory są nektarem nektaru [Wed]. Wedy są nektarem [i dlatego są wieczne], lecz kolory są nektarem Wed.

Czāndogja 3.6 – Medytacja nad Wasu

1. Prowadzeni przez ogień, Wasu cieszą się pierwszym nektarem [którym jest kolor czerwony]. Prawdę mówiąc, bogowie i boginie nie jedzą i nie piją. Są zadowoleni po prostu widząc nektar.

2. Wchodzą w ten [czerwony] kolor [słońca] i również z tego koloru wychodzą, [tj. patrzą na ten czerwony kolor i są usatysfakcjonowani. Nie czynią żadnego wysiłku, aby go zdobyć. Niemniej jednak czasami ich on przyciąga i próbują do niego dotrzeć].

3. Ten, kto w ten sposób zna ten nektar, staje się jednym z Wasu [ponieważ tylko Wasu znają znaczenie tego nektaru]. Prowadzony przez ogień cieszy się wtedy widokiem nektaru i jest szczęśliwy. Wchodzi w ten kolor i znowu z niego wychodzi.

4. Dopóki słońce wschodzi na wschodzie i zachodzi na zachodzie, tak długo ta osoba będzie cieszyć się suwerennością i wolnością Wasu.

Czāndogja 3.7 – Medytacja nad Rudrami

1. Z Indrą na czele Rudrowie cieszą się drugim nektarem [którym jest biały kolor słońca]. Prawdę mówiąc, bogowie i boginie nie jedzą i nie piją. Są zadowoleni po prostu widząc nektar.

2. Wchodzą w ten [biały] kolor słońca i z tego koloru również wychodzą.

3. Ten, kto zna ten nektar w ten sposób, sam staje się Rudrą. Z Indrą jako przywódcą patrzy na nektar i jest szczęśliwy. Wchodzi w ten kolor i znowu z niego wychodzi.

4. Dopóki słońce wschodzi na wschodzie i zachodzi na zachodzie, dwa razy dłużej ten [kto to wie] będzie wschodził na południu i zachodził na północy. Osoba ta również osiągnie suwerenność i wolność tak jak Rudrowie.

Czāndogja 3.8 – Medytacja nad Āditjami

1. Z Waruṇą na czele, Āditjowie cieszą się trzecim nektarem [który jest ciemnego koloru]. Prawdę mówiąc, bogowie i boginie nie jedzą i nie piją. Są zadowoleni po prostu widząc nektar.

2. Wchodzą w ten [ciemny] kolor słońca i również z niego wychodzą.

3. Kto w ten sposób zna ten nektar, staje się jednym z Āditjów. Z Waruṇą jako przywódcą cieszy się nektarem, patrząc na niego. Wchodzi w ten kolor i znowu z niego wychodzi.

4. Dopóki słońce wschodzi na południu i zachodzi na północy, dwa razy dłużej ten [kto to wie] będzie wschodził na zachodzie i zachodził na wschodzie. Osoba ta również osiągnie suwerenność i wolność, podobnie jak Āditjowie.

Czāndogja 3.9 – Medytacja nad Marutami

1. Z Somą na czele Marutowie piją czwarty nektar [który jest koloru głębokiej czerni]. Prawdę mówiąc, bogowie i boginie nie jedzą i nie piją. Czerpią przyjemność jedynie z oglądania nektaru.

2. Wchodzą w ten [głęboko czarny] kolor słońca i również z niego wychodzą.

3. Kto zna ten nektar w ten sposób staje się jednym z Marutów. Z Somą jako przywódcą cieszy się nektarem, patrząc na niego. Wchodzi w ten kolor i znowu z niego wychodzi.

4. Dopóki słońce wschodzi na zachodzie i zachodzi na wschodzie, dwa razy dłużej ten [kto to wie] będzie wschodził na północy i zachodził na południu. Osoba ta osiągnie również suwerenność i wolność jak Marutowie.

Czāndogja 3.10 – Medytacja nad Sadhjami

1. Z Brahmanem [w postaci praṇawa, Om] jako przywódcą, Sādhjowie cieszą się piątym nektarem [tym, który wydaje się drżeć w słońcu]. Prawdę mówiąc, bogowie i boginie nie jedzą i nie piją. Czerpią przyjemność jedynie z oglądania nektaru.

2. Wchodzą w tę formę słońca [które wydaje się wibrować] i również z niej wychodzą.

3. Kto w ten sposób zna ten nektar, staje się jednym z Sādhjów. Z Brahmanem [w formie praṇawa] jako przywódcą, cieszy się nektarem, patrząc na niego. Wchodzi w tę formę [słońca] i ponownie z niej wychodzi.

