1. Pewnego razu Satjakāma Dźābāla powiedział do swojej matki Dźābālā: „Czcigodna matko, jako uczeń żyjący w celibacie chciałbym mieszkać z nauczycielem. Jakie jest moje pochodzenie?”.
2. Dźābālā powiedziała do niego: „Mój synu, nie wiem, jakie jest twoje pochodzenie. Kiedy byłam młoda, byłam bardzo zajęta służąc wielu ludziom i urodziłam ciebie. W takiej sytuacji nie wiem nic o twoim pochodzeniu. Mam na imię Dźābālā, a ty masz na imię Satjakāma. Zapytany o swoje pochodzenie, powiedz: „Jestem Satjakāma Dźābāla”.
3. Satjakāma udał się do Gautama, syna Haridrumata i powiedział: „Czcigodny panie, chcę żyć z tobą w celibacie. Przyszedłem, czcigodny panie, aby być twoim uczniem”.
4. Gautama zapytał go: „O Somja, jakie jest twoje pochodzenie?” Satjakāma odpowiedział: „Panie, nie wiem, jakie jest moje pochodzenie. Kiedy zapytałam matkę, odpowiedziała: „Kiedy byłam młoda, byłam bardzo zajęta służąc wielu ludziom i urodziłam ciebie. W takiej sytuacji nie wiem nic o twoim pochodzeniu. Mam na imię Dźābālā, a ty masz na imię Satjakāma.” Zatem, proszę pana, jestem Satjakāma Dźābāla”.
5. Gautama powiedział do niego: „Żaden nie-brāhmin nie mógłby tak mówić. [Dlatego musisz być brāhminem.] O Somja, idź i przynieś mi trochę paliwa [do ognia ofiarnego]. Inicjuję cię [jako brāhmina, dając ci świętą nić], ponieważ nie odsunąłeś się od prawdy”. Po inicjacji wybrał czterysta słabych i wygłodzonych krów. Zwracając się do Satjakāma, Gautama powiedział: „O Somja, zabierz te krowy [i zaopiekuj się nimi].” Kiedy Satjakāma je zabierał, powiedział: „Nie wrócę, dopóki nie będzie ich tysiąc”. Żył z dala przez wiele lat, aż stado osiągnęło liczbę tysiąca sztuk.
Wers 4.4.1
सत्यकामो ह जाबालो जबालां मातरमामन्त्रयांचक्रे ब्रह्मचर्यं भवति विवत्स्यामि किंगोत्रो न्वहमस्मीति ॥ ४.४.१ ॥
satyakāmo ha jābālo jabālāṃ mātaramāmantrayāṃcakre brahmacaryaṃ bhavati vivatsyāmi kiṃgotro nvahamasmīti || 4.4.1 ||
1. Pewnego razu Satjakāma Dźābāla powiedział do swojej matki Dźābālā: „Czcigodna matko, jako uczeń żyjący w celibacie chciałbym mieszkać z nauczycielem. Jakie jest moje pochodzenie?”.
Komentarz:
Aby osiągnąć Samorealizację, należy praktykować wyrzeczenia, studiować pisma święte i żyć w samodyscyplinie. Ilustruje to historia Satjakāma.
Wers 4.4.2
सा हैनमुवाच नाहमेतद्वेद तात यद्गोत्रस्त्वमसि बह्वहं चरन्ती परिचारिणी यौवने त्वामलभे साहमेतन्न वेद यद्गोत्रस्त्वमसि जबाला तु नामाहमस्मि सत्यकामो नाम त्वमसि स सत्यकाम एव जाबालो ब्रवीथा इति ॥ ४.४.२ ॥
sā hainamuvāca nāhametadveda tāta yadgotrastvamasi bahvahaṃ carantī paricāriṇī yauvane tvāmalabhe sāhametanna veda yadgotrastvamasi jabālā tu nāmāhamasmi satyakāmo nāma tvamasi sa satyakāma eva jābālo bravīthā iti || 4.4.2 ||
2. Dźābālā powiedziała do niego: „Mój synu, nie wiem, jakie jest twoje pochodzenie. Kiedy byłam młoda, byłam bardzo zajęta służąc wielu ludziom i urodziłam ciebie. W takiej sytuacji nie wiem nic o twoim pochodzeniu. Mam na imię Dźābālā, a ty masz na imię Satjakāma. Zapytany o swoje pochodzenie, powiedz: „Jestem Satjakāma Dźābāla”.
Komentarz:
Do tego wersetu nie ma dostępnego komentarza.
