Rozdział Pierwszy
Dlaczego Thakur jest niecierpliwy? Instruuje Mani Mallicka
Thakur odpoczywa po południowym posiłku, podczas gdy Mani Mallick siedzi na podłodze w pokoju. Ramię Thakura wciąż jest usztywnione szyną. M. wchodzi, pozdrawia go, po czym siada na podłodze obok Mani Mallicka. Jest niedziela, 24 lutego 1884 roku, 13 Phalgun 1290 roku bengalskiego, trzynasty dzień ciemnych dwóch tygodni.
Śri Ramakryszna (do M.): „Jak tu przybyłeś?”
M.: „Proszę pana, przyjechałem powozem do Alambazar, a stamtąd pieszo”.
Manilal: „Och, pocisz się!”
Śri Ramakryszna (uśmiechając się): „To sprawia, że myślę, że wszystkie moje doświadczenia nie są fantazjami. Gdyby tak było, dlaczego «Anglicy»1 zadawali by sobie tyle trudu, aby tu przyjechać?”
Tematem rozmowy jest teraz kontuzjowane ramię Thakura i jego samopoczucie.
Śri Ramakryszna: „Czasami tracę cierpliwość z powodu mojego ramienia. Pokazuję je jednej osobie po drugiej i pytam, czy się zagoi. Rakhal wścieka się. Nie rozumie mojego stanu. Czasami mówię sobie: niech mnie zostawi jeśli chce. Ale wtedy pytam Boską Matkę: «Dokąd on pójdzie, Matko? Dokąd pójdzie, aby zostać spalonym w ogniu świata?»”
„Wcześniej miałem tę dziecięcą niecierpliwość. Pokazywałem swój puls Mathur Babu i pytałem go: «Bracie! Na co cierpię?»”
„No cóż, gdzie jest moja wiara w Boga, jeśli to zrobiłem? Kiedy jechałem wozem zaprzężonym w byki do Kamarpukur, podjechało kilku mężczyzn z długimi kijami. Wyglądali jak bandyci.2 Zacząłem intonować imiona Boga. Intonowałem Rama, potem Durga, a potem Om Tat Sat, mając nadzieję, że to pomoże.”
(Do M.) „Powiedz mi, dlaczego jestem taki niecierpliwy?”
M.: „Zawsze jesteś w samadhi. Dla dobra wielbicieli zatrzymałeś trochę umysłu w ciele. Dlatego czasami nie możesz się doczekać, aby go uratować.”
Śri Ramakryszna: „Tak. Mam tylko trochę umysłu w ciele i robię to dla dobra wielbicieli i radowania się miłością Boga”.
Propozycja odwiedzenia wystawy – rozmowa o wizycie Thakura w zoo
Manilal Mallick mówi o wystawie.
Oczy Thakura napełniają się łzami gdy słyszy o pięknym obrazie Jaśody z małym Kryszną w ramionach. Inspiruje go ucieleśnienie matczynej miłości Jaśody i dlatego płacze.
Manilal: „Źle się czujesz, bo mógłbyś odwiedzić wystawę w forcie na Maidan.”
Śri Ramakryszna (do M. i innych): „Nie będę w stanie zobaczyć wszystkiego nawet jeśli pojadę. Mógłbym stracić przytomność, widząc jedną rzecz, która jest wyjątkowa. Nie byłbym w stanie zobaczyć nic więcej. Kiedyś zabrano mnie do zoo. Wszedłem w samadhi kiedy zobaczyłem lwa, pojazd Bogini Matki. Jak mógłbym zobaczyć inne zwierzęta? Widziałem tylko lwa i potem wróciłem. Dlatego matka Dźadu Mallicka najpierw powiedziała, że powinienem wybrać się na wystawę, a potem po namyśle powiedziała: «Nie, nie».”
Mani Mallick jest od wielu lat członkiem Brahmo Samadź. Ma około sześćdziesięciu pięciu lat. Thakur uczy go zgodnie z jego naturą.