4. Dopóki słońce wschodzi na północy i zachodzi na południu, dwa razy dłużej ten [kto to wie] będzie wschodził w górę i zachodził w dół. Osoba ta również osiągnie suwerenność i wolność, jak Sādhjowie [tj. będzie mogła poruszać się w górę i w dół jak mu się podoba].

Czāndogja 3.11 – Rezultat Medytacji nad Miodem

1. Następnie, po oddaniu wszystkim żyjącym istotom owoców ich pracy, słońce znajdzie się ponad takimi obowiązkami. Nie będzie już wschodzić ani zachodzić i pozostanie samotnie w połowie drogi. Oto werset na ten temat:

2. Nie, w rzeczywistości w Brahmaloka słońce nigdy nie wschodziło ani nigdy nie zachodziło. O bogowie, [słuchajcie i dawajcie mi świadectwo]. To co mówię jest prawdą i obym nie miał przez to przeszkód w urzeczywistnieniu Brahmana.

3. Dla tego, kto zna tajemne nauki Brahmana, nie ma wschodu ani zachodu słońca [ani dnia, ani nocy]. Dla niego zawsze jest dzień [tj. światło].

4. Najpierw Brahmā nauczył Pradźāpati tej instrukcji dotyczącej miodu. Następnie Pradźāpati nauczył tego Manu, a Manu nauczył tego swoje dzieci. Następnie ojciec Aruṇa przekazał tę wiedzę o Brahmanie swemu najstarszemu synowi, Uddālaka Āruṇi.

5. Tę wiedzę o Brahmanie ojciec przekaże swojemu najstarszemu synowi lub kompetentnemu na stałe zamieszkałemu uczniowi.

6. Tego nigdy nie należy uczyć nikogo innego, nawet jeśli kusi nas cały świat pełen bogactw i otoczony wodą. Bo ta wiedza jest cenniejsza niż to. Ta wiedza jest z pewnością cenniejsza niż to.

Czāndogja 3.12 – Medytacja o Gājatrī

1. Wszystko, co istnieje na tym świecie, cokolwiek istnieje, jest gājatrī. Jest to słowem którym jest gājatrī, gdyż ono nadaje nazwę wszystkim rzeczom i mówi im także, aby się nie bali.

2. To, co jest tą gājatrī, jest tym, co jest tą ziemią. Bo wszystko [ruchome i nieruchome] jest przywiązane do tej ziemi i nie może się od niej uwolnić.

3. To, co jest tą ziemią, jest tym ludzkim ciałem, ponieważ wszystkie prāṇa opierają się na tym ciele i nie mogą istnieć niezależnie od niego.

4. To, co jest w tym ludzkim ciele, znajduje się w tym ludzkim sercu, ponieważ wszystkie te prāṇa opierają się na tym sercu i nie mogą istnieć niezależnie od niego.

5. Gājatrī ma cztery części, z których każda jest sześciokrotna. Oto, co jest powiedziane w mantrze Ryk:

6. Taka jest jego chwała. Ale chwała purusza [tj. Brahmana, który wypełnia cały świat] jest jeszcze większa. Wszystkie stworzenia stanowią jego jedną czwartą. Pozostałe trzy czwarte to nektar w niebie.

7-9. To, co jest Brahmanem, jest także przestrzenią na zewnątrz ciała. To, co jest przestrzenią na zewnątrz ciała, jest także przestrzenią wewnątrz ciała. A to, co jest przestrzenią wewnątrz ciała, jest także przestrzenią w sercu. Ten skarb w sercu jest pełny i niezmienny. Ten, kto to wie, jest zawsze pełny i nie podlega zmianom.

Czāndogja 3.13 – Medytacja o Odźwiernych

1. W sercu jest pięcioro drzwi strzeżonych przez bogów. Drzwi na wschodzie to prāṇa. To są także oczy i to jest Āditja. Czcijcie je jako źródło jasności i pożywienia. Kto to wie, staje się bystry i cieszy się jedzeniem.

2. Następnie południowymi drzwiami serca jest wjāna. To są także uszy i to jest księżyc. Czcijcie go jako źródło dobrobytu i sławy. Kto to wie, staje się zamożny i sławny.

3. Następnie zachodnimi drzwiami serca jest apāna. Jest to także wāk i jest to ogień. Czcijcie tego [Brahmana w formie apāna] jako blask Brahmana i jako pożywienie. Kto to wie, promieniuje światłem Brahmana i jest wielkim zjadaczem pokarmu.

