(Te wersety zostały wysłane w liście Swamidźi z marca 1899 r. w celu umieszczenia ich w broszurze Adwaita Aśrama, Majawati, Almora, Himalaje.)

W Kim jest Wszechświat, Kto jest we Wszechświecie, Kto jest Wszechświatem; w Kim jest Dusza, Kto jest w Duszy, Kto jest Duszą Człowieka; poznanie Jego – a zatem i Wszechświata – jako naszej Jaźni, to tylko gasi wszelki strach, przynosi kres nieszczęściu i prowadzi do Nieskończonej Wolności. Gdziekolwiek nastąpił rozwój miłości lub postęp w dobrobycie jednostek lub liczb, miało to miejsce poprzez postrzeganie, urzeczywistnienie i praktyczne zastosowanie Wiecznej Prawdy – jedności wszystkich istot. „Zależność to nieszczęście. Niezależność to szczęście”. Adwaita jest jedynym systemem, który daje człowiekowi całkowite posiadanie siebie, usuwa wszelką zależność i związane z nią przesądy, czyniąc nas w ten sposób odważnymi w cierpieniu, odważnymi w działaniu, a na dłuższą metę osiągamy Absolutną Wolność.

Dotychczas nie było możliwe głoszenie tej Szlachetnej Prawdy całkowicie wolnej od uwarunkowań dualistycznej słabości; Jesteśmy przekonani, że samo to wyjaśnia, dlaczego nie okazała się ona bardziej skuteczna i przydatna dla ogółu ludzkości.

Aby nadać tej jednej prawdzie swobodniejszy i pełniejszy zakres w podnoszeniu życia jednostek i urobieniu mas ludzkości, otwieramy ten Adwaita Aśram na wyżynach Himalajów, w krainie jej pierwszego pojawienia się.

Mamy nadzieję, że w tym przypadku Adwaita będzie wolna od wszelkich przesądów i osłabiających zanieczyszczeń. Tutaj będzie nauczana i praktykowana jedynie Doktryna Jedności, czysta i prosta; i choć całkowicie sympatyzuje ze wszystkimi innymi systemami, ten Aśram jest poświęcony Adwaicie i tylko Adwaicie.