Taittirīja 1.1

1. Om̐. Niech sprzyja nam Mitra! Niech sprzyja nam Waruṇa! Niech sprzyja nam Arjaman! Niech sprzyjają nam Indra i Bryhaspati! Niech sprzyja nam Wisznu o długich krokach! Pozdrowienia dla Brahmana! Pozdrowienia dla Ciebie, o Wāju! Ty zaprawdę jesteś widzialnym Brahmanem. Ciebie zaprawdę będę ogłaszał widzialnym Brahmanem. Zaprawdę, Wāju, ciebie będę ogłaszał jako prawo (rytam). Zaprawdę, będę cię ogłaszał prawdę (satjam). Niech To chroni mnie! Niech To chroni nauczyciela! Niech To chroni mnie! Niech To chroni nauczyciela! Om̐. Pokój! Pokój! Pokój!

Tutaj kończy się Pierwszy Rozdział Pierwszej Części Taittirīja Upaniszad.

Taittirīja 1.2

1. Om. Wyjaśnimy śikszā, czyli naukę wymowy. [Zajmuje się ona] dźwiękiem, tonacją, ilością, siłą, modulacją i kombinacją. Tak oto wyjaśniona została lekcja wymowy.

Tutaj kończy się Drugi Rozdział Pierwszej Części Taittirīja Upaniszad.

Taittirīja 1.3

1-2. Niech chwała spłynie na nas oboje (nauczyciela i ucznia) razem! Niech światło Brahmana świeci jednakowo przez nas obu!

Teraz wyjaśnimy Upaniszad (tj. upāsanā czyli medytację) na temat Samhitā (kombinacji) w pięciu rozdziałach: w odniesieniu do światów, niebiańskich świateł, wiedzy, potomstwa i ātmana (ciała). Ludzie nazywają to wielkimi Samhitāmi.

Po pierwsze, w odniesieniu do światów: Ziemia jest pierwszą formą (tj. dźwiękiem) [słowa Samhitā], niebo jest ostatnią formą, ākāśa jest zjednoczeniem, a powietrze jest medium. Tak oto w odniesieniu do światów.

3. Następnie, w odniesieniu do świateł niebiańskich: ogień jest pierwszą formą, słońce jest drugą formą, woda jest zjednoczeniem, a błyskawica jest medium. Tak oto w odniesieniu do świateł niebiańskich.

4. Następnie, jeśli chodzi o wiedzę: nauczyciel jest pierwszą formą, uczeń jest drugą formą, wiedza jest zjednoczeniem, a recytacja [wedyjska] jest medium. Tak oto w odniesieniu do wiedzy.

5. Następnie, jeśli chodzi o potomstwo: matka jest pierwszą formą, ojciec jest drugą formą, potomstwo jest zjednoczeniem, a prokreacja jest medium. Tak oto w odniesieniu do potomstwa.

6. Następnie, w odniesieniu do ātmana (ciała): dolna szczęka jest pierwszą formą, górna szczęka jest drugą formą, mowa jest zjednoczeniem, a język jest medium. Tak oto w odniesieniu do ātmana.

7. To są wielkie Samhitā. Ten, kto medytuje nad tymi Samhitāmi, jak to wyjaśniono, jednoczy się z potomstwem, bydłem, światłem Brahmana, pożywieniem i światem niebiańskim.

Tutaj kończy się Trzeci Rozdział Pierwszej Części Taittirīja Upaniszad.

Taittirīja 1.4

1. Niech Ten (Om), który jest bykiem (tj. najważniejszym) wśród hymnów wedyjskich, który przybiera wszelkie formy, który wyrósł z nieśmiertelnych hymnów Wed – niech Indra (Pan) pocieszy mnie mądrością (medhā). O Boże, spraw, żebym posiadł nieśmiertelność.

Niech moje ciało będzie kompetentne [do zdobycia Poznania Jaźni]; niech mój język będzie niezwykle słodki; niech szczodrze słyszę na własne uszy. Ty (Om) jesteś osłoną Brahmana, ukrytą przez [światową] inteligencję. Strzeż dla mnie tego, czego się nauczyłem.

2. Om. Następnie przynieś mi bezzwłocznie powodzenie wraz z wełną i bydłem – powodzenie, które zawsze zapewnia mi ubrania i bydło, żywność i napoje. Zwiększaj je gdy zostaną osiągnięte i zachowaj je długo gdy wzrosną. Swāhā!
Niech brahmaćārini przybywają do mnie ze wszystkich stron [w celu zdobycia wiedzy]! Swāhā!
Niech brahmaćārini przychodzą do mnie w różny sposób! Swāhā!
Niech brahmaćārini przyjdą do mnie [zgodnie z zaleceniami pism świętych]! Swāhā!
Niech brahmaćārini praktykują samoopanowanie! Swāhā!
Niech brahmaćārini cieszą się pokojem! Swāhā!