4. Samāna jest tak nazywany, ponieważ trawi całe jedzenie i napoje i czyni je równymi (sama). Umysł i deszcz są powiązane z samāna, a ponieważ sława jest powiązana z umysłem, jest ona przypisywana do samāna. Podobnie jak sława, piękno fizyczne również jest wynikiem samāna.

5. Następnie drzwiami na szczycie serca jest udāna. Jest to także wāju [powietrze] i ākāśa [przestrzeń]. Czcijcie tego [Brahmana w formie udāna] jako siłę i wielkość. Kto o tym wie staje się silny i wielki.

6. Tych pięć prāṇa jest podobnych do Brahmana i są odźwiernymi nieba. Każdy, kto uważa tych prāṇa za Brahmana i odźwiernych nieba, ma w swojej rodzinie bohaterskie dziecko. Znając tych prāṇa jako Brahmana i strażników nieba, osoba sama osiąga niebo.

7. Dalej, wyżej od tego nieba, ponad światem, wyżej od wszystkiego, w najwyższym świecie, powyżej którego nic nie istnieje – światło, które tam świeci, jest tym samym światłem, które jest w człowieku.

8. Oto dowód: Kiedy dotykasz ciała, czujesz w nim ciepło. Jest na to również dźwiękowy dowód: gdy zakryjesz uszy, usłyszysz dźwięk przypominający jadący rydwan, ryk byka lub płonący ogień. Człowiek powinien medytować nad tym światłem w ciele jako czymś, co można zobaczyć i usłyszeć. Kto to wie, staje się osobą wybitną – ludzie chcą go widzieć i jest powszechnie znany.

Czāndogja 3.14 – Doktryna Śāṇḍilja

1. Wszystko to jest Brahman. Wszystko pochodzi od Brahmana, wszystko wraca do Brahmana i wszystko jest podtrzymywane przez Brahmana. Należy zatem spokojnie medytować nad Brahmanem. Każdy człowiek ma swój własny rozum. Tym, czego człowiek pragnie w swoim obecnym życiu, staje się gdy opuszcza ten świat. Należy o tym pamiętać i odpowiednio medytować.

2. Jest kontrolowany przez umysł [tj. jego umysł decyduje, co powinien, a czego nie powinien robić]. Ma subtelne ciało i jest świetlisty. Jeśli czegoś chce, zawsze to osiąga. Jego Jaźń jest nieskazitelna jak niebo. Cały świat jest jego dziełem. [Pragnień jest wiele i] wszystkie te pragnienia są jego pragnieniami. Wszystkie zapachy są jego; podobnie wszystkie gusta są jego. On jest wszędzie na świecie. Nie ma narządów zmysłów i jest wolny od pragnień.

3. Moja Jaźń wewnątrz mego serca jest mniejsza niż ziarnko ryżu, mniejsza niż ziarnko jęczmienia, mniejsza niż ziarnko gorczycy, mniejsza niż ziarnko prosa, mniejsza nawet niż ziarno prosa. Jaźń w moim sercu jest większa niż ziemia, większa niż obszar środkowy, większa niż niebo i większa nawet niż wszystkie te światy.

4. Ten, który jest jedynym stwórcą, którego pragnienia są pragnieniami wszystkich, którego zapachy są zapachami wszystkich, którego smaki są smakami wszystkich, który jest wszędzie, który nie ma narządów zmysłów i jest wolny od pragnień – on jest moją Jaźnią i jest w moim sercu. Nie jest on niczym innym jak Brahmanem. Kiedy opuszczę to ciało, dosięgnę go. Kto mocno w to wierzy, nie ma wątpliwości. [Z pewnością osiągnie Brahmana.] To jest to, co powiedział Śāṇḍilja.

Czāndogja 3.15 – Medytacja o Wszechświecie Jako Skrzyni

1. Istnieje skrzynia, której wnętrze stanowi środkowy region, a dno – ziemia. Nigdy nie ulega zniszczeniu. Kwatery są jej bokami, a niebo jest otworem powyżej. Ta skrzynia jest pojemnikiem na skarby, bo w niej spoczywa cały wszechświat.

2. Wschodnia część skrzyni nazywa się dźuhū, południowa część nazywa się sahamānā, zachodnia część nazywa się rādźñī, a północna część nazywa się subhūtā. Wāju [powietrze] jest synem tych ćwiartek. Ten, kto o tym wie, że Wāju jest dzieckiem ćwiartek, nie musi płakać po stracie swojego dziecka. „Wiem, że Wāju jest dzieckiem tych ćwiartek. Abym nigdy nie musiał płakać po stracie dziecka”.

