शिवस्तोत्रम्।
ॐ नमः शिवाय।
निखिलभुवनजन्मस्थेमभङ्गप्ररोहाः
अकलितमहिमानः कल्पिता यत्र तस्मिन्।
सुविमलगगनाभे ईशसंस्थेऽप्यनीशे
मम भवतु भवेऽस्मिन् भासुरो भावबन्धः॥
Pozdrowienia dla Śiwy! Którego chwała
Jest niezmierzona, który przypomina niebo
W czystości, któremu są przypisane
Zjawiska całego stwarzania,
Zachowania i rozwiązania
Wszechświata! Niech oddanie,
Płonące oddanie tego mojego życia
Dołączy do Niego, do Śiwy, który
Będąc Panem wszystkiego, transcenduje Siebie.
निहतनिखिलमोहेऽधीशता यत्र रूढा
प्रकटितपरप्रेम्णा यो महादेवसंज्ञः।
अशिथिलपरिरंभः प्रेमरूपस्य यस्य
प्रणयति हृदि विश्वं व्याजमात्रं विभुत्वम्॥
W którym panowanie jest zawsze ustanowione,
Kto powoduje unicestwienie złudzeń,
Którego najbardziej niezrównana miłość się objawiła,
Ukoronował Go imieniem ponad wszelkie imię,
Imieniem „Mahādewa”, Wielki Bóg!
Którego ciepłe objęcie uosobionej Miłości,
Pokazuje w sercu człowieka, że cała moc
Jest tylko pozorem i przemijającym przedstawieniem,
वहति विपुलवातः पूर्वसंस्काररूपः
प्रमथति बलवृन्दं धूर्णितेवोर्मिमाला।
प्रचलति खलु युग्मं युष्मदस्मत्प्रतीतं
अतिविकलितरूपं नौमि चित्तं शिवस्थम्॥
W którym wieje wichura całej przeszłości,
Przeszłe Samskāry1, mieszając energie
Z przemocą, jak woda rzucona na fale;
W którym podwójna świadomość „ja” i „Ty”
Odtwarza dalej: Pozdrawiam ten umysł niestabilny,
Skupiony w Śiwie, siedzibie spokoju!
जनकजनितभावो वृत्तयः संस्कृताश्च
अगणनबहुरूपो यत्र एको यथार्थः।
शामितविकृतिवाते यत्र नान्तर्बहिश्च
तमहह हरमीडे चेत्तवृत्तेर्निरोधम्॥
Gdzie idee o rodzicach i produkowane,
Oczyszczone myśli i nieskończone różnorodne formy,
Łączą się z Prawdziwym; gdzie kończy się istnienie
O takich pojęciach jak „wewnątrz”, „na zewnątrz” –
Wiatr zmian wyciszony –
Tego Hara wielbię, to tłumienie
Ruchu umysłu. Śiwa pozdrawiam!
गलिततिमिरमालः शुभ्रतेजःप्रकाशः
धवलकमलशोभः ज्ञानपुञ्जाट्टहासः।
यमिजनहृदिगम्यः निष्कलं ध्यायमानः
प्रणतमवतु मां स मानसो राजहंसः॥
Od którego rozproszyły się wszelki mrok i ciemność;
To promienne Światło, białe, piękne
Jak kwiat lotosu biały jest piękny;
Którego śmiech głośny rzuca wiedzę świetlistą;
Który poprzez niepodzielną medytację,
Realizuje się w samokontrolującym się sercu:
Niech ten Pan Łabędź z przejrzystego jeziora
Mojego umysłu, strzeże mnie, padam przed Nim na twarz!
दुरितदलनदक्षं दक्षजादत्तदोषं
कलितकलिकलङ्कं कम्रकह्लारकान्तं।
परहितकरणाय प्राणविच्छेदसूत्कं
नतनयननियुक्तं नीलकण्ठं नमामः॥
On, Mistrz usuwający zło,
Który wyciera ciemną plamę tej Żelaznej Epoki;
Któremu Córka Daksza podała Swoją upragnioną rękę;
Który, jak urocza biała lilia wodna,
Jest piękny; który jest zawsze gotowy
Rozstać się z życiem dla dobra innych, którego spojrzenie
Jest utkwione w pokornych; którego szyja jest niebieska2
Po połknięciu trucizny3:
Jego pozdrawiamy!