Rozdział Pierwszy

Śri Ramakryszna i Widźaj, Kedar, Baburam i inni wielbiciele – Kedar, Widźaj, Baburam, Narajan, M. i Waisznawćaran

Jest środa, 1 października 1884 roku, jedenasty dzień jasnych dwóch tygodni miesiąca Aświn. Thakur przybył z Dakszineśwar do domu Adhara w towarzystwie Narajana i Gangadhara. Po drodze niespodziewanie wszedł w samadhi i powiedział: „Że ja powinienem liczyć paciorki! Precz z tym! Ten symbol Śiwa rozwinął z ziemi On sam.”

Śri Ramakryszna doszedł do domu Adhara. Zebrało się tam trochę wielbicieli: Kedar, Widźaj, Baburam i wielu innych. Przyjechał muzyk, Waisznawćaran. Zgodnie z poleceniem Thakura, każdego dnia po powrocie z biura do domu Adhar słucha kirtanu Waisznawćarana. Waisznawćaran śpiewa bardzo słodko. Dzisiaj będzie śpiewał. Gdy Thakur wchodzi do salonu Adhara, wszyscy wielbiciele podnoszą się i biorą kurz z jego stóp. Gdy z uśmiechem na twarzy zajął on miejsce, wielbiciele także siadają. Gdy Kedar i Widźaj się mu pokłonili, Thakur prosi Narajana i Baburama aby im oddali cześć. Prosi Kedara i Widźaja aby pobłogosławili dwóch młodych chłopców, aby mogli zyskać miłość do Boga. Wskazując na Narajana mówi on: „On jest zaprawdę bardzo otwarty i prostoduszny.” Wielbiciele wpatrują się w Baburama i Narajana.

Śri Ramakryszna (do Kedara i innych wielbicieli): „Właśnie spotkałem was przypadkiem w drodze tutaj. Gdybym was nie spotkał, teraz dotarlibyście do Świątyni Kali. To przez łaskę Boga spotkaliśmy się wcześniej.”

Kedar (pokornie, składając swe dłonie): „Wola Boga! To w istocie jest twoja wola.”

Thakur się śmieje.

Rozdział Drugi

Śri Ramakryszna w radości kirtanu z wielbicielami

Rozpoczyna się kirtan. Waisznawćaran śpiewa o miłosnym spotkaniu, kończąc śpiew kirtanem rasa (zabawa Radha z pasterkami). Gdy tylko rozpoczyna się kirtan opisujący spotkanie Radhy i Kryszny, Thakur tańczy wypełniony boską miłością. Wielbiciele także śpiewają, tworząc wokół niego krąg. Gdy śpiew się kończy, wszyscy siadają.

Śri Ramakryszna (do Widźaja): „On pięknie śpiewa.”

Mówiąc to wskazuje na Waisznawćarana i prosi go o zaśpiewanie pieśni zaczynającej się od „Piękny Gauranga”. Waisznawćaran śpiewa:

Piękny i młody Hauranga o złotej barwie jest najlepszym tancerzem.

Gdy pieśń się kończy, Thakur mówi do Widźaja: „Jak ci sie to podobało?” Widźaj mówi: „To było cudowne!” Teraz sam Thakur zaczyna śpiewać wypełniony boską emocją Gauranga:

Gauranga na pewno byłby w ekstazie.
Cóż więcej może mieć ten, który jest skarbnicą ekstazy?
Śmieje się on, płacze i tańczy, naładowany boską emocją.
Widząc las, myśli, że jest to Wryndawan. Widząc morze, myśli on, że jest to Dźamuna.
Ten, kto ma w sobie Krysznę i Gaura, bez wątpienia będzie miał ekstazę.
Gaur szlocha i płacze. Trzyma swą własną stopę i mówi:
Gdzie jesteś Radha, pełna ekstatycznej miłości?

Mani śpiewa razem z nim.