3. W imię życia mojego dziecka uciekam się do tej nieśmiertelnej kośa [czyli skrzyni wyobrażającej wszechświat]. W trosce o życie mojego dziecka przyjmuję schronienie w prāṇa [żywotnym oddechu]. W trosce o życie mojego dziecka uciekam się do bhūh [ziemi]. Ze względu na życie mojego dziecka szukam schronienia w bhuwaḥ [region środkowy]. Ze względu na życie mojego dziecka uciekam się do swaḥ [nieba].

4. Kiedy powiedziałem: „Przyjmuję schronienie w prāṇa”, miałem na myśli, że prāṇa jest wszystkim, co widzialne, cokolwiek istnieje, i dlatego przyjąłem schronienie we wszystkim.

5. Kiedy powiedziałem: „Przyjmuję schronienie w bhuḥ”, miałem na myśli to, że przyjmuję schronienie w ziemi, w środkowym regionie i przyjmuję schronienie w niebie.

6. Kiedy powiedziałem: „Przyjmuję schronienie w bhuwaḥ”, miałem na myśli to, że przyjmuję schronienie w ogniu, przyjmuję schronienie w powietrzu i przyjmuję schronienie w słońcu.

7. Kiedy powiedziałem: „Przyjmuję schronienie w swaḥ”, miałem na myśli to, że przyjmuję schronienie w Ryg Weda, Przyjmuję schronienie w Jadźur Weda i przyjmuję schronienie w Sāma Weda. To właśnie miałem na myśli.

Czāndogja 3.16 – Człowiek Jako Ofiara (I)

są oni okrutni i] sprawiają, że wszyscy na tym świecie płaczą.

4. Jeśli w ciągu następnych czterdziestu czterech lat swojego życia zachoruje na jakąś dolegliwość, powinien wtedy powiedzieć: „O Prāṇa, o Rudrowie, proszę przedłużcie moją południową libację i dołączcie ją do trzeciej libacji. Obym jako ofiara nie zniknął wśród Rudrów, którzy są moimi Prāṇa [tj. którzy są jak moje życie]” [Jeśli modli się w ten sposób], pozbywa się swojej dolegliwości i wraca do zdrowia.

5. Potem następne czterdzieści osiem lat to trzecia libacja. Metrum dźagatī ma czterdzieści osiem sylab, a trzeciej libacji towarzyszy hymn w metrum dźagatī. Āditjowie są związani z tą trzecią libacją. Prāṇa nazywani są Āditjami, ponieważ przyjmują [ādā] wszystko.

6. Jeśli w ciągu następnych czterdziestu ośmiu lat swojego życia zachoruje na jakąś dolegliwość, powinien wtedy powiedzieć: „O Prāṇa, o Āditjowie, proszę przedłużcie moją wieczorną libację do końca mojego życia. Obym jako ofiara nie zniknął wśród Āditjów, którzy są moimi prāṇa [tj. którzy są jak moje życie]” [Jeśli modli się w ten sposób], pozbywa się swojej dolegliwości i wraca do zdrowia.

7. Dowiedziawszy się o tym, syn Itarā, Mahidāsa, powiedział: „O chorobo, dlaczego tak mnie niepokoisz? Z całą pewnością nie umrę [na tę chorobę]”. Żył sto szesnaście lat. Osoba, która o tym wie, również żyje tak długo.

Czāndogja 3.17 – Człowiek Jako Ofiara (II)

1. Że ma pragnienie jedzenia, pragnienie picia i brak pragnienia oddawania się przyjemnościom zmysłowym – to jest jego inicjacja [tzn. w ten sposób musi zacząć praktykować powściągliwość].

2. Potem będzie jadł, pił lub będzie czerpał przyjemność jak gdyby przestrzegał upasad [kiedy może wypić tylko mleko lub wodę].

3. Potem, śmieje się on, je, a nawet odczuwa przyjemności zmysłowe – reprezentują one dźwięki dochodzące ze stuta i śastr.

4. Następnie wyrzeczenie, dobroczynność, prostolinijność, niestosowanie przemocy i prawdomówność – oto jego dakszinā.

5. Dlatego ludzie mówią: „On urodzi” lub „On urodził”. W obu przypadkach jest to odrodzenie [w tym sensie, że kiedy zaczyna prowadzić swoje życie jako ofiarę, jest to jego odrodzeniem]. Kiedy dosięgnie go śmierć, będzie to koniec ofiary.

