1. Król powiedział do brāhminów: „Ci z was, którzy tutaj jesteście, medytują o Jaźni Waiśwānara tylko częściowo. [Dlatego kiedy jecie, myślicie, że jecie osobno.] Ten, kto wielbi Jaźń jako wszechprzenikającą i nieskończoną, cieszy się jedzeniem przez każdego, kto je w światach, poprzez wszystkie istoty i poprzez wszystkie jaźnie.”
2. Suteja [tj. „jasne i piękne” – niebo] jest głową tej Jaźni Waiśwānara; Wiśwarūpa [„mające wiele form” – słońce] jest okiem; Prythagwartmā [„ten, który zmienia kierunek” – powietrze] to prāṇa; Bahula [„przenikająca” – przestrzeń] jest częścią środkową; Raji [„bogactwo” – woda] to pęcherz; ziemia [Pratiszṭhā– „podpora”] to stopy; ołtarz ofiarny to skrzynia; trawa kuśa to włos na klatce piersiowej; ogień Gārhapatja jest sercem; ogień Anwāhārjapaćana [tj. Dakszināgni] jest umysłem; a ogień Āhawanīja jest ustami.
Wers 5.18.1
तान्होवाचैते वै खलु यूयं पृथगिवेममात्मानं वैश्वानरं विद्वांसोऽन्नमत्थ यस्त्वेतमेवं प्रादेशमात्रमभिविमानमात्मानं वैश्वानरमुपास्ते स सर्वेषु लोकेषु सर्वेषु भूतेषु सर्वेष्वात्मस्वन्नमत्ति ॥ ५.१८.१ ॥
tānhovācaite vai khalu yūyaṃ pṛthagivemamātmānaṃ vaiśvānaraṃ vidvāṃso’nnamattha yastvetamevaṃ prādeśamātramabhivimānamātmānaṃ vaiśvānaramupāste sa sarveṣu lokeṣu sarveṣu bhūteṣu sarveṣvātmasvannamatti || 5.18.1 ||
1. Król powiedział do brāhminów: „Ci z was, którzy tutaj jesteście, medytują o Jaźni Waiśwānara tylko częściowo. [Dlatego kiedy jecie, myślicie, że jecie osobno.] Ten, kto wielbi Jaźń jako wszechprzenikającą i nieskończoną, cieszy się jedzeniem przez każdego, kto je w światach, poprzez wszystkie istoty i poprzez wszystkie jaźnie.”
Komentarz:
Prādeśamātra oznacza tego, który obejmuje wszystkie światy, od nieba po ziemię – włączając wszystko i każdą istotę. Abhiwimāna oznacza nieskończone, ponad miarę.
Zasada jest taka, że jeśli czcisz Boga jako skończonego, pozostajesz skończony; jeśli czcisz go jako nieskończonego, stajesz się nieskończony. Inną sugerowaną zasadą jest to, że jesteś jednym ze wszystkimi. Jesteś szczęśliwy jeśli wszyscy są szczęśliwi. Nie możesz oczekiwać niczego dla siebie wykluczając innych.
Jeszcze inną zasadą jest traktowanie swojego ciała jako miejsca ofiary Agnihotra, a jedzenie, które spożywasz, jako ofiarę.
Wspomnianych tutaj sześciu uczonych czciło Waiśwānara Ātman po części – jako niebo, słońce, powietrze, przestrzeń, wodę lub ziemię. Aśwapati powiedział im, że ich wielbienie nie było kompletne. Powinni uwzględnić także własną jaźń jako Waiśwānara Ātman. W rzeczywistości powinni zdać sobie sprawę, że istnieje tylko jedna Jaźń i że Jaźń jest we wszystkim i w każdej istocie.
Wers 5.18.2
तस्य ह वा एतस्यात्मनो वैश्वानरस्य मूर्धैव सुतेजाश्चक्षुर्विश्वरूपः प्राणः पृथग्वर्त्मात्मा संदेहो बहुलो बस्तिरेव रयिः पृथिव्येव पादावुर एव वेदिर्लोमानि बर्हिर्हृदयं गार्हपत्यो मनोऽन्वाहार्यपचन आस्यमाहवनीयः ॥ ५.१८.२ ॥
॥ इति अष्टादशः खण्डः ॥
tasya ha vā etasyātmano vaiśvānarasya mūrdhaiva sutejāścakṣurviśvarūpaḥ prāṇaḥ pṛthagvartmātmā saṃdeho bahulo bastireva rayiḥ pṛthivyeva pādāvura eva vedirlomāni barhirhṛdayaṃ gārhapatyo mano’nvāhāryapacana āsyamāhavanīyaḥ || 5.18.2 ||
|| iti aṣṭādaśaḥ khaṇḍaḥ ||
2. Suteja [tj. „jasne i piękne” – niebo] jest głową tej Jaźni Waiśwānara; Wiśwarūpa [„mające wiele form” – słońce] jest okiem; Prythagwartmā [„ten, który zmienia kierunek” – powietrze] to prāṇa; Bahula [„przenikająca” – przestrzeń] jest częścią środkową; Raji [„bogactwo” – woda] to pęcherz; ziemia [Pratiszṭhā– „podpora”] to stopy; ołtarz ofiarny to skrzynia; trawa kuśa to włos na klatce piersiowej; ogień Gārhapatja jest sercem; ogień Anwāhārjapaćana [tj. Dakszināgni] jest umysłem; a ogień Āhawanīja jest ustami.
Komentarz:
Konsekwencją tego jest to, że żadne z nich wzięte osobno nie może być Jaźnią Waiśwānara. To tylko części.