1. „Medytacja z pewnością przewyższa inteligencję. Ziemia zdaje się medytować. Przestrzeń między ziemią a niebem zdaje się medytować. Podobnie niebo wydaje się medytować. Woda wydaje się medytować. Góry zdają się medytować. Wydaje się, że bogowie i ludzie również medytują. Dlatego właśnie ci ludzie na tym świecie, którzy osiągnęli wielkość, wydają się cieszyć owocami medytacji. Ale są też ludzie małego kalibru. Są kłótliwi, nieuczciwi i zawsze szukają winy u innych. Jednakże ci, którzy są wielcy, są tacy dzięki swojemu nawykowi medytacji. Dlatego czcij medytację.”
2. „Ten, kto czci medytację jako Brahmana, może robić, co mu się podoba w granicach medytacji.” Nārada zapytał: „Proszę pana, czy jest coś wyższego niż medytacja?” „Oczywiście, że istnieje coś wyższego niż medytacja” – odpowiedział Sanatkumāra. Następnie Nārada powiedział: „Panie, proszę, wyjaśnij mi to”.
Wers 7.6.1
ध्यानं वाव चित्ताद्भूयो ध्यायतीव पृथिवी ध्यायतीवान्तरिक्षं ध्यायतीव द्यौर्ध्यायन्तीवापो ध्यायन्तीव पर्वता देवमनुष्यास्तस्माद्य इह मनुष्याणां महत्तां प्राप्नुवन्ति ध्यानापादांशा इवैव ते भवन्त्यथ येऽल्पाः कलहिनः पिशुना उपवादिनस्तेऽथ ये प्रभवो ध्यानापादांशा इवैव ते भवन्ति ध्यानमुपास्स्वेति ॥ ७.६.१ ॥
dhyānaṃ vāva cittādbhūyo dhyāyatīva pṛthivī dhyāyatīvāntarikṣaṃ dhyāyatīva dyaurdhyāyantīvāpo dhyāyantīva parvatā devamanuṣyāstasmādya iha manuṣyāṇāṃ mahattāṃ prāpnuvanti dhyānāpādāṃśā ivaiva te bhavantyatha ye’lpāḥ kalahinaḥ piśunā upavādinaste’tha ye prabhavo dhyānāpādāṃśā ivaiva te bhavanti dhyānamupāssveti || 7.6.1 ||
1. „Medytacja z pewnością przewyższa inteligencję. Ziemia zdaje się medytować. Przestrzeń między ziemią a niebem zdaje się medytować. Podobnie niebo wydaje się medytować. Woda wydaje się medytować. Góry zdają się medytować. Wydaje się, że bogowie i ludzie również medytują. Dlatego właśnie ci ludzie na tym świecie, którzy osiągnęli wielkość, wydają się cieszyć owocami medytacji. Ale są też ludzie małego kalibru. Są kłótliwi, nieuczciwi i zawsze szukają winy u innych. Jednakże ci, którzy są wielcy, są tacy dzięki swojemu nawykowi medytacji. Dlatego czcij medytację.”
Komentarz:
Według Śaṅkary dhjāna to nieprzerwany strumień myśli skierowany na jakiś przedmiot. Myśląc o jakiejś idei koncentrujesz na tym swój umysł, nie przerywając przepływu, bez żadnych przerw – jak wlewając olej z jednego naczynia do drugiego ciągłym strumieniem. W ten sam sposób i ty musisz skupić swój umysł na Bogu. Możesz o nim medytować jako o czymś abstrakcyjnym, jako o idei. Lub, jeśli jest to trudne, możesz medytować o nim w jakiejś formie.
Sanatkumāra mówi tutaj, że wszystko wydaje się być medytacją – ziemia, region pośredni, niebo, góry. Pewnego razu Swami Wiwekananda powiedział: „Spójrzcie na Himalaje. Czy nie uderza was, że jest to medytacja jogina?” Śaṅkara porównuje także ziemię do jogina siedzącego w medytacji, mocnego i nieruchomego. Tak jak ziemia jest stała i nieruchoma, tak i my powinniśmy być nieruchomi i niezmienni, kiedy medytujemy.
