(Przetłumaczone z bengalskiego)

Willa Gopal Lal,
Kanton Benares (Waranasi),
12 lutego 1902.

Mój drogi Rakhal,¹

Z radością otrzymałem wszystkie szczegółowe wiadomości z Twojego listu. Jeśli chodzi o Szkołę Niwedity, napisałem jej co mam do powiedzenia. Moim zdaniem powinna robić to, co uważa za najlepsze.

Nie pytaj mnie też o zdanie w żadnej innej sprawie. To sprawia, że tracę panowanie nad sobą. Po prostu wykonaj tę pracę dla mnie – to wszystko. Wyślij pieniądze, bo w tej chwili zostało już tylko kilka rupii.

Kanai (Nirbhajananda) mieszka na Mādhukari², odbywa swoją Dźapę w ghacie kąpielowym i przychodzi tu i śpi w nocy; Njedā wykonuje pracę dla biednych ludzi, przychodzi i śpi tutaj w nocy. „Wujek”³ i Nirandźan pojechali do Agry. Być może dzisiaj otrzymam ich list.

Kontynuuj swoją pracę zgodnie ze wskazówkami Pana. Po co przejmować się opinią tego i tamtego człowieka? Moja miłość do wszystkich.

Pozdrawiam serdecznie.

Wiwekananda.

Przypisy:

1. Swami Brahmananda. ↩︎
2. Gotowane jedzenie uzyskiwane jako jałmużna z kilku domów. ↩︎
3. Pan Okakura był tak ujmująco nazywany. „Kura” w języku bengalskim zbliżone do „Khurhā”, co oznacza wujek; Swamidźi żartobliwie nazywa go wujkiem. ↩︎