Wszystko, co jest w przestrzeni, ma formę. Sama przestrzeń ma formę. Albo jesteś w przestrzeni, albo przestrzeń jest w tobie. Dusza jest poza wszelką przestrzenią. Przestrzeń jest w duszy, a nie dusza w przestrzeni.

Forma ogranicza się do czasu i przestrzeni i podlega prawu przyczynowości. Cały czas jest w nas, my nie jesteśmy w czasie. Ponieważ dusza nie znajduje się w czasie i przestrzeni, cały czas i przestrzeń znajdują się w duszy. Dusza jest zatem wszechobecna.

Nasze wyobrażenie o Bogu jest odbiciem nas samych.

Język staroperski i Sanskryt mają ze sobą pokrewieństwo.

Prymitywna idea Boga utożsamiała Boga z różnymi formami natury – kultem natury. Następnym etapem był Bóg plemienny. Następny etap to kult królów.

Idea Boga w niebie dominuje we wszystkich krajach z wyjątkiem Indii. Pomysł jest bardzo prymitywny.

Idea ciągłości życia jest głupia. Nigdy nie pozbędziemy się śmierci, dopóki nie pozbędziemy się życia.