(Przetłumaczone z bengalskiego)

Willa Gopal Lal,
Kanton Benares (Waranasi),
18 lutego 1902.

Mój drogi Rakhal (Swami Brahmananda.)

Musiałeś już otrzymać mój wczorajszy list zawierający potwierdzenie wpłaty pieniędzy. Głównym celem tego listu jest napisanie o ––. Powinnaś się z nim spotkać zaraz po otrzymaniu tego listu… Wybierz się do kompetentnego lekarza i prawidłowo zdiagnozuj chorobę. A teraz gdzie jest Wisznu Mohini, najstarsza córka Ram Babu?¹ Niedawno owdowiała…

Lęk jest gorszy niż choroba. Daj trochę pieniędzy – cokolwiek będzie potrzebne. Jeśli w tym piekielnym świecie można wnieść choć na jeden dzień odrobinę radości i pokoju do serca choćby jednej osoby, to tylko tyle jest prawdą; tego nauczyłem się po cierpieniu przez całe życie; wszystko inne to zwykły blask księżyca…

Odpowiedz już wkrótce. „Wujek”² i Nirandźan napisali list z Gwalior… Tutaj stopniowo robi się gorąco. To miejsce było chłodniejsze niż Bodh-Gaya… Bardzo się ucieszyłem, gdy usłyszałem, że Saraswati-Pudźa została odprawiona przez Niweditę z wielkim sukcesem. Jeśli chce wkrótce otworzyć szkołę, niech to zrobi. Czytanie świętych ksiąg, oddawanie czci, studiowanie – dbajcie o to, aby to wszystko było utrzymane. Moja miłość do wszystkich.

Pozdrawiam serdecznie,

Wiwekananda.

Przypisy:

1. Ram Ćandra Datta, uczeń Śri Ramakryszny. ↩︎
2. Pan Okakura był tak ujmująco nazywany. Słowo „Kura” jest zbliżone do „Khurhā” w języku bengalskim, co oznacza wujek; Swamidżi dla zabawy nazywa go wujkiem. ↩︎