(Na podstawie przekładu Pudźja Swami Tejomayananda Saraswati)
1. Na rozkaz (zgodnie z prawami) Stwórcy świata (Boga – Īśwara) uzyskuje się owoce (działania). Zatem w jaki sposób działanie jest Najwyższą (Rzeczywistością)? (Nie jest; ponieważ) to działanie jest bezwładne.
2. W rozległym oceanie działań nietrwały rezultat jest przyczyną upadku (człowieka) i stanowi barierę postępu.
3. Działania podejmowane z postawą oddania dla Boga, bez przywiązania do rezultatu, oczyszczają umysł i są środkiem do osiągnięcia Wyzwolenia.
4. Czynności wykonywane przez ciało – pūdźā (rytualne wielbienie Boga), mowę – dźapa (intonowanie imienia Boga) i umysł – ćintanam (kontemplacja) są kolejno nadrzędne. (Dźapa jest lepsza od pūdźā, a kontemplacja od dźapa).
5. Służba światu z postawą służenia Bogu (Īśwara) jest (prawdziwym) oddawaniem czci Bogu, który jest władcą ośmiorakich form.
6. Intonowanie i śpiewanie (chwały Pana) jest dobre. Ale lepsza od tego jest głośna Dźapa a lepsza od tego jest delikatna Dźapa. Lepsza od delikatnej Dźapa jest Dźapa wykonywana przez umysł. Mentalna Dźapa jest najlepsza (najsubtelniejsza).
7. Nieprzerwana kontemplacja (nad Panem), która jest jak strumień klarowanego masła (ghī) i nurt rzeki, przewyższa kontemplację przerywaną.
8. Kontemplacja bez dwoistości – „On jest mną”, uważana jest za świętą i nadrzędną wobec kontemplacji z dwoistością (osoby i Pana).
9. Dzięki sile myśli (On to Ja) osiąga się mocne trwanie w Zasadzie Istnienia, które jest wolne od wszelkich modyfikacji myśli. To jest najwyższym Oddaniem.
10. Stwierdzono, że celem Ścieżki Działania (Karma Joga), Oddania (Bhakti Joga), Aszṭāṅga Jogi i Wiedzy (Dźñāna Joga) jest przebywanie umysłu w sercu (we własnej naturze).
11. Poprzez powstrzymywanie (różnych) prāṇa lub oddychania umysł zostaje zaabsorbowany. Jest to sposób kontrolowania umysłu niczym sieć używana do usidlenia ptaków.
12. Umysł i powietrze (prądy) witalne są wyposażone odpowiednio w wiedzę i moc aktywującą. Są to dwie gałęzie jednej podstawowej mocy (Pana).
13. Wchłonięcie umysłu (manolaja) i zniszczenie umysłu (manonāśa) następuje poprzez ograniczenie obu (odpowiednio prāṇa i umysłu). Zaabsorbowany umysł powraca, ale martwy umysł nigdy.
14. Ten umysł, który zostaje wchłonięty przez powściągliwość (różnych) prāṇa, zostaje zniszczony przez kontemplację Tego Jedynego (Rzeczywistości).
15. Jaki obowiązek spoczywa na wzniosłym Joginie, którego umysł został unicestwiony? Żaden, ponieważ uzyskał on przebywanie w Jaźni.
16. Umysł wycofany z obiektów postrzega siebie jako Świadomość i to jest wizja Rzeczywistości (urzeczywistnienie Jaźni).
17. Zatem dociekając „czym jest umysł”, (zdajemy sobie sprawę z tego, że) nie ma nic (rzeczywistego) zwanego umysłem. Na tej ścieżce jest bezpośredniość.
18. A więc to myśli tworzą umysł. Wszystkie myśli zależą od myśli „ja”. Dlatego wiedz, że myśl „ja” jest umysłem.
19. Skąd bierze się ta myśl „ja”? Dla tego, kto pyta w ten sposób, myśl „ja” (ahaṅkāra) upada. To jest dociekanie Jaźni.
20. Kiedy ego zostaje zniszczone, Jaźń, będąca Najwyższym-Nieskończonym-Istnieniem, jaśnieje sama z siebie (niezależnie) jako „Ja” – „Ja”.