3. Obym stał się sławny wśród ludzi! Swāhā!
Obym stał się bogatszy od bogatych! Swāhā!
O łaskawy Panie, niech wejdę do Ciebie! Swāhā!
Przyjdź do mnie, łaskawy Panie! Swāhā!
O Panie, oczyszczam [moje grzechy] w tej Twojej Jaźni, która jest jak [rzeka] o tysiącu dopływów. Swāhā!
O Zachowawco, tak jak wody spływają w dół, gdy miesiące łączą się w roku, tak niech brahmaćārini przybywają do mnie ze wszystkich stron! Swāhā!
Ty jesteś schronieniem. Dla mnie jaśniejesz. Przyjmij mnie całkowicie do Siebie.

Tutaj kończy się Czwarty Rozdział Pierwszej Części Taittirīja Upaniszad.

Taittirīja 1.5

1-3. Bhuh, Bhuwah, Suwah – to zaprawdę są trzy wypowiedzi (wjāhryti). Oprócz nich istnieje czwarta, zwana Mahah, która stał się znana synowi Mahāćamasa. To [Mahah] jest Brahmanem, czyli Jaźnią. Inni bogowie są jego kończynami.

Bhuh, zaprawdę, jest tym światem; Bhuwah – regionem środkowym; Suwah – tamtym światem; Mahah – słońcem. Zaiste, dzięki słońcu wszystkie światy stają się wielkie (mahijante).

Bhuh jest zaprawdę ogniem; Bhuwah, powietrzem; Suwah, słońcem; Mahah, księżycem. Zaprawdę, poprzez księżyc wszystkie niebiańskie światła stają się wielkie.

Bhuh to zaprawdę wersety Ryk; Bhuwah – Sāman; Suwah – Jadźu; Mahah – Brahman (tj. Om). Zaprawdę, dzięki Brahmanowi wszystkie Wedy stają się wielkie.

Bhuh to zaprawdę prāṇa (oddech do góry); Buwah – apāna (oddech w dół); Suwah – wjāna (rozproszony oddech); Mahah – jedzenie. Zaiste, poprzez jedzenie wszystkie oddechy stają się wspaniałe.

One, te cztery [wjāhryti], stają się poczwórne. Cztery i cztery to wjāhryti. Kto je zna, zna Brahmana. Wszyscy bogowie składają mu ofiary.

Tutaj kończy się Piąty Rozdział Pierwszej Części Taittirīja Upaniszad.

Taittirīja 1.6

1. W sercu jest przestrzeń (ākāśa); w niej leży Osoba (Purusza), składająca się z umysłu (manomaja), nieśmiertelna i świetlista.

Suszumṇā przechodzi przez część ciała, która zwisa niczym sutek (tj. języczek) pomiędzy dwoma podniebieniami i kończy się w miejscu, w którym rozdziela się czaszka, a korzenie włosów są rozdzielone. Ta Suszumṇā jest ścieżką do urzeczywistnienia Indry (tj. Pana, czyli Saguṇa Brahmana). Dusza aspiranta, przechodząc przez Suszumṇā, spoczywa w ogniu, reprezentowanym przez wjāhryti Bhuh; spoczywa w powietrzu, reprezentowanym przez wjāhryti Bhuwah.

2. On (tj. oświecona dusza) spoczywa w słońcu, reprezentowanym przez wjāhryti Suwah; spoczywa w Brahmanie, reprezentowanym przez wjāhryti Mahah.

Osiąga samostanowienie. Osiąga panowanie nad umysłem; osiąga panowanie nad mową; osiąga panowanie nad wzrokiem; osiąga panowanie nad słuchem; osiąga panowanie nad inteligencją (widźñāna). Co więcej, staje się tym – staje się Brahmanem, którego ciało jest przestrzenią (ākāsa), którego natura jest prawdziwa, który rozkoszuje się życiem (prāṇa) i raduje się umysłem, który jest pełen spokoju, który jest nieśmiertelny.

Tak oto kontempluj, o Prāćinajogja.

Tutaj kończy się Szósty Rozdział Pierwszej Części Taittirīja Upaniszad.

Taittirīja 1.7

1. Ziemia, region pośredni, niebo, [cztery główne] ćwiartki i ćwiartki pośrednie [stanowią pięcioraki świat]. Agni (ogień), Wāju (powietrze), Āditja (słońce), Ćandramā (księżyc) i Nakszatra (gwiazdy) [stanowią pięć bóstw]. Woda, zioła, drzewa, przestrzeń (ākāsa) i ciało (ātmā) [stanowią pięć elementów]. To tyle, jeśli chodzi o przedmioty materialne.

A teraz w odniesieniu do ciała: prāṇa, wjāna, apāna, udāna i samāna [stanowią pięć prāṇa]; oko, ucho, umysł, mowa i dotyk [stanowią pięć narządów zmysłów]; skóra, ciało, mięśnie, kości i szpik [stanowią pięć składników ciała fizycznego].

Po nakazaniu w ten sposób [kontemplacji pānkta, pięciorakiej], ryszi powiedział: „Wszystko, co istnieje, jest pięciorakie (pānkta)”. Poprzez [wewnętrzną] pięciorakość jednoczymy się z [zewnętrznym] pięciorakim obiektem materialnym.

Tutaj kończy się Siódmy Rozdział Pierwszej Części Taittirīja Upaniszad.

