HINDUSKIE WDOWY
(Wiwekananda w Indyjskich Gazetach, s. 458.)
[The Indian Social Reformer, 16 czerwca 1901]

W Ameryce pojawiło się pytanie dotyczące stosunku Swami Wiwekanandy do kwestii społecznych, pewna pani pisze do amerykańskiej gazety w następujący sposób: „Podczas jednego z jego wykładów w Pouch Mansion (prawdopodobnie „Dar Indii dla świata”, wygłoszony 25 lutego, 1895, do którego nie ma dostępnego dosłownego zapisu. Zobacz dwa artykuły z amerykańskich gazet opublikowane w Kompletnych Dziełach Tom 2, dotyczące nieco odmiennych doniesień na ten temat.) mówił on o hinduskich wdowach, uznając za niesprawiedliwe rozpowiadanie, że w indyjskich domach na ogół doświadczały one okrucieństwa i ucisku [!] Przyznał, że uprzedzenia przeciwko ponownemu zawieraniu małżeństwa oraz zwyczaj, który czyni wdowę członkiem rodziny męża, a nie jej własnych rodziców, sprawiały wdowom w Indiach pewne trudności i wspierał mądre wysiłki na rzecz ich edukacji, która umożliwiłaby im samowystarczalność i w ten sposób złagodziła ich sytuację. Podkreślił swoje pragnienie edukacji i wywyższenia kobiet w swoim kraju, w tym wdów, zgłaszając się na ochotnika by oddać cały dochód z jednego z jego wykładów na rzecz szkoły Babu Sasipada Banerd w Baranagar, niedaleko Kalkuty, której założenie poprzedziło szkołę Pandity Ramabai w Poona i gdzie, jeśli się nie mylę, sama Pandita uzyskała pierwszą inspiracją do swej pracy. Wykład został wygłoszony, a dochód został przekazany Babu Sasipada Banerdźi i odpowiednio potwierdzony.”