21. Po połączeniu indywidualnego „ja” (w czystej Świadomości) scala się także całość „Ja”. To (Jaźń), które jest znane jako (prawdziwe) „Ja” świeci dzięki swojej niezniszczalnej naturze.
22. Jestem jedynym Istnieniem, a nie ciałem, zmysłami, prądami życiowym, intelektem i niewiedzą, gdyż są one bezwładne i w rzeczywistości nieistniejące.
23. Czy istnieje inna Świadomość, która oświetla Istnienie? (Nie istnieje), ponieważ Istnienie jest Świadomością a Świadomością rzeczywiście jestem Ja (Jaźń).
24. Z punktu widzenia zgrubnego i subtelnego wyposażenia istnieje różnica pomiędzy dźīwą a Īśwarą. Jednak z punktu widzenia ich prawdziwej natury istnieje jedynie najwyższa Rzeczywistość.
25. Kto porzuci uwarunkowania, ten osiągnie urzeczywistnienie Jaźni. Wizja Pana jako Jaźni jest prawdziwym urzeczywistnieniem Boga.
26. Ponieważ Jaźń nie jest dualna, przebywanie wyłącznie w Jaźni jest „wizją Jaźni” i samo to znane jest jako niezachwiane przebywanie w Jaźni.
27. Świadomość jest pozbawiona myśli o wiedzy (o obiektach) i myśli o niewiedzy (o obiektach). Czy istnieje wiedza inna niż Świadomość pozwalająca poznać Jaźń? (Nie ma żadnej).
28. „Jaka jest (moja) natura?” W ten sposób dociekając, osoba uświadamia sobie Jaźń i wie: „Jestem niezniszczalną, nienarodzoną, całkowicie kompletną Świadomością-Błogością”.
29. Tutaj (na tym świecie) pewna rzadka osoba o boskich cechach osiąga najwyższe Szczęście, które wykracza poza niewolę i wyzwolenie.
30. To dociekanie Jaźni, pozbawione ego, jest wielką pokutą, która objawia Jaźń. To jest Prawda urzeczywistnionej Jaźni wypowiedziana przez Mędrca Ramana.
कर्तुराज्ञया प्राप्यते फलम् ।
कर्म किं परं कर्म तज्जडम् ॥ १॥
kartur ājñyayā prāpyate phalaṃ ।
karma kiṃ paraṃ karma tajjaḍam ॥ 1 ॥
1. Na rozkaz (zgodnie z prawami) Stwórcy świata (Boga – Īśwara) uzyskuje się owoce (działania). Zatem w jaki sposób działanie jest Najwyższą (Rzeczywistością)? (Nie jest; ponieważ) to działanie jest bezwładne.
कृतिमहोदधौ पतनकारणम् ।
फलमशाश्वतं गतिनिरोधकम् ॥ २॥
kṛti-maho-dadhau patana-kāraṇam ।
phalama-śaśvataṃ gati-nirodhakam ॥ 2 ॥
2. W rozległym oceanie działań nietrwały rezultat jest przyczyną upadku (człowieka) i stanowi barierę postępu.
ईश्वरार्पितं नेच्छया कृतम् ।
चित्तशोधकं मुक्तिसाधकम् ॥ ३॥
īśvarārpitaṃ necchayā kṛtam ।
citta-śodhakaṃ mukti-sādhakam ॥ 3 ॥
3. Działania podejmowane z postawą oddania dla Boga, bez przywiązania do rezultatu, oczyszczają umysł i są środkiem do osiągnięcia Wyzwolenia.
कायवाङ्मनः कार्यमुत्तमम् ।
पूजनं जपश्चिन्तनं क्रमात् ॥ ४॥
kāyavāṅ-manaḥ kārya-muttamam ।
pūjanaṁ japa-ścintanaṁ kramāt ॥ 4 ॥
4. Czynności wykonywane przez ciało – pūdźā (rytualne wielbienie Boga), mowę – dźapa (intonowanie imienia Boga) i umysł – ćintanam (kontemplacja) są kolejno nadrzędne. (Dźapa jest lepsza od pūdźā, a kontemplacja od dźapa).