Taittirīja 1.8

1. Om jest Brahmanem. Om jest tym wszystkim. Ta sylaba Om jest używana na znak zgody. Kiedy im (tj. kapłanom) mówi się: „Om, recytuj”, recytują. Wypowiadając Om, śpiewają pieśni Sāman. Recytują modlitwy wypowiadając „Om, Som”. Wypowiadając Om, kapłan adhwarju daje odpowiedź. Wypowiadając Om, Brahmā [kapłan] wyraża zgodę. Wypowiadając Om [wykwalifikowany kapłan] pozwala na składanie oblacji w ofierze Agnihotra. Kiedy nauczyciel wedyjski pragnie osiągnąć Brahmana, wypowiada Om; pragnąc w ten sposób Brahmana, zaprawdę osiąga Brahmana.

Tutaj kończy się Ósmy Rozdział Pierwszej Części Taittirīja Upaniszad.v

Taittirīja 1.9

1. [Dyscyplinami są] prawość, a także uczenie się i nauczanie [Wed]; prawda, a także uczenie się i nauczanie [Wed]; surowość, a także uczenie się i nauczanie [Wed]; samokontrola, a także uczenie się i nauczanie [Wed]; spokój, a także uczenie się i nauczanie [Wed]; [rozpalanie ofiarnego ognia], a także uczenie się i nauczanie [Wed]; [spełnianie] ofiary Agnihotra, a także uczenie się i nauczanie [Wed]; [gościnność dla] gości, a także uczenie się i nauczanie [Wed]; [wykonywanie] obowiązków społecznych, a także uczenie się i nauczanie [Wed]; prokreacja, a także uczenie się i nauczanie [Wed]; rozprzestrzenianie się [rasy], a także uczenie się i nauczanie [Wed].

[Różne poglądy na ten temat:] Według Satjawaćā z linii Rāthītara należy praktykować samą prawdę; według Taponitja, syna Puruśiszti, jedynie wyrzeczenie; według Nāka, syna Mudgalii, samo uczenie się i nauczanie [Wed], bo na tym polega wyrzeczenie.

Tutaj kończy się Dziewiąty Rozdział Pierwszej Części Taittirīja Upaniszad.

Taittirīja 1.10

1. Jestem tym, który porusza drzewem [wszechświata]. Moja sława wznosi się wysoko, jak szczyt góry. Moim korzeniem jest Najczystszy [Brahman], jestem nieskażoną esencją Jaźni, jak [nektar] nieśmiertelności, który przebywa w słońcu. Jestem najjaśniejszym skarbem. Jestem jaśniejącą mądrością. Jestem nieśmiertelny i niezniszczalny.

Tak ogłosił Triśanku po osiągnięciu Wiedzy [Jaźni].

Tutaj kończy się Dziesiąty Rozdział Pierwszej Części Taittirīja Upaniszad.

Taittirīja 1.11

1. Nauczywszy Wed, nauczyciel w ten sposób poucza ucznia:

Mów prawdę. Praktykuj dharmę. Nie zaniedbuj studiowania [Wed]. Przynosząc nauczycielowi upragniony przez niego dar, [wejdź w życie domownika i dopilnuj, aby] linia potomstwa nie została odcięta. Nie odwracaj się od prawdy. Nie odstępuj od dharmy. Nie zaniedbuj [osobistego] dobra. Nie zaniedbuj dobrobytu. Nie zaniedbuj studiowania i nauczania Wed.

2. Nie zaniedbuj swoich obowiązków wobec bogów i przodków. Traktuj swoją matkę jak Boga. Traktuj swojego ojca jak Boga. Traktuj swojego nauczyciela jak Boga. Traktuj gościa jak Boga. Jakiekolwiek czyny są bezbłędne, te należy wykonywać, a nie inne. Jakiekolwiek dobre uczynki wykonaliśmy przez nas, powinniście je wykonać wy, a nie inne.

3. Ci brahmini, którzy są od nas lepsi – tych powinieneś zadowalać dając im miejsca. Wszystko, co będzie dawane, powinno być dawane z wiarą, a nie bez wiary – według własnej obfitości, ze skromnością, ze strachem i współczuciem.

4. Tak więc, jeśli w twoim umyśle pojawią się jakiekolwiek wątpliwości dotyczące jakiegokolwiek czynu lub jakiekolwiek wątpliwości dotyczące postępowania, powinieneś postępować w takich sprawach tak, jak zachowywaliby się sami brahmini – brahmini, którzy są kompetentni do osądzania, którzy [z własnej woli] są oddani [dobrym uczynkom] i nie są namawiani [do ich wykonywania] przez innych i którzy nie są zbyt surowi, ale są miłośnikami Dharmy.

Tak więc, w odniesieniu do osób, przeciwko którym się wypowiadasz, powinieneś zachowywać się w taki sposób, w jaki zachowywaliby się brahmini – brahmini, którzy są kompetentni do osądzania, którzy [z własnej woli] są oddani [dobrym uczynkom] i nie są namawiani [ do ich wykonania] przez innych i którzy nie są zbyt surowi, ale są miłośnikami Dharmy.