Wers 4.4.3
स ह हारिद्रुमतं गौतममेत्योवाच ब्रह्मचर्यं भगवति वत्स्याम्युपेयां भगवन्तमिति ॥ ४.४.३ ॥
sa ha hāridrumataṃ gautamametyovāca brahmacaryaṃ bhagavati vatsyāmyupeyāṃ bhagavantamiti || 4.4.3 ||
3. Satjakāma udał się do Gautama, syna Haridrumata i powiedział: „Czcigodny panie, chcę żyć z tobą w celibacie. Przyszedłem, czcigodny panie, aby być twoim uczniem”.
Komentarz:
Do tego wersetu nie ma dostępnego komentarza.
Wers 4.4.4
तं होवाच किंगोत्रो नु सोम्यासीति स होवाच नाहमेतद्वेद भो यद्गोत्रोऽहमस्म्यपृच्छं मातरं सा मा प्रत्यब्रवीद्बह्वहं चरन्ती परिचरिणी यौवने त्वामलभे साहमेतन्न वेद यद्गोत्रस्त्वमसि जबाला तु नामाहमस्मि सत्यकामो नाम त्वमसीति सोऽहं सत्यकामो जाबालोऽस्मि भो इति ॥ ४.४.४ ॥
taṃ hovāca kiṃgotro nu somyāsīti sa hovāca nāhametadveda bho yadgotro’hamasmyapṛcchaṃ mātaraṃ sā mā pratyabravīdbahvahaṃ carantī paricariṇī yauvane tvāmalabhe sāhametanna veda yadgotrastvamasi jabālā tu nāmāhamasmi satyakāmo nāma tvamasīti so’haṃ satyakāmo jābālo’smi bho iti || 4.4.4 ||
4. Gautama zapytał go: „O Somja, jakie jest twoje pochodzenie?” Satjakāma odpowiedział: „Panie, nie wiem, jakie jest moje pochodzenie. Kiedy zapytałam matkę, odpowiedziała: „Kiedy byłam młoda, byłam bardzo zajęta służąc wielu ludziom i urodziłam ciebie. W takiej sytuacji nie wiem nic o twoim pochodzeniu. Mam na imię Dźābālā, a ty masz na imię Satjakāma.” Zatem, proszę pana, jestem Satjakāma Dźābāla”.
Komentarz:
Dźābālā powiedziała Satjakāma prawdę i jeśli ktoś by go o to zapytał kazała mu także powiedzieć prawdę – bez względu na konsekwencje. Satjakāma zrobił tak, jak powiedziała jego matka. Nigdy nie próbował ukrywać prawdy.
Wers 4.4.5
तं होवाच नैतदब्राह्मणो विवक्तुमर्हति समिधं सोम्याहरोप त्वा नेष्ये न सत्यादगा इति तमुपनीय कृशानामबलानां चतुःशता गा निराकृत्योवाचेमाः सोम्यानुसंव्रजेति ता अभिप्रस्थापयन्नुवाच नासहस्रेणावर्तेयेति स ह वर्षगणं प्रोवास ता यदा सहस्रं सम्पेदुः ॥ ४.४.५ ॥
॥ इति चतुर्थः खण्डः ॥
taṃ hovāca naitadabrāhmaṇo vivaktumarhati samidhaṃ somyāharopa tvā neṣye na satyādagā iti tamupanīya kṛśānāmabalānāṃ catuḥśatā gā nirākṛtyovācemāḥ somyānusaṃvrajeti tā abhiprasthāpayannuvāca nāsahasreṇāvarteyeti sa ha varṣagaṇaṃ provāsa tā yadā sahasraṃ sampeduḥ || 4.4.5 ||
|| iti caturthaḥ khaṇḍaḥ ||
5. Gautama powiedział do niego: „Żaden nie-brāhmin nie mógłby tak mówić. [Dlatego musisz być brāhminem.] O Somja, idź i przynieś mi trochę paliwa [do ognia ofiarnego]. Inicjuję cię [jako brāhmina, dając ci świętą nić], ponieważ nie odsunąłeś się od prawdy”. Po inicjacji wybrał czterysta słabych i wygłodzonych krów. Zwracając się do Satjakāma, Gautama powiedział: „O Somja, zabierz te krowy [i zaopiekuj się nimi].” Kiedy Satjakāma je zabierał, powiedział: „Nie wrócę, dopóki nie będzie ich tysiąc”. Żył z dala przez wiele lat, aż stado osiągnęło liczbę tysiąca sztuk.
Komentarz:
Rzecz w tym, że bez względu na to, jakie były narodziny Satjakāma, miał on cechy brāhmina – miłość do prawdy i nauki. Chociaż musiał znosić wiele trudów, żyjąc w lesie i opiekując się krowami, bardziej zależało mu na dotrzymywaniu słowa niż na szukaniu fizycznych wygód.