जगत ईशधी युक्तसेवनम् ।
अष्टमूर्तिभृद्देवपूजनम् ॥ ५॥
jagata īśadhī yukta sevanaṃ ।
aśṭa-mūrti bhṛd deva-pūjanam ॥ 5 ॥
5. Służba światu z postawą służenia Bogu (Īśwara) jest (prawdziwym) oddawaniem czci Bogu, który jest władcą ośmiorakich form.
उत्तमस्तवादुच्चमन्दतः ।
चित्तजं जपध्यानमुत्तमम् ॥ ६॥
uttama-stavād-ucca-mandataḥ ।
cittajaṃ japa dhyānam uttamam ॥ 6 ॥
6. Intonowanie i śpiewanie (chwały Pana) jest dobre. Ale lepsza od tego jest głośna Dźapa a lepsza od tego jest delikatna Dźapa. Lepsza od delikatnej Dźapa jest Dźapa wykonywana przez umysł. Mentalna Dźapa jest najlepsza (najsubtelniejsza).
आज्यधारया स्रोतसा समम् ।
सरलचिन्तनं विरलतः परम् ॥ ७॥
ajya-dhāraya srotasā samam ।
sarala cintanaṃ viralataḥ param ॥ 7 ॥
7. Nieprzerwana kontemplacja (nad Panem), która jest jak strumień klarowanego masła (ghī) i nurt rzeki, przewyższa kontemplację przerywaną.
भेदभावनात् सोऽहमित्यसौ ।
भावनाऽभिदा पावनी मता ॥ ८॥
bheda-bhāvanāt sō’hamityasau ।
bhāvanā’bhidā pāvanī matā ॥ 8 ॥
8. Kontemplacja bez dwoistości – „On jest mną”, uważana jest za świętą i nadrzędną wobec kontemplacji z dwoistością (osoby i Pana).
भावशून्यसद्भावसुस्थितिः ।
भावनाबलाद्भक्तिरुत्तमा ॥ ९॥
bhāva śūnyasad bhāva susthitiḥ ।
bhāvanā-balād bhaktir-uttamā ॥ 9 ॥
9. Dzięki sile myśli (On to Ja) osiąga się mocne trwanie w Zasadzie Istnienia, które jest wolne od wszelkich modyfikacji myśli. To jest najwyższym Oddaniem.
हृत्स्थले मनः स्वस्थता क्रिया ।
भक्तियोगबोधाश्च निश्चितम् ॥ १०॥
hṛtsthale manaḥ svasthatā kriyā ।
bhakti yoga bodhaśca niścitam ॥ 10 ॥
10. Stwierdzono, że celem Ścieżki Działania (Karma Joga), Oddania (Bhakti Joga), Aszṭāṅga Jogi i Wiedzy (Dźñāna Joga) jest przebywanie umysłu w sercu (we własnej naturze).
वायुरोधनाल्लीयते मनः ।
जालपक्षिवद्रोधसाधनम् ॥ ११॥
vāyurō-dhanāl līyate manaḥ ।
jālapakṣiva drōdhasādhanam ॥ 11 ॥
11. Poprzez powstrzymywanie (różnych) prāṇa lub oddychania umysł zostaje zaabsorbowany. Jest to sposób kontrolowania umysłu niczym sieć używana do usidlenia ptaków.
चित्तवायवश्चित्क्रियायुताः ।
शाखयोर्द्वयी शक्तिमूलका ॥ १२॥
citta-vāyavaś cit-kriyāyutāḥ ।
śā khayor-dvayi śakti-mūlakā ॥ 12 ॥
12. Umysł i powietrze (prądy) witalne są wyposażone odpowiednio w wiedzę i moc aktywującą. Są to dwie gałęzie jednej podstawowej mocy (Pana).
लयविनाशने उभयरोधने ।
लयगतं पुनर्भवति नो मृतम् ॥ १३॥
laya vinaśane ubhaya-rodhane ।
laya-gataṃ punar bhavati no mṛtam ॥ 13 ॥
13. Wchłonięcie umysłu (manolaja) i zniszczenie umysłu (manonāśa) następuje poprzez ograniczenie obu (odpowiednio prāṇa i umysłu). Zaabsorbowany umysł powraca, ale martwy umysł nigdy.