Pieśń Thakura się kończy i Waisznawćaran śpiewa ponownie:

O moja Wina,¹ graj Hari, Hari!
Bez współczucia Hari nie zyskasz Najwyższej Esencji,
Imię Hari niszczy wszystkie smutki. Śpiewaj „Hare Kryszna, Hare”.
Dzięki Hari nie musisz się martwić!
O Wina, wezwij choć raz imię Hari. Nie ma nieba za wyjątkiem imienia Hari.
Służący, Gowinda, mówi: „Dni mijają. Nie bądź pogrążony w zmartwieniu.”

Thakur śpiewa inne melodie naśladując muzyka. Mówi do Waisznawćarana: „Śpiewaj w ten sposób, jak profesjonalni muzycy.”

Waisznawćaran śpiewa:

O mój języku, zawsze powtarzaj imię Śri Durga.
Któż inny może ocalić od niebezpieczeństwa jeśli nie Śri Durga.
Łódź imienia Durga płynie na jeziorze wiary aby przewieźć poprzez morze świata.
Praktykując instrukcje współczującego Guru, łódź dociera do brzegu.
Jeśli miałbyś powiedzieć, że sześciu wrogów w formie wiatru wytworzy sztorm wokół łodzi,
Bądź pewien, że łódź imienia Durga dotrze na drugi brzeg nawet pomimo sztormu, ponieważ jest kierowana przez Mrytjundźaja (Śiwę, nieśmiertelnego).
O Matko, Ty jesteś niebem, Ty jesteś śmiertelnym światem i Ty jesteś światem podziemnym.
To z Ciebie wyłonili się Hari, Brahma, dwunastu Gopala, dziesięć wielkich nauk i dziesięciu awatarów.
Ty jesteś tym, co się porusza i tym co się nie porusza. Ty jesteś tym co materialne i subtelne.
Ty jesteś stworzeniem, podtrzymywaniem i rozpuszczeniem. Ty jesteś dachem wszechświata.
Ty jesteś Matką trzech światów i ich zbawicielką.
Ty jesteś Śakti (Mocą) wszystkich i Ty jesteś także Swą własną Śakti.

Thakur i muzyk śpiewają wciąż na nowo następujące wersy pieśni:

Ty jesteś tym, co się porusza i tym co się nie porusza. Ty jesteś tym co materialne i subtelne.
Ty jesteś stworzeniem, utrzymywaniem i rozpuszczeniem. Ty jesteś dachem wszechświata.
Ty jesteś Matką trzech światów i ich zbawicielką.
Ty jesteś Śakti (Mocą) wszystkich i Ty jesteś także Swą własną Śakti.

Muzyk zaczyna kolejną pieśń:

Powietrze, ciemność, pustka, firmament, dziesięć ćwiartek świata i wszystkie kierunki powstały po otrzymaniu Twego światła.
Wszyscy nieśmiertelni włączając w to Brahma i Wisznu przyjęli swe ciała dzięki światłu Twej Śakti.
Ida,² Pingala,³ Suszumna,⁴ Wadźra, Ćitrini ⁵ wszystkie pulsują dzięki Sahasrara.⁶
Rzędy i rzędy lotosów są w środkowym i górnym rejonie Ćitrini.
Jest tam białe i złote światło.
Dwa lotosy są otwarte, jeden jest nieruchomy w pąku.
Są dwie pary skierowane ku górze i ku dole.
Matko, Ty, w kształcie łabędzia, poruszasz się jako Kundalini w lotosie.
Powyżej jest ćakra pępkowa zwana Manipura.⁷
Na niej jest krwisto–czerwony lotos o dziesięciu płatkach.
W tym lotosie mieszka Twa ogniowa moc.
Gdy ten ogień zostanie zabrany, wszystko gaśnie.
W lotosie serca jest wewnętrzne jezioro jak niebo, na którym unosi się lotos Anahata.
Tam znajduje się złota, dwunastopłatkowa strzała Śiwa w kształcie lotosu.
W tym lotosie mieszka Twoja Śakti jako dźiwa i prana.
Powyżej niego w gardle, jest lotos Wiśuddha o szesnastu płatkach, w kolorze dymu.
W tym lotosie twoja Śakti mieszka jako eter.
Gdy eter zostanie osiągnięty, cały eter staje się jedną bezgraniczną przestrzenią.
Ponad nim jest tysiącpłatkowy lotos wewnątrz mózgu.
To jest najtajniejsze miejsce Guru.
W tym lotosie obecny jest Najwyższy Śiwa w Swej uniwersalnej formie.
Przebywa sam w tym białym, tysiącpłatkowym lotosie.
To w tym lotosie Śiwa jest w formie cienia.
Śiwa rzuca Swe odbicie w Brahmarandrze.⁸ Gdy tam dosięgniesz, Śiwa staje się Swą własną formą.
Tam radujesz się Sama szczęśliwie z Śiwą.
Gdy radość się kończy, Śiwa przybiera formę odbicia.

