Do Swami Brahmanandy
SRINAGAR, KASZMIR,
30 września 1897
KOCHANY RAKHALU,
Otrzymałem Twój serdeczny list, a także list od Math. Za dwa lub trzy dni wyjeżdżam do Pendźabu. Otrzymałem pocztę zagraniczną. Oto moje odpowiedzi na pytania panny Noble zawarte w jej liście:
1. Prawie wszystkie gałęzie zostały uruchomione, ale ruch dopiero się zaczyna.
2. Większość mnichów jest wykształcona. Ci, którzy nie są, również mają świeckie wykształcenie. Ale przede wszystkim, aby czynić dobro, konieczna jest doskonała bezinteresowność. Aby to zapewnić, większą uwagę przywiązuje się do ćwiczeń duchowych niż do czegokolwiek innego.
3. Wychowawcy świeccy: Dostajemy głównie tych, którzy już się wykształcili. Potrzebne jest przeszkolenie ich w zakresie naszej metody i budowanie charakteru. Szkolenie ma na celu uczynienie ich posłusznymi i nieustraszonymi; a metoda polega na tym, aby najpierw pomóc biednym fizycznie, a następnie pracować w wyższych obszarach mentalności.
Sztuka i przemysł: Ta część programu nie może zostać rozpoczęta ze względu na brak funduszy. Najprostszą metodą, nad którą należy obecnie pracować, jest nakłonienie Hindusów do korzystania z własnych produktów i zdobycia rynków zbytu dla indyjskiej sztuki itp. w innych krajach. Powinni to robić ludzie, którzy nie tylko sami nie są pośrednikami, ale cały dochód tej branży przekażą na rzecz robotników.
4. Wędrówka z miejsca na miejsce będzie konieczna, aż „ludzie przyjdą na edukację”. Religijny charakter wędrownych mnichów będzie miał znacznie większą wagę niż w innym przypadku.
5. Wszystkie kasty są otwarte na nasze wpływy. Do tej pory pracowano tylko nad najwyższymi. Ponieważ jednak wydział pracy pracuje pełną parą w różnych ośrodkach głodu, wywieramy coraz większy wpływ na klasy niższe.
6. Prawie wszyscy Hindusi akceptują naszą pracę, tyle że nie są przyzwyczajeni do praktycznej współpracy przy tego typu pracach.
7. Tak, od samego początku nie robimy rozróżnienia w naszych organizacjach charytatywnych lub innych dobrych uczynkach pomiędzy różnymi religiami Indii. (Napisane dotychczas po angielsku. Pozostała część przetłumaczona z bengalskiego.)
Odpowiedz pannie N. zgodnie z tymi wskazówkami.
Dopilnuj, aby w leczeniu Jogena nie było żadnego zaniedbania – w razie potrzeby wydawaj pieniądze, czerpiąc z kapitału. Czy poszedłeś spotkać się z żoną Bhawanatha?
Jeśli Brahmaćari Hariprasanna będzie mógł przyjść, będzie to bardzo pomocne. Pan Sevier bardzo się niecierpliwił w sprawie nabycia gdzieś domu; dobrze będzie, jeśli szybko coś z tym zrobimy! Hariprasanna jest inżynierem; więc będzie mógł szybko coś z tym zrobić. Lepiej też rozumie przydatność miejsc. Oni (Sevierowie) lubią mieć miejsce gdzieś w pobliżu Dehra Dun lub Mussoorie; to znaczy, że miejsce to nie może być zbyt zimne i musi nadawać się do zamieszkania przez cały rok. Zatem natychmiast wyślij Hariprasannę prosto do Sj. Śjamapada Mukherdźi, sala medyczna, kanton Ambala. Jak tylko udam się do Pendźabu, wyślę z nim pana Seviera. Wracam (do Math) w mgnieniu oka po wycieczce po Pendźabie, Karaczi, a potem przez Radźputanę, a nie przez Kathiawar i Gudźarat – do Nepalu. Tulsi udał się do Madhja Bharat – czy po to, by pomagać w walce z głodem?…
Moje błogosławieństwa i miłość dla wszystkich. Otrzymałem wiadomość, że Kali dotarł do Nowego Jorku; ale nie napisał żadnego listu. Sturdy pisze, że jego praca rozwinęła się tak bardzo, że ludzie byli zdumieni – a kilka osób napisało do mnie, wychwalając go bardzo. Jednak w Ameryce nie ma tak wielu trudności; praca będzie kontynuowana tak czy inaczej. Wyślij Śuddhanandę i jego brata wraz z Hariprasanną. Z grupy będą mi towarzyszyć tylko Gupta i Aćjut.
Z poważaniem,
WIWEKANANDA.