प्राणबन्धनाल्लीनमानसम् ।
एकचिन्तनान्नाशमेत्यदः ॥ १४॥
prāṇa-bandhanāt līna-mānasam ।
eka-cintanāt nāśametyadaḥ ॥ 14 ॥
14. Ten umysł, który zostaje wchłonięty przez powściągliwość (różnych) prāṇa, zostaje zniszczony przez kontemplację Tego Jedynego (Rzeczywistości).
नष्टमानसोत्कृष्टयोगिनः ।
कृत्यमस्ति किं स्वस्थितिं यतः ॥ १५॥
naṣta-manasot-kṛṣṭa yoginaḥ ।
kṛtyam asti kiṃ svasthitiṃ yataḥ ॥ 15 ॥
15. Jaki obowiązek spoczywa na wzniosłym Joginie, którego umysł został unicestwiony? Żaden, ponieważ uzyskał on przebywanie w Jaźni.
दृश्यवारितं चित्तमात्मनः ।
चित्त्वदर्शनं तत्त्वदर्शनम् ॥ १६॥
dṛśyavāritaṁ cittamātmanaḥ ।
cittvadarśanaṁ tattvadarśanam ॥ 16 ॥
16. Umysł wycofany z obiektów postrzega siebie jako Świadomość i to jest wizja Rzeczywistości (urzeczywistnienie Jaźni).
मानसं तु किं मार्गणे कृते ।
नैव मानसं मार्ग आर्जवात् ॥ १७॥
mānasaṃ tu kiṃ mārgaṇe kṛte ।
naiva mānasaṃ mārge ārjavāt ॥ 17 ॥
17. Zatem dociekając „czym jest umysł”, (zdajemy sobie sprawę z tego, że) nie ma nic (rzeczywistego) zwanego umysłem. Na tej ścieżce jest bezpośredniość.
वृत्तयस्त्वहं वृत्तिमाश्रिताः ।
वृत्तयो मनो विद्ध्यहं मनः ॥ १८॥
vṛttayastvahaṁ vṛttimāśritāḥ ।
vṛttayō manō viddhyahaṁ manaḥ ॥ 18 ॥
18. A więc to myśli tworzą umysł. Wszystkie myśli zależą od myśli „ja”. Dlatego wiedz, że myśl „ja” jest umysłem.
अहमयं कुतो भवति चिन्वतः ।
अयि पतत्यहं निजविचारणम् ॥ १९॥
ahamayaṃ kuto bhavati cinvataḥ ।
ayi patatyahaṃ nijavicāraṇam ॥ 19 ॥
19. Skąd bierze się ta myśl „ja”? Dla tego, kto pyta w ten sposób, myśl „ja” (ahaṅkāra) upada. To jest dociekanie Jaźni.
अहमि नाशभाज्यहमहंतया ।
स्फुरति हृत्स्वयं परमपूर्णसत् ॥ २०॥
ahami nāśabhā-jyaham-ahaṁtayā ।
sphurati hṛtsvayaṁ parama-pūrṇasat ॥ 20 ॥
20. Kiedy ego zostaje zniszczone, Jaźń, będąca Najwyższym-Nieskończonym-Istnieniem, jaśnieje sama z siebie (niezależnie) jako „Ja” – „Ja”.
इदमहं पदाऽभिख्यमन्वहम् ।
अहमिलीनकेऽप्यलयसत्तया ॥ २१॥
idamahaṁ padā’bhikhya-manvaham ।
aham-ilīnake’pyalaya-sattayā ॥ 21 ॥
21. Po połączeniu indywidualnego „ja” (w czystej Świadomości) scala się także całość „Ja”. To (Jaźń), które jest znane jako (prawdziwe) „Ja” świeci dzięki swojej niezniszczalnej naturze.