Taka jest zasada. Taka jest nauka. Taka jest tajemna mądrość Wed. Takie jest polecenie [Boga]. Tego powinieneś przestrzegać. Tylko tego należy przestrzegać.

Tutaj kończy się Jedenasty Rozdział Pierwszej Części Taittirīja Upaniszad.

Taittirīja 1.12

1. Niech sprzyja nam Mitra! Niech sprzyja nam Waruṇa! Niech sprzyja nam Arjaman! Niech sprzyjają nam Indra i Bryhaspati! Niech sprzyja nam Wisznu o długich krokach!

Pozdrowienia dla Brahmana! Pozdrowienia dla Ciebie, o Wāju! Ty zaprawdę jesteś widzialnym Brahmanem. Ciebie zaprawdę będę ogłaszał widzialnym Brahmanem. Zaprawdę, Wāju, ciebie będę ogłaszał jako prawego (rytam). Zaprawdę, będę cię ogłaszał prawdziwym (satjam).

Niech To mnie chroni! Niech To chroni nauczyciela! Niech To mnie chroni! Niech To chroni nauczyciela!

Oṃ. Pokój! Pokój! Pokój!

Tutaj kończy się Dwunasty Rozdział Pierwszej Części Taittirīja Upaniszad.

Taittirīja 2.1

1. Om̐. Niech Brahman chroni nas oboje! Oby Brahman obdarzył nas obojgiem owocem Wiedzy! Obyśmy oboje uzyskali energię do zdobywania Wiedzy! Niech to, co oboje badamy, objawi Prawdę! Obyśmy nie żywili do siebie żadnych złych uczuć!

Om. Pokój! Pokój! Pokój!

2. Om. Kto zna Brahmana, osiąga Najwyższego.

O powyższym zapisano następującą mantrę (Ryk):

„Ten, kto zna Brahmana, który jest Rzeczywistością, Wiedzą i Nieskończonością, ukrytego w jaskini serca i najwyższym ākāśa – ten, będąc jednym z wszechwiedzącym Brahmanem, cieszy się jednocześnie wszystkimi pragnieniami”.

Z tego Ātmana (Brahmana) narodził się ākāśa; z ākāśa – powietrze; z powietrza – ogień; z ognia – woda; z wody – ziemia; z ziemi – zioła; z ziół – pokarm; z pokarmu – człowiek.

On, ten człowiek, zaprawdę składa się z esencji pożywienia. To rzeczywiście jest jego głowa, to [prawe ramię] to jego prawe skrzydło, to [lewe ramię] to jego lewe skrzydło, ten [tułów] to jego ciało (ātman), tym podparcie [poniżej pępka] jest jego ogonem.

O  powyższym zapisano następującą mantrę:

Tutaj kończy się Pierwszy Rozdział Drugiej Części Taittirīja Upaniszad.

Taittirīja 2.2

1. „Z pokarmu, zaprawdę, powstają wszelkie stworzenia — wszystko, co zamieszkuje ziemię. Co więcej, samym jedzeniem żyją i do pożywienia w końcu wracają; gdyż sam pokarm jest najstarszym ze wszystkich istot i dlatego nazywany jest panaceum na wszystko

„Ci, którzy czczą pożywienie jako Brahmana, zdobywają całe pożywienie. Samo pożywienie jest najstarszym ze wszystkich bytów i dlatego nazywane jest panaceum na wszystko. Z pożywienia rodzą się wszystkie stworzenia: z pożywienia rodzą się, rosną. Ponieważ jest zjadane (adjate) przez istoty i ponieważ zjada (atti) istoty, dlatego nazywane jest pożywieniem (anna).”

Zaprawdę, różni się od tego, z czego składa się esencja pożywienia, ale wewnątrz niego znajduje się inna jaźń, która składa się z życiowego oddechu (prāṇa). W ten sposób wypełnia się poprzednie. To także ma kształt człowieka. Podobnie jak ludzki kształt pierwszego (powłoki pożywienia), tak i ludzki kształt drugiego (powłoki oddechu życiowego). Prāṇa (oddech w górę) jest w istocie jego głową; wjāna (rozproszony oddech) jest jego prawym skrzydłem; apāna (oddech skierowany w dół) jest jego lewym skrzydłem; ākāśa (samāna) jest jego tułowiem; ziemia jest jego ogonem, jego podporą.

O powyższym jest również następująca mantra:

Tutaj kończy się Drugi Rozdział Drugiej Części Taittirīja Upaniszad.

Taittirīja 2.3

1. „Bogowie oddychają prāṇa, podobnie jak ludzie i bydło; gdyż prāṇa jest życiem stworzeń. Dlatego nazywa się go życiem wszystkich (sarwājuszam). Ci, którzy czczą prāṇa jako Brahmana, otrzymują pełne życie; gdyż prāṇa jest życiem stworzeń. Dlatego nazywa się go życiem wszystkich.”

