(Przetłumaczone z bengalskiego)

Willa Gopal Lal,
Kanton Benares (Waranasi),
21 lutego 1902.

Mój drogi Rahal,

Właśnie otrzymałem od Ciebie list. Jeśli mama i babcia chcą przyjechać, wyślij je. Lepiej jest opuścić Kalkutę teraz, gdy trwa sezon zarazy. W Allahabadzie panuje powszechna zaraza; nie wiem, czy tym razem dotrze do Waranasi… Powiedz ode mnie pani Bull, że wycieczka do Ellory i innych miejsc wiąże się z trudną podróżą, a teraz jest bardzo gorąco. Jej ciało jest tak zmęczone, że nie wypada teraz wyruszać w trasę. Minęło kilka dni, odkąd otrzymałem list od „Wujka”¹. Ostatnią wiadomością było to, że wyjechał do Adźanty. Mahant również nie odpowiedział, być może uczyni to w odpowiedzi na list Radźa Pjari Mohana…

Napisz mi szczegółowo w sprawie Ministra Nepalu. Przekaż moją szczególną miłość i błogosławieństwo pani Bull, pannie MacLeod i wszystkim innym. Moja miłość i pozdrowienia do ciebie, Baburama² i wszystkich innych. Czy Gopal Dada³ dostał list? Proszę, zaopiekuj się trochę kozą.

Serdeczne pozdrowienia,

Wiwekananda.

PS. Wszyscy chłopcy przesyłają ci pełne szacunku pozdrowienia.

Przypisy:

1. Pan Okakura był tak ujmująco nazywany. „Kura” w języku bengalskim zbliżone do „Khurhā”, co oznacza wujek; Swamidżi żartobliwie nazywa go wujkiem. ↩︎
2. Swami Premananda. ↩︎
3. Swami Adwaitananda. ↩︎