विग्रहेन्द्रियप्राणधीतमः ।
नाहमेकसत्तज्जडं ह्यसत् ॥ २२॥
vigrah-endriya prāṇa-dhītamaḥ ।
nāhameka-sat tajjaḍaṁ hyasat ॥ 22 ॥
22. Jestem jedynym Istnieniem, a nie ciałem, zmysłami, prądami życiowym, intelektem i niewiedzą, gdyż są one bezwładne i w rzeczywistości nieistniejące.
सत्त्वभासिका चित्क्ववेतरा ।
सत्तया हि चिच्चित्तया ह्यहम् ॥ २३॥
sattva-bhāsikā citkva vetarā ।
sattayā hi cit ccittayā-hyaham ॥ 23 ॥
23. Czy istnieje inna Świadomość, która oświetla Istnienie? (Nie istnieje), ponieważ Istnienie jest Świadomością a Świadomością rzeczywiście jestem Ja (Jaźń).
ईशजीवयोर्वेषधीभिदा ।
सत्स्वभावतो वस्तु केवलम् ॥ २४॥
īśa-jīvayor veṣa-dhī-bhidā ।
sat-svabhāvato vastu kevalam ॥ 24 ॥
24. Z punktu widzenia zgrubnego i subtelnego wyposażenia istnieje różnica pomiędzy dźīwą a Īśwarą. Jednak z punktu widzenia ich prawdziwej natury istnieje jedynie najwyższa Rzeczywistość.
वेषहानतः स्वात्मदर्शनम् ।
ईशदर्शनं स्वात्मरूपतः ॥ २५॥
veṣa-hānataḥ svātma-darśanam ।
īśa-darśanaṃ svātma-rūpataḥ ॥ 25 ॥
25. Kto porzuci uwarunkowania, ten osiągnie urzeczywistnienie Jaźni. Wizja Pana jako Jaźni jest prawdziwym urzeczywistnieniem Boga.
आत्मसंस्थितिः स्वात्मदर्शनम् ।
आत्मनिर्द्वयादात्मनिष्ठता ॥ २६॥
ātma-saṃsthitiḥ svātma-darśanam ।
ātma-nirdvayād ātma-niṣṭhatā ॥ 26 ॥
26. Ponieważ Jaźń nie jest dualna, przebywanie wyłącznie w Jaźni jest „wizją Jaźni” i samo to znane jest jako niezachwiane przebywanie w Jaźni.
ज्ञानवर्जिताऽज्ञानहीनचित् ।
ज्ञानमस्ति किं ज्ञातुमन्तरम् ॥ २७॥
jñāna-varjitā-jñana-hina cit ।
jñānam-asti kiṃ jñātum-antaram ॥ 27 ॥
27. Świadomość jest pozbawiona myśli o wiedzy (o obiektach) i myśli o niewiedzy (o obiektach). Czy istnieje wiedza inna niż Świadomość pozwalająca poznać Jaźń? (Nie ma żadnej).
किं स्वरूपमित्यात्मदर्शने ।
अव्ययाऽभवाऽऽपूर्णचित्सुखम् ॥ २८॥
kiṃ svarūpamit-yātma darśane ।
avyayābhavā” pūrṇa-cit sukham ॥ 28 ॥
28. „Jaka jest (moja) natura?” W ten sposób dociekając, osoba uświadamia sobie Jaźń i wie: „Jestem niezniszczalną, nienarodzoną, całkowicie kompletną Świadomością-Błogością”.
बन्धमुक्त्यतीतं परं सुखम् ।
विन्दतीह जीवस्तु दैविकः ॥ २९॥
bandha muktyatītaṃ paraṃ sukham ।
vindatīhajī vastu daivikaḥ ॥ 29 ॥
29. Tutaj (na tym świecie) pewna rzadka osoba o boskich cechach osiąga najwyższe Szczęście, które wykracza poza niewolę i wyzwolenie.
अहमपेतकं निजविभानकम् ।
महदिदंतपो रमनवागियम् ॥ ३०॥
aham-apetakaṃ nija-vibhānakam ।
mahadidaṃ tapo ramaṇa vāgiyam ॥ 30 ॥
30. To dociekanie Jaźni, pozbawione ego, jest wielką pokutą, która objawia Jaźń. To jest Prawda urzeczywistnionej Jaźni wypowiedziana przez Mędrca Ramana.