Historia z jego przeszłości – wizyta u Dźai Narajan Pandita – Gauri Pandit
Śri Ramakryszna: „Dźajnarajan Pandit był osobą bardzo liberalną. Odwiedziłem go raz i spodobało mi się jego podejście. Wszyscy jego synowie nosili buty. Ale on powiedział: «Pójdę do Kaśi». W końcu to zrobił. Mieszkał w Kaśi i tam zmarł.”3
„Na starość dobrze jest opuścić dom i poświęcić się kontemplacji Boga. Co myślisz?”
Manilal: „Tak. Nie podobają mi się problemy tego świata.”
Śri Ramakryszna: „Gauri zwykł czcić swoją żonę ofiarami z kwiatów. Wszystkie kobiety są różnymi przejawami Boskiej Matki.”
(Do Manilala) „Proszę, opowiedz tę swoją historię”.
Manilal (śmiejąc się): „Kilka osób płynęło łodzią przez Ganges. Jeden z nich, pandit, bardzo dobrze wypowiadał się o swojej nauce. «Studiowałem różne pisma święte – Wedy, Wedantę i sześć systemów filozoficznych.» Zapytał kogoś: «Czy znasz Wedantę?» Mężczyzna odpowiedział: «Nie, proszę pana». «Czy znasz Sankhję i Patandźali?» Odpowiedział: «Nie, proszę pana.» «Czy w ogóle nie zna pan filozofii?» Znów odpowiedział «Nie».”
„Pandit mówił z dumą o sobie, a drugi mężczyzna siedział w milczeniu. Wtedy właśnie rozpętała się straszna burza. Łódź była bliska zatonięcia. Mężczyzna zapytał pandita: «Czcigodny panie, czy potrafisz pływać?». Pandit odpowiedział: «Nie». Mężczyzna odpowiedział: «Nie znam Sankhji ani Patandźali ale umiem pływać».”
Sam Bóg jest istotą, wszystko inne jest nieistotne – trafienie w cel
Śri Ramakryszna (uśmiechając się): „Jaki jest pożytek ze znajomości wielu pism świętych? Wystarczy wiedzieć jak przepłynąć rzekę świata. Tylko Bóg jest prawdziwą substancją, wszystko inne jest nieistotne.”
„Kiedy Ardźuna celował w cel, Drona zapytał go: «Co widzisz? Czy widzisz królów?» Ardźuna odpowiedział: «Nie». «Widzisz mnie?» «Nie». «Widzisz drzewo?” «Nie». «Czy widzisz ptaka siedzącego na drzewie?» «Nie.» «Więc co widzisz?» «Tylko oko ptaka».”
„Ten, kto widzi tylko oko ptaka, może trafić w cel.”
„Mądry jest tylko ten, kto widzi, że tylko Bóg jest prawdziwą substancją, a wszystko inne jest nieistotne. Jaka jest potrzeba innych informacji? Hanuman powiedział: «Nie wiem zbyt wiele o dacie i położeniu planet. Kontempluję tylko Ramę.»”
(Do M.) „Kup kilka wachlarzy do wykorzystania tutaj.”
(Do Manilala) „Proszę odwiedź jego (M.) ojca. Inspiracja przychodzi od widoku wielbiciela.”
Rozdział Drugi
Rady dla Manilala i innych – objawienie się Boga jako istoty ludzkiej
Śri Ramakryszna siedzi na swoim łóżku. Manilal i inni wielbiciele siedzą na podłodze i słuchają słodkich słów Thakura.
Śri Ramakryszna (do M.): „Następuje we mnie głęboka zmiana odkąd zraniłem się w ramię. Teraz podoba mi się tylko objawienie Boga jako istoty ludzkiej.”
„Absolut i fenomen.4 Absolut jest niepodzielnym Absolutem Istnienia-Wiedzy-Błogości.”
„Boska gra, czyli zjawisko fenomenalne, to zabawa jako Bóg, zabawa jako bóstwa, zabawa jako istoty ludzkie i zabawa jako wszechświat”.
Jesteś Sat-ćit-anandą – instrukcja Waisznawćarana – Thakur obserwuje Ramlilę
„Waisznawćaran zwykł mawiać: «Najwyższą wiedzę osiąga się po uzyskaniu wiary, że Bóg odgrywa rolę człowieka». Wtedy go nie słuchałem. Teraz widzę, że miał rację. Waisznawćaran lubił zdjęcia ludzi wyrażających czułość i miłość.”