Ta [powłoka prāṇa] jest wcieloną duszą poprzedniej (powłoki pożywienia). Zaprawdę, różna od tej [powłoki], która składa się z esencji prāṇa, ale w niej znajduje się inna jaźń, która składa się z umysłu (manomajakośa). W taki sposób wypełnia poprzednią. Ona też ma kształt człowieka. Podobnie jak ludzki kształt poprzedniej, tak i ludzki kształt ma następna. Jadźur-Weda jest jej głową, Ryg Weda jest jej prawym skrzydłem, Sāma-Weda jest jej lewym skrzydłem, nauka (ādeśa) jest jej tułowiem, hymny Atharwā i Angirāsa są jego ogonem i podporą.

O powyższym jest również następująca mantra:

Tutaj kończy się Trzeci Rozdział Drugiej Części Taittirīja Upaniszad.

Taittirīja 2.4

1. „Ten, kto zna Błogość Brahmana, skąd wszystkie słowa wraz z umysłem odwracają się, nie mogąc jej dosięgnąć – ten nigdy się nie lęka”.

Ta [powłoka umysłu] jest ucieleśnioną duszą tej poprzedniej (powłoki prāṇa).

Zaprawdę, różni się od tej [powłoki], która składa się z esencji umysłu, ale w niej znajduje się inna jaźń, która składa się z intelektu (widźñāna). Ona wypełnia poprzednią (powłokę). Ona także ma kształt człowieka. Podobnie jak ludzki kształt pierwszej, kształt drugiej też jest ludzki. Wiara (śraddha) jest jej głową, to co jest prawe jest jej prawym skrzydłem, prawda jest jej lewym skrzydłem, pochłonięcie (joga) jest jej tułowiem, Mahat (Hiraṇjagarbha) jest jej ogonem, jej wsparciem.

O powyższym jest również następująca mantra:

Tutaj kończy się Czwarty Rozdział Drugiej Części Taittirīja Upaniszad.

Taittirīja 2.5

1. Intelekt dokonuje ofiary; realizuje także wszystkie działania. Wszyscy bogowie czczą intelekt, który jest najstarszy, jako Brahmana (tj. Hiraṇjagarbha).

„Jeśli człowiek zna intelekt jako Brahmana i nie odbiega od niego, pozostawia w ciele wszelkie zło i osiąga wszystkie swoje pragnienia”.

Ta [powłoka intelektu] jest wcieloną duszą tej poprzedniej (powłoki umysłu).

Zaprawdę, różni się od tej [powłoki], która składa się z esencji intelektu, ale wewnątrz niej znajduje się inna jaźń, która składa się z błogości (ānanda). Przez nią wypełniona jest poprzednia powłoka. Ona także ma kształt człowieka. Podobnie jak ludzki kształt pierwszej, druga też ma ludzki kształt. Radość (prijam) jest jej głową, zachwyt (moda) jest jej prawym skrzydłem, wielka rozkosz (pramoda) jest jej lewym skrzydłem, błogość jest jej tułowiem, Brahman jest jej ogonem, jej podporą.

O powyższym jest również następująca mantra:

Tutaj kończy się Piąty Rozdział Drugiej Części Taittirīja Upaniszad.

Taittirīja 2.6

1.„Jeśli człowiek zna Brahmana jako nieistniejącego, sam staje się nieistniejący. Jeśli zna Brahmana jako istniejącego, wówczas [znawcy Brahmana] znają go jako istniejącego.”

Ta [powłoka błogości] jest wcieloną duszą poprzedniej (powłoki intelektu).

W związku z tym uczeń zadaje następujące pytania: Czy ktoś, kto nie zna Brahmana, osiąga ten świat po opuszczeniu tego życia? Albo czy ten, kto zna [Brahmana], osiąga ten świat po opuszczeniu tego życia?

[Odpowiedź:] On (Najwyższa Dusza) zapragnął: „Obym był wieloma, obym się narodził.” Wykonywał wyrzeczenia. Dokonując wyrzeczeń, stworzył to wszystko – cokolwiek istnieje. Stworzywszy to wszystko, wszedł w to. Wchodząc w to, stał się zarówno tym, co przejawione, jak i nieprzejawione, określone i nieokreślone, zarówno tym co wspierane, jak i niewsparte, zarówno inteligentnym, jak i nieinteligentnym, zarówno rzeczywistym, jak i nierzeczywistym. Satja (Prawda) stała się tym wszystkim: cokolwiek istnieje. Dlatego [mądrzy] nazywają To (Brahmana) Satja (Prawdą).

O powyższym jest również następująca mantra:

Tutaj kończy się Szósty Rozdział Drugiej Części Taittirīja Upaniszad.

Taittirīja 2.7

1. „Na początku to wszystko (tj. przejawiony wszechświat) nie istniało. Z Tego narodziło się to, co istnieje. To (tj. Brahman opisany jako nieistniejący) stworzyło się Samo przez Siebie; dlatego nazywa się to Samo-stworzonym (Sukritam).”

To, co jest Samo-stworzone jest smakiem (rasa, czyli esencja); gdyż naprawdę, osiągając smak, osiąga się błogość.

Kto mógłby kierować prāṇa i apāna [aby spełniały swoje funkcje], gdyby ta Błogość (Brahman) nie istniała w ākāśa [serca]? Brahman naprawdę istnieje, ponieważ tylko To obdarza błogością.

