(Przetłumaczone z bengalskiego)
Allahabad
5 stycznia 1890.
Mój drogi Fakirze1,
. . . Słowo dla ciebie. Zawsze pamiętaj, że mogę cię już nie zobaczyć. Bądź moralny. Być odważny. Bądź człowiekiem całym sercem. Ściśle moralny, odważny aż do desperacji. Nie zawracaj sobie głowy teoriami religijnymi. Tylko tchórze grzeszą, odważni ludzie nigdy, nie, nawet o tym nie myślą. Staraj się kochać kogokolwiek i wszystkich. Bądź mężczyzną i staraj się, aby ci, którzy są bezpośrednio pod twoją opieką, a mianowicie Ram, Krysznamaji i Indu, byli odważni, moralni i współczujący. Nie ma dla was religii, moje dzieci, ale moralność i odwaga. Żadnego tchórzostwa, żadnego grzechu, żadnej zbrodni, żadnej słabości – reszta przyjdzie sama… I nigdy nie zabieraj ze sobą Rama, ani nie pozwalaj mu chodzić do teatru lub na jakąkolwiek wyczerpującą rozrywkę.
Z czułością,
Wiwekananda.
Moi drodzy Ram, Krysznamaji i Indu,
Pamiętajcie, moje dzieci, że tylko tchórze i słabi popełniają grzechy i kłamią. Odważni zawsze są moralni. Starajcie się postępować moralnie, starajcie się być odważni, starajcie się okazywać współczucie.
Wasz,
Wiwekananda.
Przypisy:
- Śri Jadźneśwar Bhattaćarja. ↩︎