Największym nieszczęściem, jakie spadłoby na świat, byłoby uznanie i przyjęcie przez całą ludzkość tylko jednej religii, jednej uniwersalnej formy kultu i jednego standardu moralności. Byłby to śmiertelny cios dla całego postępu religijnego i duchowego. Zamiast próbować przyspieszyć to katastrofalne wydarzenie nakłaniając ludzi dobrymi lub złymi metodami do dostosowania się do naszego najwyższego ideału prawdy, powinniśmy raczej starać się usunąć wszelkie przeszkody, które uniemożliwiają ludziom rozwój zgodnie z ich własnymi najwyższymi ideałami i w ten sposób czynią daremną próbę ustanowienia jednej uniwersalnej religii.

Ostateczny cel całej ludzkości, cel i koniec wszystkich religii jest tylko jeden – ponowne zjednoczenie z Bogiem, czyli, co sprowadza się do tego samego, z boskością, która jest prawdziwą naturą każdego człowieka. Ale chociaż cel jest jeden, metody jego osiągnięcia mogą się różnić w zależności od różnych temperamentów ludzi.

Zarówno cel, jak i metody jego osiągnięcia nazywane są Jogą, słowem wywodzącym się z tego samego sanskryckiego rdzenia, co angielskie „jarzmo”, oznaczające „łączyć się”, aby połączyć nas z naszą rzeczywistością, Bogiem. Istnieje wiele takich Jog, czyli metod zjednoczenia, ale najważniejsze z nich to: Karma–Joga, Bhakti–Joga, Rādźa–Joga i Dżnāna–Joga.

Każdy człowiek musi rozwijać się zgodnie ze swoją naturą. Jak każda nauka ma swoje metody, tak samo ma każda religia. Metody osiągania celów religii nazywane są przez nas jogą, a różne formy jogi, których uczymy, są dostosowane do różnych natur i temperamentów ludzi. Klasyfikujemy je w następujący sposób, pod czterema grupami:

(1) Karma–Joga – sposób, w jaki człowiek realizuje swoją boskość poprzez pracę i obowiązki.
(2) Bhakti–Joga – urzeczywistnienie boskości poprzez oddanie i miłość do Osobowego Boga.
(3) Radźa–Joga – urzeczywistnienie boskości poprzez kontrolę umysłu.
(4) Dźnana–Joga – urzeczywistnienie własnej boskości człowieka poprzez wiedzę. Są to różne drogi prowadzące do tego samego centrum – Boga. Rzeczywiście, różnorodność przekonań religijnych jest zaletą, ponieważ wszystkie wiary są dobre o ile zachęcają człowieka do prowadzenia życia religijnego. Im więcej jest grup religijnych, tym więcej możliwości skutecznego odwoływania się do boskiego instynktu u wszystkich ludzi.