Kiedy człowiek znajduje nieustraszone wsparcie w Tym, co jest niewidzialne, bezcielesne, nieokreślone i pozbawione wsparcia, wówczas osiąga nieustraszoność.

Jeżeli uczyni w Tym choćby najmniejsze rozróżnienie, istnieje dla niego strach. To [Brahman] staje się [przyczyną] strachu dla znającego [zróżnicowania], który się nie zastanawia.

O powyższym jest również następująca mantra:

Tutaj kończy się Siódmy Rozdział Drugiej Części Taittirīja Upaniszad.

Taittirīja 2.8

1. „Ze strachu przed tym (Brahmanem) wieje wiatr; ze strachu przed Tym wschodzi słońce; ze strachu przed Tym Agni i Indra oraz Śmierć, piąta, uciekają.”

Oto dociekanie dotyczące Błogości [Brahmana]:

Załóżmy, że jest młody człowiek – szlachetny młody człowiek – znający [Wedy], najlepszy z władców, mocny ciałem i silny; i przypuśćmy, że cały świat pełen bogactw należy do niego: to jest jedna miara ludzkiej błogości.

Ta ludzka błogość, pomnożona sto razy, jest miarą błogości ludzkich gandharwów, a także człowieka obeznanego z Wedami i wolnego od pragnień.

Ta błogość ludzkich gandharwów, pomnożona stokrotnie, jest jedną miarą błogości niebiańskich gandharwów, a także człowieka obeznanego z Wedami i wolnego od pragnień.

Ta błogość niebiańskich gandharwów, pomnożona stokrotnie, jest miarą błogości Przodków, którzy zamieszkują długowieczny świat, a także człowieka obeznanego z Wedami i wolnego od pragnień.

Błogość Przodków zamieszkujących długowieczny świat, pomnożona stokrotnie, jest miarą błogości bogów zrodzonych w niebie Ādźāna, jak również człowieka obeznanego z Wedami i wolnego od pragnień.

Błogość bogów zrodzonych w niebie Ādźāna, pomnożona sto razy, jest jedną z miar błogości bogów ofiarnych, którzy osiągnęli boskość dzięki ofiarom [wedyjskim], jak również człowieka znającego Wedy i wolnego od pragnień.

Błogość ofiarnych bogów, pomnożona stokrotnie, jest jedną miarą błogości [trzydziestu trzech] bogów, a także człowieka obeznanego z Wedami i wolnego od pragnień.

Błogość [trzydziestu trzech] bogów, pomnożona stokrotnie, jest jedną miarą błogości Indry, a także człowieka obeznanego z Wedami i wolnego od pragnień.

Błogość Indry, pomnożona stokrotnie, jest jedną miarą błogości Bryhaspati, a także człowieka obeznanego z Wedami i wolnego od pragnień.

Błogość Bryhaspati, pomnożona stokrotnie, jest jedną miarą błogości Pradźāpati, a także człowieka obeznanego z Wedami i wolnego od pragnień.

Błogość Pradźāpati, pomnożona stokrotnie, jest jedną miarą błogości Brahma, a także człowieka obeznanego z Wedami i wolnego od pragnień.

Ten, który jest tutaj w człowieku i ten, który jest w tamtym słońcu – obaj są jednym.

Ten, kto to wie [co opisano powyżej], po śmierci dla tego świata (tj. wycofaniu się) osiąga jaźń składającą się z pożywienia, osiąga jaźń składającą się z oddechu życiowego, osiąga jaźń składającą się z umysłu, osiąga jaźń, która składa się z intelektu, osiąga jaźń, która składa się z błogości.

O powyższym jest również następująca mantra: (1-5)

Tutaj kończy się Ósmy Rozdział Drugiej Części Taittirīja Upaniszad.

Taittirīja 2.9

1. „Ten, który zna Błogość Brahmana, skąd słowa wraz z umysłem odwracają się, nie mogąc dosięgnąć Tego, ten nie boi się niczego”.

Nie zamartwia się myślą: Dlaczego nie uczyniłem tego, co dobre? Dlaczego uczyniłem to, co złe? Ktokolwiek to wie, uważa oba te (tj. dobro i zło) za Ātmana [i w ten sposób wzmacnia To]; w istocie ceni te dwie rzeczy jako Ātmana.

Taka w istocie jest Upaniszada (tj. tajemna Wiedza o Brahmanie).

Tutaj kończy się Dziewiąty Rozdział Drugiej Części Taittirīja Upaniszad.

Taittirīja 3.1

1.Hariḥ Om. Bhrygu, syn Waruṇa, przyszedł do swego ojca Waruṇa i powiedział: „Czcigodny Panie, naucz mnie o Brahmanie”.
Do niego, swojego syna, odpowiedział tak: „Pożywienie, oddech życiowy, oko, ucho, umysł, mowa”.

Powiedział mu dalej: „To, z czego rodzą się te istoty, To, dzięki czemu rodząc się, żyją, To, w co [w momencie rozpadu] wchodzą, łączą się – staraj się poznać To. To jest Brahman.”

