O NAWRÓCENIU CHRZEŚCIJAŃSKIM
(Wiwekananda w Indyjskich Gazetach, s. 25.)
[The Indian Mirror, 14 czerwca 1894]

Między Swami Wiwekanandą a emerytowanym misjonarzem chrześcijańskim toczy się ożywiona korespondencja na temat pracy i perspektyw Chrześcijaństwa w Indiach. Według doniesień Swami powiedział między innymi, że „sposób nawrócenia jest absolutnie absurdalny”:

„Misjonarscy doktorzy nie czynią nic dobrego, bo nie mają kontaktu z ludźmi…. Nie osiągają niczego w drodze do nawrócenia, chociaż mogą miło spędzać czas między sobą itp.”

Wielebny dżentelmen nie zgodził się z tymi słowami utrzymując, że znając dobrze języki narodowe, nikt z obcokrajowców nie rozumie i nie współczuje Hindusom lepiej niż Misjonarze. Misjonarze to niewątpliwie dobrzy ludzie, mający dobre intencje; uważamy jednak, że stwierdzenie Swami, że rzadko mają oni kontakt z ludźmi, nie jest bezpodstawne. Wraz z odrodzeniem Hinduizmu, które objawia się w każdej części kraju, wątpliwe jest, czy Chrześcijaństwo będzie miało jakąkolwiek władzę nad Hindusami. Teraźniejszość to krytyczny czas dla Misji Chrześcijańskich w Indiach. Swami podziękował Misjonarzowi za nazwanie go swoim rodakiem. „To pierwszy raz” – napisał – „kiedy jakiś europejski cudzoziemiec urodzony w Indiach, ośmielił się nazwać tym imieniem znienawidzonego tubylca – Misjonarz lub nie-Misjonarz. Czy odważyłbyś się nazywać mnie tak samo w Indiach?”

…..