Rozdział Trzeci

O Bogu w formie i o Bogu bez formy rozmowa z Widźajem i innymi wielbicielami – kopiec cukru

Kedar i jacyś inni wielbiciele podnoszą się. Idą do domu. Kedar pozdrawia Thakura i mówi: „Cóż, pójdę już.”

Śri Ramakryszna: „Idziesz do domu nie mówiąc Adharowi? To by było niegrzeczne.”

Kedar: „«Gdy Bóg jest zadowolony, każdy jest zadowolony.» Gdy ty zostajesz, wszyscy w pewnym sensie zostajemy. Ale ja się nie czuję dobrze. Czuję się szczególnie niezręcznie gdy jest rozmowa o małżeństwie i światowych konwencjach. Istnieją społeczne zobowiązania.⁹ Miałem już wcześniej problemy.”

Widźaj: „Zostawiasz go [Thakura] tutaj…”

Właśnie w tej chwili przychodzi Adhar aby zabrać Thakura na posiłek. Rozłożono wewnątrz liściowe talerze. Thakur podnosi się i mówi do Widźaja i Kedara: „Chodźcie. Chodźcie ze mną.” Widźaj, Kedar i inni wielbiciele siadają z Thakurem i dzielą się prasadem.

Po zjedzeniu Thakur ponownie idzie do salonu i zajmuje miejsce. Jest otoczony przez Kedara, Widźaja i innych wielbicieli.

Kedar poddaje się i przeprasza – Widźaj ma wizję bogów

Składając swe dłonie Kedar mówi do Thakura z wielką pokorą: „Proszę, przebacz mi, że wahałem się by przyjść tutaj zjeść.” Być może myśli do siebie: „Jeśli Thakur tu zjadł, z pewnością skromna osoba jak ja nie powinna się wahać by jeść!”

Kedar pracuje w Dakka. Wielu wielbicieli odwiedza go tam i przynosi dla niego sandeś i inne słodycze. To o tym Kedar z pokorą dyskutuje ze Śri Ramakryszną.

Kedar (pokornie): „Wiele osób przynosi mi rzeczy do jedzenia. Powiedz mi o Panie, jaki jest twój nakaz?”

Śri Ramakryszna: „Nawet jeśli wielbiciel jest ćandalą (pariasem), możesz od niego przyjąć jedzenie. Przez siedem lat byłem w stanie upojenia Bogiem. W jakimż stanie byłem, gdy poszedłem do mej rodzinnej wioski [Kamarpukur]! Jedłem nawet pokarm z rąk kobiety publicznej. Ale teraz nie mogę tego czynić.”

Kedar (słodkim głosem, przed odejściem): „Panie, przekaż mi swą moc. Tyle ludzi przychodzi mnie odwiedzić! Cóż ja wiem?”

Śri Ramakryszna: „To przyjdzie, bracie! To się zdarza gdy jesteś szczerym poszukiwaczem Boga.”

Przed odejściem Kedara wchodzi Jogendra, redaktor Bangawasi [bengalskiej gazety]. Pozdrawia Thakura i zajmuje miejsce.

Rozmawiają o Bogu w formie i Bogu bez formy.

Śri Ramakryszna: „Bóg jest w formie i jest On bezforemny. Czym jeszcze jest, tego nie wiemy. Nie wystarczy powiedzieć, że jest On bezforemny.”