6. Mędrzec Ghora z rodziny Aṅgirasa nauczał tej prawdy Kryszṇę, syna Dewakī. W rezultacie Kryszṇa uwolnił się od wszelkich pragnień. Następnie Ghora powiedział: „W chwili śmierci człowiek powinien powtarzać te trzy mantry: „Nigdy nie ulegasz rozkładowi, nigdy się nie zmieniasz i jesteś esencją życia”. Oto dwie mantry Ryk połączone z tym:

7-8. [Ci, którzy znają Brahmana] widzą, że światło jaśniejące w Para-Brahmanie jest nasieniem świata. To światło jest wszechprzenikające jak światło dzienne. Ono jest wieczne. To właśnie to wielkie światło jest przyczyną świata. Największym światłem jest to, które rozprasza ciemność niewiedzy. Widząc to światło wewnątrz naszych własnych serc, osiągnęliśmy tego jaśniejącego boga, który jest Najwyższym Światłem wszystkiego.

Czāndogja 3.18 – Umysł i Akaśa Jako Symbole Brahmana

1. Umysł jest Brahmanem – to oddawanie czci nazywane jest adhjātma. Następne jest to, co nazywa się adhidaiwata: Przestrzeń to Brahman. [To znaczy medytuj o przestrzeni jako Brahman.] Zalecane są te dwa sposoby medytacji: adhjātma i adhidaiwata.

2. Brahman jako umysł ma cztery stopy [lub ćwiartki]. Narząd mowy to jedna stopa; prāṇa jest następną stopą; oczy są trzecią stopą; a uszy są czwartą stopą. Jest to adhjātma [fizyczny i mentalny] aspekt Brahmana. Następny jest aspekt adhidaiwata. Ogień to jedna stopa; powietrze to kolejna stopa; słońce jest następną stopą; a ćwiartki to czwarta stopa. Zalecane są te dwa sposoby medytacji: adhjātma i adhidaiwata.

3. Wāk jest jedną z czterech stóp Brahmana [jako umysłu]. Świeci w świetle ognia, a także promieniuje ciepłem. Ten, kto to wie, jaśnieje i promieniuje ciepłem dzięki swojej dobrej pracy, swojej sławie i blaskowi, jaki nabywa dzięki prowadzeniu naukowego i zdyscyplinowanego życia.

4. Prāṇa [narząd węchu] jest jedną z czterech stóp Brahmana [jako umysłu]. Świeci światłem wāju [powietrza] i również promieniuje ciepłem. Ten, kto to wie, jaśnieje i promieniuje ciepłem dzięki swojej dobrej pracy, swojej sławie i blaskowi, jaki nabywa dzięki prowadzeniu naukowego i zdyscyplinowanego życia.

5. Narząd wzroku jest jedną z czterech stóp Brahmana [jako umysłu]. Świeci światłem słonecznym, a także emituje ciepło. Ten, kto to wie, jaśnieje i promieniuje ciepłem dzięki swojej dobrej pracy, swojej sławie i blaskowi, jaki nabywa dzięki prowadzeniu naukowego i zdyscyplinowanego życia.

6. Narząd słuchu jest jedną z czterech stóp Brahmana [jako umysłu]. Świeci światłem ćwiartek, a także emituje ciepło. Ten, kto to wie, jaśnieje i promieniuje ciepłem dzięki swojej dobrej pracy, swojej sławie i blaskowi, jaki nabywa dzięki prowadzeniu naukowego i zdyscyplinowanego życia.

Czāndogja 3.19 – Medytacja o Słońcu jako Brahmanie

ozostał przez cały rok. Następnie podzielił się na dwie części, jedna połowa stała się srebrna, a druga złota.

2. Z tych dwóch części jajka, srebrna to ziemia, a złota to niebo. Grube błony to góry. Cienkie błony to chmury i mgła. Żyły to rzeki, a płyn w pęcherzu to ocean.

3. Wtedy narodziło się słońce. Jego pojawienie się zostało powitane radosnymi dźwiękami wszystkich istot i pojawiło się wiele pożądanych rzeczy. Od tego czasu zarówno wschód jak i zachód słońca są naznaczone radosnymi dźwiękami wszystkich istot, a także pojawia się w tym czasie wiele przyjemnych rzeczy.

4. Kto zna słońce jako Brahmana i czci je jako takie, bardzo szybko słyszy dźwięki przyjemne dla uszu i ma także wiele dobrych rzeczy do radowania się.