Wykonywał on wyrzeczenia (tapah). Wykonawszy wyrzeczenia –

Tutaj kończy się Pierwszy Rozdział Trzeciej Części Taittirīja Upaniszad.

Taittirīja 3.2

1. Uświadomił sobie, że jedzenie to Brahman; bo zaprawdę te istoty rodzą się z pokarmu; dzięki jedzeniu, po urodzeniu, żyją; [w czasie rozkładu] do jedzenia wchodzą, z nim się łączą.

Uświadomiwszy sobie to, ponownie zbliżył się do ojca i powiedział: „Czcigodny Panie, naucz mnie Brahmana”.

Do niego, swojego syna, powiedział tak: „Staraj się poznać Brahmana poprzez wyrzeczenia. Albowiem wyrzeczenia są [sposobem do poznanie] Brahmana.”

Praktykował on  wyrzeczenia. Praktykując wyrzeczenia –

Tutaj kończy się Drugi Rozdział Trzeciej Części Taittirīja Upaniszady.

Taittirīja 3.3

1. Urzeczywistnił, że prāṇa (oddech życiowy) jest Brahmanem; bo z prāṇa, zaprawdę, te istoty rodzą się; przez prāṇa, kiedy się rodzą, żyją; [w momencie rozpadu], do prāṇa wchodzą, łącząc się.

Urzeczywistniwszy to, ponownie podszedł do ojca i powiedział: „Czcigodny Panie, naucz mnie Brahmana”.

Do niego, swego syna, powiedział on tak: „Staraj się poznać Brahmana poprzez wyrzeczenia. Albowiem wyrzeczenia są [sposobem poznania] Brahmana.”

Praktykował wyrzeczenia. Praktykując wyrzeczenia –

Tutaj kończy się Trzeci Rozdział Trzeciej Części Taittirīja Upaniszad.

Taittirīja 3.4

1. Urzeczywistnił, że umysł jest Brahmanem; bo z umysłu zaprawdę rodzą się te istoty; przez umysł, kiedy się rodzą, żyją; [w momencie rozpadu] do umysłu wchodzą, łącząc się.

Urzeczywistniwszy to, ponownie podszedł do ojca i powiedział: „Czcigodny Panie, naucz mnie Brahmana”.

Do niego, swego syna, powiedział on tak: „Staraj się poznać Brahmana poprzez wyrzeczenia; gdyż wyrzeczenia są [środkiem do poznania] Brahmana”.

Praktykował wyrzeczenia. Praktykując wyrzeczenia –

Tutaj kończy się Czwarty Rozdział Trzeciej Części Taittirīja Upaniszad.

Taittirīja 3.5

1. Urzeczywistnił, że intelekt (widźńāna) jest Brahmanem; bo z intelektu zaprawdę rodzą się te istoty; dzięki intelektowi, rodząc się, żyją; do intelektu [w momencie rozpadu] wchodzą, łączą się.

Urzeczywistniwszy to, ponownie podszedł do ojca i powiedział: „Czcigodny Panie, naucz mnie Brahmana”.

Do niego, swego syna, powiedział on tak: „Staraj się poznać Brahmana poprzez wyrzeczenia; gdyż wyrzeczenia są [środkiem poznania] Brahmana”.

Praktykował wyrzeczenia. Praktykując wyrzeczenia –

Tutaj kończy się Piąty Rozdział Trzeciej Części Taittirīja Upaniszad.

Taittirīja 3.6

1. Urzeczywistnił, że błogość (ānanda) jest Brahmanem; bo zaprawdę, z błogości rodzą się te istoty; dzięki błogości, rodząc się, żyją; w błogość [w czasie rozpadu] wchodzą, łącząc się.

Jest to mądrość, której nauczał Waruṇa i której nauczył się Bhrygu. Jest ona osadzona w najwyższym ākāśa [w sercu]. Ten, kto to wie, ten jest ugruntowany w Szczęśliwości Brahmana. Staje się posiadaczem pożywienia i zjadaczem pożywienia. Staje się wielki w potomstwie i bydle, w duchowym blasku i wielki w sławie.

Tutaj kończy się Szósty Rozdział Trzeciej Części Taittirīja Upaniszad.

Taittirīja 3.7

1. Niech (znawca Brahmana) nigdy nie potępia pożywienia; to jest przysięga.

Prāṇa jest zaprawdę pożywieniem; ciało jest zjadaczem pożywienia. Ciało spoczywa na prāṇa; prāṇa spoczywa na ciele. Zatem pożywienie opiera się na pożywieniu.

Ten, kto zna to opieranie się pożywienia na pożywieniu, ten jest ugruntowany; staje się posiadaczem pożywienia i zjadaczem pożywienia. Staje się wielki w potomstwie i bydle, w duchowym blasku i wielki w sławie.

Tutaj kończy się Siódmy Rozdział Trzeciej Części Taittirīja Upaniszad.

Taittirīja 3.8

1. Niech (znawca Brahmana) nigdy nie porzuca pożywienia; to jest przysięga.

Woda jest zaprawdę pożywieniem; ogień jest zjadaczem. Ogień opiera się na wodzie, a woda opiera się na ogniu. Zatem pożywienie opiera się na pożywieniu.

