KULTURA I ZWYCZAJE W INDIACH
(The Vedanta Kesari, wydanie roczne 1987, s. 445–46 i Nowe Odkrycia, Tom 2, s. 37–39.)
[The Lynn Daily Evening Item, (data?)]
KLUB NORTH SHORE
Spotkanie, we Wtorek po Południu, Przemówienie Wygłoszone przez Suami Wiwe Kananda, Uczonego Mnicha z Indii – Opis Obyczajów i Zwyczajów Jego Kraju
(Wygłoszone 17 kwietnia 1894 r., którego dosłowny zapis nie jest dostępny.)
Na spotkaniu Klubu North Shore we wtorkowe popołudnie zgromadziła się liczna i znakomita publiczność, reprezentująca najwyższą kulturę, włączając w to wielu znamienitych gości. Suami Wiwe Kananda z Indii, uczony mnich, który płynnie i swobodnie mówi po angielsku, przedstawił niezwykle interesujący opis obyczajów i zwyczajów panujących w jego kraju. Suami Wiwe Kananda, który nosił żółtą szatę i turban swojego zakonu, zaczął od stwierdzenia, że Indie są podzielone na dwie części, północną i południową. W każdej z nich język i zwyczaje są tak różne, że mówca, który pochodził z części północnej, spotykając rodaka w Parlamencie Religii z południa, był zmuszony rozmawiać z nim po angielsku, nie będąc w stanie zrozumieć ojczystego języka drugiej osoby. W całym kraju mówi się dziewięcioma językami i 100 dialektami.
Istnieje pewna jednolitość religii, jednakże każda sekta jest religią i rządzi się swoim prawem. Na temat Indii napisano wiele błędnych opisów, opartych na niedoskonałej wiedzy, z której wyciągnięto najbardziej szkodliwe wnioski. U Hindusa wszystko jest podporządkowane religii i porzuca on wszystko, co jest jej przeciwne, a jego wyznaniem jest to, że nie ma cieszyć się życiem, ale je zdobywać i zdobywać najwyższe panowanie nad sobą, co jest najwyższym typem cywilizacji. Zacierane są różnice kastowe, które obejmują po prostu Aryjczyków i nie-Aryjczyków – Brahminów i Śudrów. Brahmin, będący dzieckiem tysiącletniej kultury, musi prowadzić życie w rygorystycznej dyscyplinie; ale Śudra, który jest ignorantem, ma dużą swobodę.
Kobieta pełniąca funkcję matki cieszy się w Indiach powszechnym szacunkiem. Kiedy syn, który został mnichem, wraca do domu, ojciec witając go, musi uklęknąć i dotknąć czołem ziemi; ale mnich musi uklęknąć przed swoją matką. Kobiety w Indiach nie wrzucają swoich dzieci do rzek, aby zostały pożarte przez krokodyle. Wdów nie pali się na stosie pogrzebowym męża, chyba że jest to dobrowolny akt samospalenia.
Klasa wyższa nie może się rozwieść; kobieta, która opuszcza męża, choćby była najbardziej poniżona, nadal ma udział w jego majątku. Suami Wiwe Kananda wyrecytował piękny fragment Legendy o Ramajanie, jednego z najwspanialszych poematów Indii, który ukazał, jaka powinna być miłość żony do męża. Miłość Sity do Ramy. Dodał: „W dzisiejszych czasach wiele się mówi o «przetrwaniu najsilniejszych»”, a narody zachodnie używają tego jako argumentu przeciwko Indiom, argumentując, że ich własne bogactwo, dobrobyt i władza pokazują, że są one większe, a ich religia wyższa i czystsza.
Ale Indie widziały powstanie i upadek potężnych narodów, których celem była jedynie siła podboju i chwała tego życia. Indie były wielokrotnie łupione, nosiły jarzmo zdobywcy i dźwigały ciężar ucisku z niezłomną cierpliwością oraz okazały tolerancję wszystkim, ponieważ posiadały wiedzę, że jej lud trzyma się mocno religii, która bezpiecznie opiera się na wysokiej duchowości a nie na ruchomym piasku obecnych przyjemności.