1. Brahma przekazał tę wiedzę o Jaźni Pradźāpati, a Pradźāpati przekazał ją Manu. Manu z kolei nauczył jej wszystkich ludzi. Młody człowiek zamieszkuje w domu swego nauczyciela i służy mu, a kiedy jest wolny, studiuje Wedy w zalecany sposób. Po ukończeniu wszystkich studiów wraca do domu i żeni się. Jednak nadal studiuje pisma święte w świętym miejscu. Uczy także swoje dzieci i uczniów w taki sposób, aby byli religijni. Trzyma wszystkie swoje zmysły pod kontrolą i unika przemocy, chyba że przebywa w świętym miejscu. Tak żyje całe życie. Następnie po śmierci udaje się do Brahmaloka i nie rodzi się na nowo, nie rodzi się na nowo.
Wers 8.15.1
तधैतद्ब्रह्मा प्रजापतयै उवाच प्रजापतिर्मनवे मनुः प्रजाभ्यः आचार्यकुलाद्वेदमधीत्य यथाविधानं गुरोः कर्मातिशेषेणाभिसमावृत्य कुटुम्बे शुचौ देशे स्वाध्यायमधीयानो धर्मिकान्विदधदात्मनि सर्वैन्द्रियाणि सम्प्रतिष्ठाप्याहिंसन्सर्व भूतान्यन्यत्र तीर्थेभ्यः स खल्वेवं वर्तयन्यावदायुषं ब्रह्मलोकमभिसम्पद्यते न च पुनरावर्तते न च पुनरावर्तते ॥ ८.१५.१ ॥
॥ इति पञ्चदशः खण्डः ॥
tadhaitadbrahmā prajāpatayai uvāca prajāpatirmanave manuḥ prajābhyaḥ ācāryakulādvedamadhītya yathāvidhānaṃ guroḥ karmātiśeṣeṇābhisamāvṛtya kuṭumbe śucau deśe svādhyāyamadhīyāno dharmikānvidadhadātmani sarvaindriyāṇi sampratiṣṭhāpyāhiṃsansarva bhūtānyanyatra tīrthebhyaḥ sa khalvevaṃ vartayanyāvadāyuṣaṃ brahmalokamabhisampadyate na ca punarāvartate na ca punarāvartate || 8.15.1 ||
|| iti pañcadaśaḥ khaṇḍaḥ ||
1. Brahma przekazał tę wiedzę o Jaźni Pradźāpati, a Pradźāpati przekazał ją Manu. Manu z kolei nauczył jej wszystkich ludzi. Młody człowiek zamieszkuje w domu swego nauczyciela i służy mu, a kiedy jest wolny, studiuje Wedy w zalecany sposób. Po ukończeniu wszystkich studiów wraca do domu i żeni się. Jednak nadal studiuje pisma święte w świętym miejscu. Uczy także swoje dzieci i uczniów w taki sposób, aby byli religijni. Trzyma wszystkie swoje zmysły pod kontrolą i unika przemocy, chyba że przebywa w świętym miejscu. Tak żyje całe życie. Następnie po śmierci udaje się do Brahmaloka i nie rodzi się na nowo, nie rodzi się na nowo.
Komentarz:
Czāndogja Upaniszad składa się w sumie z ośmiu rozdziałów, z których pierwsze pięć jest poświęconych karmie (wielbieniu), a ostatnie trzy są prawie wyłącznie poświęcone ātmā-dźñāna (wiedzy o Jaźni). Ktoś może zapytać: „Po co marnować tyle miejsca na oddawanie czci?” Odpowiedź jest taka, że oddawanie czci jest konieczne, aby osiągnąć ćitta-śuddhi (oczyszczenie umysłu).
Czysty umysł jest jak czyste lustro. Jeśli staniesz przed czystym lustrem, zobaczysz siebie wyraźnie. Podobnie, kiedy twój umysł zostanie oczyszczony, Jaźń objawia się tobie. Wtedy wiesz, że twoja jaźń jest Jaźnią wszystkich i jesteś jednym ze wszystkimi.
Upaniszad mówi tutaj, że gdy tylko otrzymasz świętą nić, udasz się i zamieszkasz ze swoim nauczycielem jako brahmaćārin. Stajesz się częścią jego rodziny. Służysz mu na różne sposoby, a on uczy cię wszystkiego, co musisz wiedzieć. Chociaż musisz ciężko pracować służąc nauczycielowi a także studiując pisma święte, na dłuższą metę nauczysz się więcej ze sposobu, w jaki żyje twój nauczyciel. Pokazuje Ci on jakim człowiekiem musisz być.
Jeżeli nauczyciel jest zadowolony z Twoich postępów, pozwala Ci wrócić do domu. Pozwolenie to nazywane jest samāwartan – w potocznym języku zwołaniem. Możesz wrócić do domu lub nie. Jeśli wrócisz do domu, będziesz mógł ożenić się i założyć rodzinę. Pisma święte mówią ci jakie życie musisz tam prowadzić. Jako gospodarz masz wiele obowiązków do wypełnienia i wypełniasz je najlepiej, jak potrafisz, zgodnie z pismami świętymi.
Są dwa rodzaje brahmaćārinów: Brahmaćārini ṇaiszṭhika nigdy się nie żenią. Pozostają z nauczycielem i żyją w celibacie przez całe życie. Brahmacarini upakurwāṇa żyją z nauczycielem przez dwanaście lat w celibacie, po czym mogą wrócić do domu i ożenić się.
Ale bez względu na to, czy pozostaniesz z nauczycielem, czy wrócisz do domu i zostaniesz gospodarzem, masz obowiązek kontynuować studiowanie pism świętych. I musisz je studiować zgodnie z ustalonymi zasadami dotyczącymi miejsca i czasu. Nazywa się to swadhjāja.
Oprócz swadhjāja musisz także praktykować ahiṃsā, czyli niestosowanie przemocy. Upaniszad mówi, że wszędzie należy praktykować niestosowanie przemocy, a jedynym wyjątkiem jest miejsce pielgrzymek. Co to znaczy? W tym przypadku niestosowanie przemocy oznacza nieproszenie o jedzenie. Zabronione są wszelkie formy przemocy, łącznie z żebraniem. Żebranie staje się formą przemocy gdy błagasz osobę potrzebującą, niemal żebraka. Upaniszad mówi, że możesz żebrać w świętym miejscu, ale gdzie indziej zabrania się być osobą potrzebującą. Żebranie od takiej osoby jest złe jako agresja.