(Przetłumaczone z bengalskiego)

ALMORA,
14 czerwca 1897.

KOCHANY RAKHALU,

Całkowicie podzielam treść listu Ćaru, który mi wysłałeś.

W proponowanym przemówieniu do Królowej–Imperatorki należy zwrócić uwagę na następujące kwestie:

1. Że musi być wolne od przesady, czyli stwierdzeń, że jest regentką Boga i tak dalej, które są tak powszechne wśród nas, tubylców.
2. Że wszystkie religie były chronione podczas jej panowania i mogliśmy bez lęku głosić nasze doktryny wedyjskie zarówno w Indiach, jak i w Anglii.
3. Jej życzliwość wobec indyjskiej biedoty – jak na przykład zainspirowanie Anglików do wyjątkowych aktów miłosierdzia poprzez włączenie się w sprawę łagodzenia głodu.
4. Modlitwa o jej długie życie i ciągły wzrost szczęścia i dobrobytu wśród ludu jej włości.

Niech to zostanie napisane poprawną angielszczyzną i wysłane do mnie do Almory, a ja to podpiszę i wyślę do Simli. Daj znać do kogo mam to zaadresować w Simla.

Z poważaniem,

WIWEKANANDA.

PS. Niech Śuddhananda zachowa kopię cotygodniowych listów, które pisze do mnie z Math.

W.