(Do Manilala) „To Bóg objawia się w postaci istoty ludzkiej. On sam stał się Mani Mallickiem. Sikhowie nauczają: Jesteś Absolutem Istnienia-Wiedzy-Błogości.”
„Czasami, widząc przebłysk swojego prawdziwego ja, Absolutu Istnienia-Wiedzy-Błogości, człowiek staje się oniemiały ze zdumienia. Zaczyna płynąć w radości. To tak, jakby nagle spotkać bliskiego i drogiego krewnego. (Do M.) Tak jak to stało się ze mną pewnego dnia w powozie kiedy zobaczyłem Baburama – i ty też byłeś w powozie.”
„Kiedy Śiwa widzi swoje prawdziwe ja, tańczy wokoło i wykrzykuje: «Czym jestem! Czym jestem!»”
„Adhjatma Ramajana również o tym mówi. Narada powiedział: „O Ramo! Wszyscy mężczyźni są twoimi formami a wszystkie kobiety są formami Sity.”
„Kiedy zobaczyłem aktorów w Ramlila, poczułem się tak, jakby Sam Narajana (Pan) zamieszkiwał w ich różnych formach. Miałem wrażenie, że rzeczywistość i imitacja są takie same.”
„Dlaczego ludzie czczą młode dziewice?5 Wszystkie kobiety są różnymi postaciami Boskiej Matki, ale Ona objawia się bardziej w czystych, niezamężnych dziewczynach”.
Dlaczego Thakur traci cierpliwość w związku ze swoją kontuzją? – jego stan jako dziecka i wielbiciela
(Do M.) „Dlaczego tracę cierpliwość, kiedy jestem chory? Matka zachowała mnie w stanie dziecka. Dziecko jest całkowicie zależne od matki.”
Śri Ramakryszna sfotografowany w Radhabazar przez Surendrę – 1881 rok.
„Zabrano mnie do Radhabazar w celu zrobienia zdjęcia. Miałem tego dnia udać się do domu Radźendra Mitra i powiedziano mi, że będzie tam Keśab Sen i inni. Planowałem porozmawiać o kilku ważnych sprawach, ale zapomniałem o nich wszystkich kiedy pojechałem do Radhabazar. Powiedziałam: «Mamo, proszę Ty mów. Co ja mogę powiedzieć?»”
Historia z jego przeszłości – Koar Singh – matka Ramlala – kult niezamężnej dziewczyny
„Nie mam usposobienia człowieka wiedzy. Człowiek wiedzy ma o sobie bardzo wysokie mniemanie. Mówi on: «Jak mógłbym być chory?»”
„Koar Singh powiedział: «Nadal interesujesz się swoim ciałem».”
„Taka jest moja natura: moja Boska Matka wie wszystko. Rozmawiała w domu Radźendra Mitry. Tylko Jej słowa są „prawdziwymi słowami”. Tysiące panditów zaniemówiło przed wiedzą Saraswati.”6
„Boska Matka utrzymuje mnie w stanie wielbiciela, w stanie widźnani. Dlatego żartuję z Rakhalem i innymi. Gdybym był w stanie dźnani, nie mógłbym tego zrobić.”
„Widzę w tym stanie, że sama Boska Matka stała się wszystkim. Widzę Ją wszędzie.”
„Widziałem w Świątyni Kali, że Boska Matka stała się wszystkim – nawet niegodziwcami, nawet bratem Bhagawata pandita.”
„Chciałem upomnieć matkę Ramlala, ale nie mogłem tego zrobić. Widziałem ją jako formę Boskiej Matki. Widzę Boską Matkę w dziewicach. Dlatego je wielbię.”
„Moja żona głaszcze moje stopy. Pozdrawiam ją później.”
„Pozdrawiasz mnie, dotykając moich stóp. Kto mógłby dotknąć moich stóp, kiedy był tu Hridaj? Nie pozwalał nikomu ich dotykać.”
„Boska Matka utrzymywała mnie w stanie postrzegania Boga we wszystkim. Dlatego też odwzajemniam pozdrowienia.”
„Widzisz, że nie mogę wykluczyć nawet niegodziwego człowieka. Liść tulasi może być suchy lub mały, ale nadal można go używać do wielbienia Boga”.