Jogendra: „Jest wspaniała rzecz dotycząca Brahmo Samadź. Nawet dwunastoletni chłopiec widzi bezforemnego Boga. Ale w Adi Brahmo Samadź nie oponują bardzo przeciw Bogu w formie. Uczęszczają nawet na wielbienie w domach bogaczy.”

Śri Ramakryszna (śmiejąc się): „Pięknie powiedział, że nawet on (chłopiec dwunastoletni) widzi bezforemnego Boga.”

Adhar: „Śiwanath Babu nie akceptuje Boga w formie.”

Widźaj: „To błąd. On [Thakur] mówi, że kameleon jest czasem tego koloru, czasem innego koloru. Ten kto żyje pod drzewem rozumie to poprawnie. W czasie medytacji zobaczyłem film – wielu bogów mówiących wiele różnych rzeczy. Powiedziałem do siebie: «Powinienem pójść do niego [czyli do Śri Ramakryszna] i poprosić go o wyjaśnienie.»”

Śri Ramakryszna: „Miałeś właściwą wizję.”

Kedar: „Wielbiciel akceptuje Boga w formie. Wielbiciel widzi Boga w formie w swej intensywnej miłości do Niego. Dhruwa miał wizję Bhagawana i powiedział do Niego: «Dlaczego twe kolczyki się nie poruszają?» Bhagawan powiedział: «Poruszą się jeśli ich dotkniesz.»”

Śri Ramakryszna: „Musisz zaakceptować to wszystko, bracie – Boga w formie i Boga bez formy. Medytowałem w Świątyni Kali gdy zobaczyłem Ramani, prostytutkę. Powiedziałem do Boskiej Matki: «Matko, Ty masz także tę formę!» To dlatego mówię, że musisz zaakceptować wszystko. Nie możesz nigdy przewidzieć kiedy Ona może się pojawić przed tobą w jakiejkolwiek formie w jakiej będzie chciała.”

Mówiąc to Thakur zaczyna śpiewać.

Natchniony przez Boga medyk przybył…

Widźaj: „Bóg ma nieskończoną moc. Czyż nie może On objawić siebie w jakiejś poszczególnej formie? Jak niezwykle! Wszyscy ci ludzie, którzy są odrobiną kurzu u Jego stóp starają się wiedzieć o Nim wszystko!”

Śri Ramakryszna: „Ludzie czytają troszkę Gity albo Bhagawatę albo Wedantę i dochodzą do wniosku, że wszystko zrozumieli. Mrówka poszła do kopca cukru. Jedno ziarenko wypełniło jej żołądek. Wzięła następne ziarno do buzi i wróciła do domu mówiąc do siebie: «Następnym razem powinnam wziąć cały kopiec.»” (Wszyscy się śmieją.)

Przypisy:

1. Strunowy instrument muzyczny. ↩︎
2. Kanał duchowy po lewej stronie kręgosłupa. ↩︎
3. Kanał duchowy po prawej stronie kręgosłupa. ↩︎
4. Suszumna to duchowy kanał znajdujący się w środku rdzenia kręgowego i rozciągający się od podstawy kręgosłupa aż do mózgu, to przez Suszumnę wznosi się Kundalini. ↩︎
5. Wadźra i Ćitrini są dwoma nadi (duchowymi kanałami energii). Suszumna ma w środku Wadźrę, a wewnątrz Wadźra znajduje się Ćitrini. Blaskiem Ćitrini jest Om i jest tak subtelne jak nić pajęcza; przechodzi przez wszystkie lotosy Suszumny; wewnątrz Ćitrini znajduje się Brahman–nadi, kanał wzdłuż którego przepływa Kundalini. ↩︎
6. Sahasrara to tysiąc–płatkowy lotos w mózgu, siedziba Śiwa. ↩︎
7. Trzecie centrum duchowe w kanale Suszumna. ↩︎
8. Brahmarandra to duchowy otwór na szczycie głowy przez który według joginów dusze opuszczają ciało gdy łączą się z Absolutem. ↩︎
9. Kedar był brahminem a Adhar należał do niższej kasty. Z powodu zwyczaju społecznego Kedar nie chciał jeść w domu Adhara. ↩︎