Czcijcie Tego, który jako jedyny stoi przy nas, niezależnie od tego, czy czynimy dobrze, czy źle; który nigdy nas nie opuszcza; ponieważ miłość nigdy nie upadnie, ponieważ miłość nie zna handlu wymiennego ani egoizmu.

Rama był duszą starego króla; ale był królem i nie mógł cofnąć słowa. „Gdziekolwiek Rama pójdzie, tam i ja” – mówi Lakszmana, młodszy brat.

Żona starszego brata jest dla nas, Hindusów, jak matka. W końcu znalazł Sitę, bladą i chudą, jak kawałek księżyca, który leży nisko u podnóża horyzontu.

Sita była samą czystością; nigdy nie dotknęłaby ciała innego mężczyzny, z wyjątkiem ciała swojego męża. „Czysta? Ona jest samą czystością” – mówi Rama.

Dramat i muzyka same w sobie są religią; jakakolwiek piosenka, piosenka o miłości lub jakakolwiek piosenka, nieważne; jeśli cała dusza jest w tej pieśni, osiąga ona zbawienie właśnie przez to; nic więcej nie musi robić; jeśli jest w tym cała dusza człowieka, jego dusza osiąga zbawienie. Mówią, że to prowadzi do tego samego celu.

Żona – współwyznawczyni. Hindus musi odprawić setki ceremonii, a żadnej nie można odprawić jeśli nie ma żony. Widzisz, jak kapłani wiążą ich razem, chodzą po świątyniach i odbywają bardzo wielkie pielgrzymki, związani razem.

Rama porzucił swoje ciało i dołączył do Sity w innym świecie.

Sita – czysta, czysta, wszechcierpliwa!

Sita to w Indiach nazwa wszystkiego, co dobre, czyste i święte; wszystko, co w kobiecie nazywamy kobietą.

Sita – cierpliwa, wszechcierpliwa, zawsze wierna, zawsze czysta żona! Pomimo całego cierpienia, jakie przeżyła, nie padło ani jedno ostre słowo przeciwko Ramie.

Sita nigdy nie wróciła po krzywdzie.

„Bądź Sitą!”