Zanim Budda osiągnął oświecenie, ślubował:
Ihāsane śuszjatu me śarīraṃ tvagasthimaṃsaṃ pralajaṃ ća jātu;
Aprāpja bodhiṃ bahukalpadurlabhāṃ naiwāsanātkājamataśćaliszjate.
Niech moje ciało uschnie na tym siedzeniu; niech moja skóra, kości i ciało się rozpadną. Nie osiągnąwszy oświecenia, które jest tak trudne do osiągnięcia, nie opuszczę tego miejsca.
Właśnie taką determinację musimy mieć.
Jeśli potrafisz myśleć o wszystkim jako o medytacji, wtedy także będziesz w stanie medytować. A ci ludzie, którzy medytują, osiągają wielkość, ponieważ nieustannie myślą o wielkich rzeczach. Śaṅkara mówi, że wielkość osiąga się poprzez wiedzę, bogactwo czy coś innego. Ale żeby stać się wielkim, musisz wspaniale myśleć, wspaniale mówić i wspaniale się zachowywać.
Załóżmy, że nie potrafisz myśleć w kategoriach bycia wielkim. Potępiasz siebie i myślisz: „Och, to nie dla mnie”. To nie jest pokora. To głupota. Jest to małostkowe i potępiane przez pisma święte. Swami Wiwekananda zwykł mawiać: „Możesz wierzyć we wszystkich bogów i boginie, ale jeśli nie będziesz miał wiary w siebie, nigdy niczego nie osiągniesz”.
Podobnie jeśli jesteś zazdrosny lub źle mówisz o innych, nie będziesz w stanie medytować o wielkich rzeczach. A jeśli nie potrafisz medytować nad wielkimi rzeczami, twoja natura ulegnie pogorszeniu. Ktoś kiedyś powiedział do Widjasagara, że pewna osoba go krytykuje. Widjasagar powiedział: „Nie pamiętam, żebym mu w jakikolwiek sposób pomógł, więc dlaczego miałby mnie krytykować?” Czasami okazuje się, że ci sami ludzie, którzy otrzymali twoją pomoc, próbują cię skrzywdzić. Taka jest natura ludzi o małych umysłach.
Myślenie kształtuje nasz charakter. Jeśli medytujemy o szlachetnych rzeczach, stajemy się szlachetni.
Wers 7.6.2
स यो ध्यानं ब्रह्मेत्युपास्ते यावद्ध्यानस्य गतं तत्रास्य यथाकामचारो भवति यो ध्यानं ब्रह्मेत्युपास्तेऽस्ति भगवो ध्यानाद्भूय इति ध्यानाद्वाव भूयोऽस्तीति तन्मे भगवान्ब्रवीत्विति ॥ ७.६.२ ॥
॥ इति षष्ठः खण्डः ॥
sa yo dhyānaṃ brahmetyupāste yāvaddhyānasya gataṃ tatrāsya yathākāmacāro bhavati yo dhyānaṃ brahmetyupāste’sti bhagavo dhyānādbhūya iti dhyānādvāva bhūyo’stīti tanme bhagavānbravītviti || 7.6.2 ||
|| iti ṣaṣṭhaḥ khaṇḍaḥ ||
2. „Ten, kto czci medytację jako Brahmana, może robić, co mu się podoba w granicach medytacji.” Nārada zapytał: „Proszę pana, czy jest coś wyższego niż medytacja?” „Oczywiście, że istnieje coś wyższego niż medytacja” – odpowiedział Sanatkumāra. Następnie Nārada powiedział: „Panie, proszę, wyjaśnij mi to”.
Komentarz:
Do tego wersetu nie ma dostępnego komentarza.