Ten, kto zna to opieranie się pożywienia na pożywieniu, ten jest ugruntowany; staje się posiadaczem pożywienia i zjadaczem pożywienia. Staje się wielki w potomstwie i bydle, w duchowym blasku i wielki w sławie.

Tutaj kończy się Ósmy Rozdział Trzeciej Części Taittirīja Upaniszad.

Taittirīja 3.9

1. Niech (znawca Brahmana) zapewni obfitość pożywienia; to jest przysięga.

Zaprawdę, ziemia jest pokarmem; ākāśa jest zjadaczem. Ākāśa spoczywa na ziemi, a ziemia spoczywa na ākāśa. Zatem pożywienie opiera się na pożywieniu.

Ten, kto zna to opieranie się pożywienia na pożywieniu, ten jest ugruntowany; staje się posiadaczem pożywienia i zjadaczem pożywienia. Staje się wielki w potomstwie i bydle, w duchowym blasku i wielki w sławie.

Tutaj kończy się Dziewiąty Rozdział Trzeciej Części Taittirīja Upaniszad.

Taittirīja 3.10

1. Niech on nikomu nie odmawia zakwaterowania: to jest przysięga. Dlatego powinien wszelkimi sposobami zdobywać dużo pożywienia. [Do gości] powinien powiedzieć: „Pokarm został dla was przygotowany”.

Jeśli ten pokarm jest dawany jako pierwszy, najpierw trafia do dawcy. Jeśli ten pokarm jest podawany pośrodku, pożywienie trafia do dawcy pośrodku. Jeżeli ten pokarm jest dawany jako ostatni, to pokarm dociera do dawcy jako ostatni.

2. Ten, kto to wie [otrzymuje wspomniany powyżej owoc],

[Należy medytować o Brahmanie] jako zachowanie w mowie, jako nabycie i zachowanie prāṇa (oddechu w górę) i apāna (oddechu w dół), jako działanie w rękach, jako ruch (chodzenie) w stopach, jako opróżnianie w odbycie. Są to medytacje o Brahmanie poprzez ludzkie działania.

Następnie [jest medytacja o Brahmmanie] poprzez bogów: [Należy medytować o Brahmanie] jako zadowolenie w deszczu, jako moc w błyskawicy;

3. Jak sława w bydle, jak światło w gwiazdach, jak prokreacja, nieśmiertelność i radość w organie rodzenia i jak wszystko w ākāśa.

Niech kontempluje [Brahmana] jako wsparcie, a otrzyma wsparcie; niech kontempluje [Brahmana] jako wielkość, a stanie się wielki; niech kontempluje [Brahmana] jako umysł, a zostanie obdarzony umysłem.

4. Niech kontempluje Brahmana w formie adoracji, a wszystkie pragnienia spadną przed nim w adoracji. Niech kontempluje Brahmana jako Najwyższego Pana, a będzie uczyniony najwyższym. Niech kontempluje Brahmana (tj. ākāśa) jako czynnik niszczycielski [Brahmana], a jego wrogowie, którzy go nienawidzą, a także ci, którzy go nie nienawidzą, zginą.

Ten, który jest w tym człowieku, i ten, który jest w tamtym słońcu, obaj są jednym.

5. Ten, kto to wie [co opisano powyżej], po śmierci dla tego świata (tj. wycofaniu się z niego) osiąga jaźń składającą się z pożywienia, osiąga jaźń składającą się z oddechu życiowego, osiąga jaźń składającą się z umysłu, osiąga jaźń, która składa się z intelektu, osiąga jaźń, która składa się z błogości. Potem wędruje po tych światach, jedząc to, czego pragnie, przybierając formy, które lubi. Siedzi i śpiewa pieśń o niedualności Brahmana: „Haaa Wu! Haaa Wu! Haaa Wu!”

6. „Jestem jedzeniem, jestem jedzeniem, jestem jedzeniem! Jestem zjadaczem jedzenia, jestem zjadaczem jedzenia, jestem zjadaczem jedzenia! Jestem jednoczącym, jestem jednoczącym, jestem jednoczącym!

„Jestem pierworodnym prawdziwego, wcześniejszym niż bogowie i pępkiem Nieśmiertelności. Ten, który mnie oddaje, ten sam mnie zachowuje. Ten kto pokarm – ja jako pokarm zjadam go.

„Ja [jako Najwyższy Pan] zwyciężam cały świat. Jestem promienny jak słońce.”

Ktokolwiek to wie [osiąga Wyzwolenie], taka jest w istocie Upaniszada.

Tutaj kończy się Dziesiąty Rozdział Trzeciej Części Taittirīja Upaniszad.

Om. Niech Brahman chroni nas oboje! Oby Brahman obdarzył nas oboje owocem Wiedzy! Obyśmy oboje uzyskali energię do zdobywania Wiedzy! Niech to, co oboje badamy, ujawni Prawdę! Obyśmy nie żywili do siebie żadnych złych uczuć!

Om. Pokój! Pokój! Pokój!

Tutaj kończy się Taittirīja Upaniszad.