1. Sanatkumāra powiedział: „To, co nieskończone, jest źródłem szczęścia. W skończoności nie ma szczęścia. Szczęście jest tylko w nieskończoności. Trzeba jednak spróbować zrozumieć, czym jest nieskończoność.” Nārada odpowiedział: „Proszę pana, chcę jasno zrozumieć nieskończoność”.
Wers 7.23.1
यो वै भूमा तत्सुखं नाल्पे सुखमस्ति भूमैव सुखं भूमा त्वेव विजिज्ञासितव्य इति भूमानं भगवो विजिज्ञास इति ॥ ७.२३.१ ॥
॥ इति त्रयोविंशः खण्डः ॥
yo vai bhūmā tatsukhaṃ nālpe sukhamasti bhūmaiva sukhaṃ bhūmā tveva vijijñāsitavya iti bhūmānaṃ bhagavo vijijñāsa iti || 7.23.1 ||
|| iti trayoviṃśaḥ khaṇḍaḥ ||
1. Sanatkumāra powiedział: „To, co nieskończone, jest źródłem szczęścia. W skończoności nie ma szczęścia. Szczęście jest tylko w nieskończoności. Trzeba jednak spróbować zrozumieć, czym jest nieskończoność.” Nārada odpowiedział: „Proszę pana, chcę jasno zrozumieć nieskończoność”.
Komentarz:
Jeśli osiągniesz bhūmā, osiągniesz prawdziwe szczęście. Czym jest bhūmā? Jest to Brahman. Jest to największe. Jest to nieskończone. Coś jest nieskończone gdy nie ma żadnych ograniczeń czasowych i przestrzennych. Nawet nasze własne życie jest ograniczone. Urodziliśmy się w określonym momencie i będziemy żyć przez określony czas. Może to trwać sto lat, a może krócej, ale ciało nie będzie trwać wiecznie.
Dlaczego więc mielibyśmy zawracać sobie głowę Bogiem, Brahmanem lub czymś, o czym mówi się, że jest nieskończone? Bo chcemy być szczęśliwi. Być może bardzo lubisz słodycze i lubisz je jeść. Ale kiedy skończysz je jeść, twoja radość zniknie. Co więcej, jeśli zjesz za dużo, zachorujesz i będziesz nieszczęśliwy. Tylko w nieskończoności istnieje prawdziwa radość, prawdziwe szczęście, prawdziwy pokój – pokój, który jest stały, zawsze obecny i nigdy nie zakłócony. Jak mówi Sanatkumāra: „Na alpe sukham asti – nie ma szczęścia w tym, co małe, ograniczone lub krótkotrwałe”.
Śaṅkara mówi, że wszystko, co jest skończone, powoduje tryszṇā, pragnienie – to znaczy zwiększa twoje pragnienie o więcej. Cokolwiek dostaniesz, pragniesz jeszcze więcej. Załóżmy, że posiadasz cały świat; nawet wtedy nie byłbyś szczęśliwy. Dlatego to, co jest skończone, jest duḥkhabīdźam – nasieniem nieszczęścia.
Dopóki jesteś ograniczony do ograniczonego świata doświadczeń zmysłowych, nigdy nie będziesz szczęśliwy. Musisz wyjść poza doświadczenie zmysłowe. Kiedy osiągasz stan bhūmā, czujesz, że masz wszystko, czego kiedykolwiek pragnąłeś. Jak mówi Gītā (VI.22): „Osiągając to, nie uważa się niczego za wyższe”.